Urodzony 11 marca 1944 roku na Manhattanie w Nowym Jorku, Frank Rushan, znany później jako Andre Rand, jest uważany za najbardziej znanego przestępcę w Staten Island. Nazywano go boogeyman, Cropsey, Hannibal Lecter z Staten Island. Te określenia mają związek z potworną naturą jego przestępstw – ofiarami Randa były głównie dzieci.
Dzieci z Staten Island były oczarowane upiornymi opowieściami o postaci przypominającej boogeymana, która miała hak zamiast ręki. Postać porywała dzieci z ich bezpiecznych domów i niosła je do opuszczonego szpitala, gdzie następnie odbierała im życie. Ta nikczemna istota została nazwana Cropsey – a jej ucieleśnieniem stał się Andre Rand, który sterroryzował społeczność Staten Island. Fakty i fikcja zaczęły się łączyć, gdy zaczęły znikać miejscowe dzieci.
Dzieciństwo
Rand urodził się jako Frank Rushan. Według jego młodszej siostry ani ona, ani Rand nie byli molestowani seksualnie jak również nie byli ofiarami przemocy fizycznej ze strony dorosłych. 27 marca 1958 r, gdy Rand miał 14 lat, zmarł jego ojciec, a matka została zamknięta w szpitalu psychiatrycznym, w Pilgrim Psychiatric Center w Brentwood w stanie Nowy Jork a Andre i jego siostra regularnie ją tam odwiedzali.
Terapeuta w domu grozy
Andre Rashan posługiwał się różnymi pseudonimami, np. „Pied Piper z Staten Island” a w latach 1966–68, używał nazwiska Bruchette. W tym czasie pracował jako asystent fizjoterapeuty w nowojorskiej Willowbrook State School – później przemianowanej na Staten Island Development Center.
Willowbrook State School (działająca w latach 1947-1987) to finansowana przez stan Nowy Jork instytucja powołana dla dzieci niepełnosprawnych. Wydawało się, że wszystko tam działa sprawnie, do momentu gdy instytucją zainteresowali się urzędnicy państwowi. Warunki w jakich żyły dzieci były przerażające. Senator Robert Kennedy zwiedził instytucję w 1965 r. i oświadczył, że dzieci mieszkają w przeludnionym obiekcie „żyją w brudzie, śpią na ziemi, ubierają się w szmaty, a ich pokoje są gorsze niż klatki w zoo”. Placówka była przystosowana do pobytu liczby osób, nie większej niż 4 tysiące. W rzeczywistości mieszkało tam 6000 dzieci.
W związku z dużą zachorowalnością dzieci na WZW typu A, personel medyczny placówki podjął współpracę z lekarzem Saulem Krugmanem. Za jego radą, na niepełnosprawnych mieszkańcach placówki przeprowadzano kontrowersyjne i nieetyczne badania i eksperymenty, polegające między innymi na wszczepianiu im wirusa zapalenia wątroby typu A i obserwowanie ich reakcji. Krugman patrzył, jak ich skóra i oczy zmieniają kolor na żółty, a ich wątroby się powiększają. Patrzył, jak wymiotują i odmawiają jedzenia. Wszystkie dzieci zainfekowane wirusem zapalenia wątroby zachorowały, niektóre bardzo poważnie.
Pierwsze przestępstwa
5 maja 1969 r. Rand został aresztowany w South Bronx za porwanie i próbę zgwałcenia dziewięcioletniej dziewczynki. Przyznając się do łagodniejszego przestępstwa czyli wykorzystywania seksualnego, został skazany i odbył karę szesnastu miesięcy pozbawienia wolności. Opuścił więzienie na zwolnieniu warunkowym w styczniu 1972 r.
Po wyjściu na wolność Rashan legalnie zmienił nazwisko na „Rand”, a następnie zaliczył kolejne trzy aresztowania za „drobne” przestępstwa, w tym włamanie. W między czasie jego imię zaczęło się pojawiać w kartotekach policyjnych w związku ze zniknięciem kilku dzieci.
Alice
Niedługo później Andre Rand zaczął pracę jako malarz w South Beach na wyspie Staten Island. To właśnie tam, w 1972 roku zniknęła pięcioletnia Alice Pereira. Dziewczynka zniknęła ze swojego mieszkania i głównym podejrzanym stał się Rand. Oficerom brakowało jednak solidnych dowodów wymaganych do oskarżenia mężczyzny.
