Nieopodal Luwru, z rzeki Sekwana wyłowiono ciało młodej kobiety, która niedługo wcześniej straciła w niej życie popełniając samobójstwo. Kim była ta tajemnicza, niezidentyfikowana do dnia dzisiejszego postać i dlaczego została nazwana najczęściej całowaną kobietą na świecie?
Nieznajoma
L’Inconnue de la Seine, tłumacząc z francuskiego Nieznajoma z Sekwany, to kobieta/dziewczyna, której ciało wyłowiono z rzeki Sekwana w Paryżu w latach 80-tych XIX wieku. Jako, że na jej ciele nie znaleziono śladów przemocy, uznano, że zmarła śmiercią samobójczą. Wiek kobiety oszacowano na około 16 lat, a jej zwłoki, zgodnie z ówczesnymi zwyczajami wystawiono na widok publiczny w oknie paryskiej kostnicy, w nadziei, że pojawi się osoba, która będzie w stanie ją zidentyfikować. Niestety, nikt nie był w stanie pomóc.
Uśmiech
Mimo, iż tożsamości Nieznajomej nigdy nie ustalono, stała się ona sławna z innego powodu. Uwagę ludzi przyciągał wyraz jej twarzy, tj. delikatny i tajemniczy uśmiech, nietypowy dla ofiar utonięcia czy samobójstwa popełnionego w ten sposób. Co więcej, stan ciała kobiety nie wykazywał jeszcze śladów rozkładu, dzięki czemu wyglądała bardziej na śpiącą niż martwą.
Z jakiegoś powodu wykonano pośmiertną maskę Nieznajomej. Istnieją dwie popularne teorie dotyczące powodu jej powstania. Jedna z nich zakłada, że paryski lekarz przeprowadzający autopsję wykonał gipsowy odlew jej twarzy, ponieważ uznał, że jej uśmiech jest tak piękny, że wymaga upamiętnienia. Druga teoria wspomina o uczniu patologa, który miał się zakochać w samobójczyni i na pamiątkę wykonał odlew jej twarzy.
Inspiracja
Maska pośmiertna Nieznajomej okazała się tak popularna, że jej kopie sprzedawano w paryskich sklepach z pamiątkami. Ta niecodzienna postać nie umknęła też uwadze ówczesnych artystów, takich jak Camus czy Nabokov. Albert Camus porównywał uśmiech kobiety do słynnej Mony Lisy, a Richard Le Gallienne, wspominał o niej w swojej powieści pt. The Worshiper of the Image. W 1934 roku, Vladimir Nabokov napisał wiersz pt. L’Inconnue de la Seine, a w jego ślady poszedł nasz polski pisarz i poeta Stanisław Grochowiak tworząc utwór poetycki pt. Nieznajoma z Sekwany. Oprócz tego była inspiracją dla Ödön von Horváth, Rainer Maria Rilke, Maurice Blanchot, Louis Aragon, Stefan Chwin.
Warszawa
Lista osób, które uległy czarowi Nieznajomej jest długa, a fascynację jej osobą wyrażono także w muzyce, balecie, budownictwie i filmie. Warto wspomnieć, że podobizna niezidentyfikowanej samobójczyni znajduje się również w Warszawie, na elewacji budynku przy ulicy Śniadeckich 23. Na stronie kontkiewiczfamily.wordpress.com możemy przeczytać:
„W 1882 r. Stanisław Kontkiewicz jadąc służbowo do Algierii zatrzymał się po drodze we Francji. Dał się ponieść modzie i jedną z pamiątek jaką przywiózł ze sobą z powrotem z Paryża była reprodukcja maski pośmiertnej topielicy z Sekwany. Młodszy syn Stanisława – Marian od wczesnego dzieciństwa widywał tę maskę w domu rodziców. Kiedy w 1912/13 roku, mając zaledwie 28 lat, już jako architekt projektował jeden ze swoich najbardziej rozpoznawalnych domów w Warszawie przy ul. Śniadeckich 23, postanowił umieścić ją nad wejściem przekazując kolejnym pokoleniom uśmiech nieznajomej, który w swoim czasie oczarował francuskich artystów.”
Resusci Anne
To jednak nie koniec niezwykłości związanych z tajemniczą Nieznajomą. Nie bez powodu zwykło się mówić, że twarz L’Inconnue de la Seine jest najczęściej całowaną twarzą na świecie oraz, że jej śmierć przyczyniła się do uratowania tysięcy ludzkich istnień. A to wszystko dzięki trzem mężczyznom, którzy postanowili stworzyć manekin do nauki resuscytacji. Åsmund S. Lærdal był norweskim konstruktorem manekinów i producentem zabawek, który we współpracy z amerykańskim lekarzem Jamesem Elamem i austriackim anestezjologiem Peterem Safarem stworzyli Resusci Anne.
Na ratunek życiu
Resusci Anne, znana również jako Rescue Anne, Resusci Annie, CPR Annie, Resuscitation Annie lub CPR Doll to fantom przeznaczony do nauki resuscytacji krążeniowo-oddechowej, będącej połączeniem sztucznego oddychania i masażu serca. Podczas tworzenia modelu pojawił się jednak problem dotyczący wyglądu twarzy manekina. Ostatecznie postanowiono nadać jej cechy kobiece, a jako wzór posłużyła twórcom twarz Nieznajomej z Sekwany. Manekinowi nadano imię Anna i udostępniono do użytku publicznego w 1960 roku. Szacuje się, że od tamtej pory Resusci Anne została wykorzystana do nauki RKO przez przeszło 300 milionów osób, w związku z czym, nazywa się ją najczęściej całowaną twarzą na świecie.
Autor, KaMa.