Truck Stop Killer i jego ofiary – cz.II. Uciekły śmierci spod kosy. Szokujące odkrycia po latach.
W 2015 roku, Pamela Milliken dokonała mrożącego krew w żyłach odkrycia. Należąca do grupy etnicznej Thunderchild First Nation kobieta trafiła w Internecie na swoje zdjęcie. FBI wystosowało apel do społeczeństwa z prośbą o identyfikację osoby ze zdjęcia. Władze podejrzewały, że mają do czynienia ze śmiertelną ofiarą „Truck Stop Killera” grasującego na terenie USA i Kanady.
To ja!
„Hej, to ja”, powiedziała 52-letnia wówczas Pamela Milliken do swojego partnera. Kobieta przeglądała Facebooka i natknęła się na post z prośbą o pomoc w identyfikacji młodej kobiety ze zdjęcia znalezionego w samochodzie seryjnego mordercy Roberta Bena Rhoadesa zwanego „Truck Stop Killer”.
Rhoades odbywa obecnie karę dożywocia za trzy morderstwa. W 1992 roku przyznał się do morderstwa 14-letniej Reginy Walters po tym, jak śledczy znaleźli w jego mieszkaniu przerażające zdjęcia nastolatki.
Artykuł
Milliken została po raz pierwszy publicznie wymieniona w artykule opublikowanym na stronie GQ 2012 przez Vanessę Veselkę. Kobieta napisała artykuł o swoim spotkaniu z Rhoadesem:
„(…) Jednak kilka dni później, w drodze po I-95 na południe przez Karolinę, podwiózł mnie inny kierowca, który nie był już tak dobry. Niewiele o nim pamiętam, poza tym, że był wyższy i szczuplejszy niż większość kierowców ciężarówek i nie nosił dżinsów ani T-shirtu. Miał na sobie bawełnianą zapinaną na guziki koszulę, rękawy starannie podwinięte na biceps i miał najczystszą kabinę, jaką kiedykolwiek widziałam. Musiał wyglądać dobrze, inaczej nie wsiadłabym z nim do ciężarówki. Jednak po drodze się zmienił. Przestał odpowiadać na moje pytania. Jego zachowanie się zmieniło. Nagle jakby wyrósł na swoim miejscu, a mięśnie jego twarzy rozluźniły się, tworząc wrażenie zarówno aroganckiego, jak i pustego. Potem zaczął mówić o zmarłej dziewczynie w śmietniku i zapytał mnie, czy kiedykolwiek słyszałam o Towarzystwie Śmiejącej Śmierci. „Śmiejemy się ze śmierci” – powiedział mi.
Kilka minut później zatrzymał ciężarówkę na poboczu drogi przy jakimś lesie, wyjął nóż myśliwski i kazał mi wsiąść do tyłu kabiny. Zaczęłam mówić, powtarzając w kółko to samo. Powiedziałam, że wiem, że nie chce tego zrobić. Powiedziałam, że to jego wybór. Powiedziałam, że może to zrobić w kilka minut. Powiedziałam, że to jego wybór. Powiedziałem, że nie pójdę na policję, jeśli nic mi się nie stanie, ale to był jego wybór – mówiłam dopóki nie spojrzał na mnie, a wtedy zamilkłam. Nie będzie więcej rozmów. Czułam, że to koniec. Potem powiedział jedno słowo: Biegnij. Nie oglądając się za siebie, wbiegłam do lasu i schowałam się. Zostałam tam, dopóki nie zobaczyłam, jak ciężarówka wjeżdża na autostradę. Robiło się ciemno. Wciąż byłam w szoku, więc wróciłam na tę samą drogę i zaczęłam łapać stopa na południe. Nigdy nie poszłam na policję i przez lata nikomu o tym nie powiedziałam.”
Hej, wskakuj tutaj!
