Do zabójstwa syna użyła maczety, dwóch mieczy i noża „Głosy kazały mi zjeść jego wnętrzności”
Otty Sanchez spędziła sześć tygodni w stanowym szpitalu psychiatrycznym po tym, jak w 2008 roku, została znaleziona spacerująca po aptece, robiąc zakupy na wyimaginowaną podróż do Chin.
Kobieta starała się szukać pomocy u lekarzy ale nie zawsze mogła ją przyjąć. W szpitalach wypisywano jej recepty, które realizowała jeśli tylko miała na to pieniądze. Jeśli nie miała, głosy wracały.
Na pomoc
W lipcu 2009 roku zdiagnozowano u niej ostrą psychozę. Trafiła wtedy na izbę przyjęć i spędziła tam kilka godzin, po czym dostała receptę i została wypisana do domu. Kobieta miała silne halucynacje słuchowe i wzrokowe, a także urojenia. W tamtym czasie, była już matką Scotta. Synka urodziła 2 tygodnie wcześniej, a po porodzie objawy niepokojąco się nasiliły.
Znaki
6 dni później trzytygodniowy Scott Wesley Buchholz-Sanchez już nie żył. Został ścięty i pozbawiony palców u rąk i nóg i częściowo zjedzony przez swoją matkę.
W dniach poprzedzających śmierć małego Scotta, Otty Sanchez sama przyznaje, że miała silnie paranoiczne epizody. Bała się ludzi, myślała, że wszyscy ją szpiegują i knują, by odebrać jej dziecko. Jej paranoja pogorszyła się, gdy głosy zaczęły przybierać na sile. Sanchez powiedziała później, że przez wiele dni głosy mówiły jej, że w jej synu jest diabeł; unikała patrzenia mu w oczy ze strachu przed „ujrzeniem diabła”.
Dzień zabójstwa
W niedzielę 26 lipca 2009 r. około godziny 5 rano, siostra Otty Sanchez zadzwoniła pod numer alarmowy 911. Kobieta prosiła o pomoc i poinformowała, że Otty zabiła i zjadała swoje 3-tygodniowe dziecko. Policja szybko przyjechała na miejsce, a to co zastali na miejscu, jak sami wspominają, było najgorszym co kiedykolwiek przyszło im zobaczyć.
Na miejscu znaleźli Sanchez, która usiłowała popełnić samobójstwo, po tym jak zamordowała Scotta przy pomocy noża do steków, maczety i dwóch mieczy samurajskich. Podczas całej tej tragedii, jej siostra i dwie siostrzenice w wieku 5 i 7 lat spały w pokoju obok. „Nie chciałam tego zrobić! On mi kazał!” krzyczała Otty.
„Zeszłej nocy wariowała. Słyszała głosy” mówi siostra. „Ciągle przynosiła mi dziecko. W końcu się uspokoiła i oddałam jej z powrotem dziecko. Nagle obudziłam się i usłyszałam krzyki: „Dziecko nie żyje. Dziecko nie żyje. Proszę, niech ktoś przyjdzie”.
Zeznania
Sanchez wyjaśniła okoliczności związane ze śmiercią małego Scotta i to, co mówiły głosy. Według Sanchez, głosy powiedziały jej, że jej matka zabiła prezydenta Johna F. Kennedy’ego i Marilyn Monroe, a KKK jest na jej matkę za to wściekły.
„Głosy powiedziały mi, żebym skrzywdziła Scotty’ego… on miał być apokalipsą”.
Podczas rozmowy z psychiatrą, kobieta wyjaśniła swoje postępowanie, mówiąc: „Głosy kazały mi zjeść jego wnętrzności, byłam nierządnicą, ponieważ popełniłam cudzołóstwo… w moim żołądku był demon”. Demony wyszłyby z jej żołądka, gdyby zjadła Scotty’ego. Cały ten rytuał miał się dokonać do godziny 5 rano. „Scotty będzie ewoluował i nie będzie już opętany.”
Sanchez mówi, że gdy zjadała fragmenty ciała syna, „zakrztusiła się i zwymiotowała”, ale głosy kazały jej kontynuować. W ten sposób skonsumowała jego mózg i kilka innych części ciała.
Wyrok
Po aresztowaniu za zabójstwo Scotty’ego, Otty Sanchez została zabrana do Szpitala Uniwersyteckiego, gdzie nadal słyszała głosy, tym razem mówiące jej, że ma dostać przeszczep serca i że zostanie przez nich zraniona.
Lekarze jednogłośnie i zdecydowanie stwierdzili, że kobieta jest chora. W swoim raporcie jeden z nich napisał: „W mojej opinii medycznej pani Otty Sanchez nie była w stanie dostrzec różnicy między rzeczywistością i jej złudzeniami”.
Inny napisał: „To jest moja opinia, oparta na uzasadnionych dowodach medycznych, że pani Sanchez cierpiała na ciężką chorobę psychiczną, schizofrenię paranoidalną w czasie popełnienia domniemanego przestępstwa”.
Otty Sanchez została uznana za niewinną ze względu na niepoczytalność. Kobieta decyzją sądu została wysłana do stanowego zakładu psychiatrycznego w Vernon w Teksasie, gdzie co roku jej stan będzie poddawany ocenie.
Autor: Kasia Magierska.