Let’s travel together.

Nosiła krótkie spódniczki, nie gotowała i zdradzała męża- Dzieciobójczyni czy ofiara nagonki?

1

55 lat temu, kobieta o której mowa w tym artykule, była jedną z najbardziej znanych postaci w Nowym Jorku. Niestety jej sława nie była wynikiem urody czy odkrytego talentu.

Kobieta wyzwolona

Alice Crimmins była atrakcyjną, rudowłosą 26-letnią matką dwójki dzieci – pięcioletniego Edmonda „Eddie” i czteroletniej Alice „Missy”, oraz żoną Edmunda Crimminsa .

Mimo, że kobieta była zagorzałą katoliczką prowadziła dość wyzwolone życie, czym bardzo różniła się od swojego męża, w którym była kiedyś bardzo zakochana. Jednak ten długo pracował, zaczął pić, przytył i nie zwracał uwagi na żonę. Ta z kolei zaczęła dostrzegać innych mężczyzn, potrzebując ich aprobaty i uwagi.

Alice lubiła imprezy towarzyskie, alkohol, a kochanków pod nieobecność Edmunda zapraszała do ich wspólnego apartamentu. Tym samym jej opinia wśród sąsiadów bardzo ucierpiała. Okolica była w większości zamieszkiwana przez rodziny irlandzkie, włoskie i żydowskie z klasy średniej, które aktywnie sprzeciwiały się związkom pozamałżeńskim. Jednak kiedy Alice po raz pierwszy zasmakowała innego mężczyzny, szybko zdała sobie sprawę z tego, że Edmund nie zaspakaja jej na tyle by mogła pozostać mu wierną.

Wtedy nie wiedziała jeszcze jak jej wyzwolony styl życia wpłynie na wydarzenia, które miały nadejść.

Problemy małżeńskie i zaginięcie

22 czerwca 1965 r. Edmund złożył wniosek o wyłączną opiekę nad dziećmi, nazywając żonę nieodpowiedzialną matką i niemoralną dziw*ą, na co miał niepodważalne dowody. Szpiegował żonę i nagrywał ją podczas współżycia z kochankami.

Matka Alice podpisała się pod wnioskiem zięcia, nazywając córkę chorą psychicznie i dodając że dzieci są „niewinnymi ofiarami chorego umysłu”.

Niecały miesiąc po tym zdarzeniu stało się coś strasznego. Nocą z 13 na 14 lipca, Alice zostawiła dzieci w łóżeczkach i udała się z psem na spacer. Po powrocie położyła się spać, by rankiem ok 9;00 odkryć, że dzieci nie ma w sypialni, a okno jest uchylone. Od razu zadzwoniła do Edmunda:

 

– Czy dzieci są z tobą?

-Nie

-Nie igraj ze mną!

– Nie ma ich.

– Eddie! Nie wygłupiaj się! Są z tobą? Proszę, nie rób mi tego! Eddie, one zaginęły.

Potępiona

Ciało Missy odnaleziono kilka godzin później, na pustym parkingu parę przecznic dalej. Została uduszona. 5 dni później natrafiono na ciało chłopca. Eddie leżał przy drodze ekspresowej owinięty kocem. Z uwagi na znaczny rozkład ciała nie udało się określić przyczyny śmierci.

Z powodu rozwiązłego stylu życia, Alice nie zyskała sympatii nowojorskich detektywów policyjnych ani opinii publicznej. W rzeczywistości szybko została wyznaczona na głównego podejrzanego, a media oskarżyły ją o dzieciobójstwo nim zrobili to śledczy.

Jak pisał były reporter Newsday Kenneth Gross, śledztwo w tej sprawie od początku było sfałszowane. Alice stała się kozłem ofiarnym i na samym początku została skreślona. Już w trakcie poszukiwań dzieci padło zdanie:

Przesłuchaj męża – powiedział detektyw, Jerry Piering do swojego partnera, podczas gdy dom wciąż był przeszukiwany

Nie. Wezmę tę s*kę.

Szukali i nie znaleźli

Okres nadzoru nad „dzieciobójczynią” trwał dwa lata. Przez cały ten czas Jerry Piering i jego współpracownicy robili wszystko by znaleźć dowód, który związałby kobietę z morderstwem już na zawsze. Jednak nie znaleziono niczego konkretnego, a głównymi przesłankami które miały wskazywać na jej winę były:

  • Alice Crimmins lubiła się zabawić, a szczególnie w łóżku.
  • Nie była wierna mężowi.
  • Kąpała się w basenie nago. I to w towarzystwie.
  • Kupowała mrożonki na obiady, więc nie była dobrą gospodynią.
  • Mocno się malowała
  • Nosiła krótkie spódniczki i szpilki
  • Farbowała włosy na rudo.

Medialna nagonka nie zostawiła suchej nitki na kobiecie, która była wyzwolona i przyznawała się głośno do swoich cielesnych pragnień i robiła to na długo przed tym, nim stało się to modne. Alice wiedziała, że ​​jej buntownicza postawa jest tym, co stawia ludzi przeciwko niej, ale trzymała się tego, ponieważ, jak powiedziała – „Chcieli, żebym się załamała. Chcieli, żebym się smuciła – nie ze względu na moje dzieci, ale dla nich – policji. Nie zamierzałam dać im satysfakcji. To były moje dzieci. Nikt nie chciał dowiedzieć się kto je zabił bo założyli, że to ja. Chcieli mnie złamać.”

Rozwiązłość jej wyrokiem

Analizując rozprawy sądowe w których Alice brała udział, można odnieść wrażenie, że sędzia skupiał się na jej makijażu i sądził ją za rozwiązłość, a nie rzeczywiste zabójstwa. Nigdy nie natrafiono na żaden fizyczny ślad łączący ją z morderstwami. Mimo to Alice w maju 1968 r. Alice została osądzona i uznana za winną. Był to jednak dopiero początek jej sądowej drogi. Wyrok zapadł, a krótko potem Alice została zwolniona. Ponownie oskarżona wróciła do więzienia w 1971 roku. Werdykt uchylono w 1973 i ponownie przywrócono w 1975 roku. Na wolność wyszła w 1977 roku.

Ten kto zabił, wie

Można odnieść wrażenie, że w sprawę morderstwa dzieci Alice, może być zamieszany każdy- od męża, po sąsiadów, jej własną matkę, któregoś z licznych kochanków, kończąc na detektywach osądzających jej styl życia.

Kobieta, która dla całego społeczeństwa stała się ideą matki mordującej dzieci dla poczucia wolności, dziś ma 83 lata i żyje pod innym nazwiskiem.

Brak rozwiązania tej sprawy sprawił, że historia Alice stała się kanwą do wielu książek i filmów. -Jedna z nich, zatytułowana „Where Are the Children?”, w 1975 r. Stała się bestselerem.

 

Autor, Dorota Ortakci

This slideshow requires JavaScript.

1 komentarz
  1. Boli głowa mówi

    Najlepszy przykład dlaczego facetów należy tresować ostrzej niż psy bojowe – są z przyrodzenia bardziej tępi, leniwi, unikający odpowiedzialności, okrutni, skłonni do najohydniejszych czynów; pragną więcej kontroli nad swoim potomstwem niż by im to przysługiwało z racji zaangażowania w ich wychowanie, które w wielu przypadkach jest zerowe lub wyzwala w dzieciach negatywne postawy.

Zostaw odpowiedź

Twoj adres e-mail nie bedzie opublikowany.