A potem wspomniała o niezidentyfikowanej kobiecie ze zdjęcia, które pokazał jej agent FBI, Mark Young:
„Young wyciągnął ostatnie zdjęcie i przesunął do mnie. Zdjęcie przedstawiało piękną młodą dziewczynę, prawdopodobnie rdzenną Amerykankę. – Była na końcu filmu z Reginą – powiedział. Pokazano ją siedzącą w ciężarówce Rhoadesa w szarej bluzie z kapturem. Jej oczy są przymknięte jakby była upalona lub senna. Rhoades musiał ją dopiero co zabrać, bo jeszcze nie obciął jej włosów. Jej [włosy] są błyszczące, czarne i długie.
Nikt nie wie, kim ona jest.”
„Od razu wiedziałam, że to ja.” powiedziała Milliken. „Miałam wtedy zamiar odszukać mojego brata w Winnipeg.” Swoją podróż zaczęła z rezerwatu Thunderchild First Nation w Saskatchewan wiosną 1985.
Po serii udanych przejażdżek, w mieście White City trafiła na kierowcę, którego później zidentyfikowano jako Rhoades.
„Słońce zachodziło, była 20:00 lub 21:00 wieczorem. Szłam drogą i robiło się już ciemno. Wyciągnęłam rękę i czekałam, aż ktoś mnie odbierze”. Po chwili, przed nią zatrzymał się kierowca białej ciężarówki.
„Otworzyłam drzwi i spojrzałam na niego”, powiedziała. „Powiedział do mnie: „Hej, wskakuj tutaj. Powiedziałam, że mam naprawdę ciężką torbę, będziesz musiał mi z nią pomóc. Położyłam torbę na siedzeniu, a on powiedział: „Tak, pomogę ci z tym” i włożył ją do tyłu.”
Zdjęcie
Kiedy dziewczyna wspinała się na fotel pasażera, zauważyła, że kierowca zrobił jej zdjęcie.
„Po co to zrobiłeś?” Odpowiedział: „Cóż, zrobię ci zdjęcie, bo jeśli mnie oszukasz, mogę powiedzieć glinom, że mnie okradłaś.”
Kierowca przedstawił się jako „Robert” i „Powiedział mi, że jedzie na Florydę i chciał, żebym z nim pojechała. W pewnym momencie wskazał na tabliczkę na desce rozdzielczej, na której pisało „CASH, GRASS or ASS – nikt nie jedzie za darmo.”* „Nie miałam żadnych pieniędzy. Nie paliłam trawki, więc wiedziałam, którą opcję muszę wybrać.” – powiedziała, dodając, że ona i kierowca uprawiali seks za obopólną zgodą w tylnej części ciężarówki. Mężczyzna wysadził ją w Winnipeg, w zajezdni autobusowej.
FBI
30 lat później, natknęła się na post na Facebooku. „Wiedziałam, że to ja, ale nie miałam żadnego swojego zdjęcia z tego czasu, aby to udowodnić. Ale gdy kilka miesięcy temu byłam u siostrzenicy, okazało się, że ona miała jedno na ścianie.”
Milliken skontaktowała się wtedy z FBI i tego samego dnia, wieczorem odwiedzili ją agenci śledczy.
„Byłam przerażona, kiedy to zobaczyłam, ale chciałam tylko, żeby wiedzieli, że nic mi nie jest”, powiedziała. Dzięki późniejszym badaniom i wywiadom z bliskimi kobiety, udało się potwierdzić, że Pamela Milliken była niedoszłą ofiarą „Truck Stop Killera”.
Uciec śmierci spod kosy
Pamela, podobnie jak przyszła pisarka Vanessa Veselka miała szczęście, którego zabrakło kilku lub kilkudziesięciu kobietom, o których opowiemy w kolejnym artykule z serii „Truck Stop Killer i jego ofiary.”
Aby zapoznać się z sylwetką Roberta Bena Rhoadesa, polecam zapoznać się z pierwszym artykułem tej serii:
Truck Stop Killer i jego ofiary – cz.I. Zdjęcia i sala tortur w ciężarówce.
*”CASH, GRASS or ASS” z ang. „KASA, TRAWA albo D*pa”
Autor: KaMa.
[…] Truck Stop Killer i jego ofiary – cz.II.… […]