Alice Pereira zniknęła 7 lipca, około godziny 15:30, po tym jak jej brat zostawił ją samą na krótką chwilę. Dzieci bawiły się w holu budynku przy Tysens Lane w Staten Island. Dziewczynka najprawdopodobniej była później widziana w jednym z parków. Rand był głównym podejrzanym w tej sprawie ze względu na jego wcześniejsze skazanie i fakt, że w tym czasie dokonywał renowacji tego budynku. Alice nigdy więcej nie była widziana. Nigdy więcej się nie odzywa. Matka zgłosiła jej zaginięcie o 18:15. Rodzice byli rozwiedzeni w chwili jej zniknięcia. Dziewczynka mieszkała z matką, a jej ojciec mieszkał na Manhattanie. Władze początkowo uważały, że za zniknięciem stoi ojciec dziecka ale później został oczyszczony z zarzutów. Dziewczynki do tej pory nie odnaleziono.
Ethel
42-letnia Ethel Louise Atwell była ostatnio widziana 24 października 1978 roku w Staten Island Developmental Center (dawniej Willowbrook State School), instytucji dla dzieci upośledzonych umysłowo, gdzie pracowała jako asystentka fizjoterapeuty. Tego dnia o godzinie 6:00 rano, kobieta zaparkowała swój samochód za budynkiem, w którym pracowała.
Zanim zdążyła się dostać z parkingu do budynku, dwie inne pracownice przebywające wewnątrz budynku usłyszały męski głos na zewnątrz. Mężczyzna miał powiedzieć „Chodź, chodź”, a Atwell odpowiedziała „Nie! Pobijesz mnie!”. Potem usłyszały krzyk swojej koleżanki. Pracownicy pospiesznie zaalarmowali policję.
Kiedy władze przybyły na miejsce, znaleźli jasnobrązowy portfel należący do Atwell, jeden kolczyk, jeden czarny but, trzy guziki z płaszcza i proteza stomatologiczna. Wszystkie te przedmioty leżały po lewej stronie jej zamkniętego samochodu. Jednak po kobiecie nie było śladu. Klucze od jej samochodu znaleziono później w lesie, około siedemdziesięciu pięciu stóp dalej.
Rozległe poszukiwania okolicy nie wykazały śladu Atwell a jej samej nigdy więcej nie widziano. Andre Rand jest uważany za potencjalnego podejrzanego s prawie zniknięcia Ethel Atwell ale policji nie udało się znaleźć na to dowodów.
Holly Ann
15 lipca 1981, roku 7-letnia Holly Ann Hughes nie wróciła do domu po tym, jak z koleżanką poszła do sklepu aby kupić kostkę mydła. Dziewczynka zrobiła zakupy ale nigdy nie dotarła do domu.
Miesiąc po zniknięciu Holly jej matka, Holly Cederholm, otrzymała telefon od mężczyzny, który przedstawił się jako „Sal”. Sal powiedział kobiecie, że ma jej dziecko i zażądał, aby Cederholm spotkała się z nim i wykonała pewne czynności seksualne w zamian za bezpieczny powrót Holly. Cederholm udała się z detektywami na spotkanie z Salem, w wyznaczonym przez niego miescu, na Penn Station w Nowym Jorku, ale porywacz się nie pojawił.
Według oficjalnej wersji zdarzeń, Andre Rand podjechał do Holly i jej przyjaciółki, wciągnął Holly do swojego Volkswagena i odjechał. Dziewczynka ostatni raz była widziana około godziny 21.30 w towarzystwie Randa. Policja nie znalazła wtedy dowodów świadczących o winie Randa a jedynie zeznania naocznych świadków.
Dopiero w 2004 r. Rand został skazany za porwanie Holly Ann Hughes, mimo iż oficjalnie nigdy się do porwania nie przyznał. Rodzice Holly skrytykowali policję za to, że zlekceważyli zeznania wielu świadków, którzy twierdzili, że widzieli Holly. Przyrodni brat Holly jest teraz detektywem policji w Nowym Jorku.
Wycieczka
9 stycznia 1983 r. Rand zebrał grupkę jedenastu dzieci należących do organizacji YMCA w z Staten Island, zaprosił ich do swojej furgonetki i wyruszył w pięciogodzinny wypad do Newark. Problem polegał na tym, że nikt z rodziców dzieci nie został o tym poinformowany.
Spędzili dzień, jedząc hamburgery i obserwując samoloty lądujące na lotnisku w Newark a żadne z dzieci nie zostało skrzywdzone. Jednak Rand został aresztowany pod zarzutem porwania i skazany na dziesięć miesięcy więzienia.
Tiahease
10-letnia Tiahease Tiawanna Jackson była ostatnio widziana 14 sierpnia 1983 roku, gdy opuszczała Motel Mariner’s Harbour na Forest Avenue w dzielnicy Staten Island w Nowym Jorku. Dziewczynka mieszkała w hotelu z matką i trójką rodzeństwa. Jej rodzina przeprowadziła się tam po tym, jak ich dom został spalony. Jacksonowie planowali przeprowadzić się do południowych Stanów Zjednoczonych.
O godzinie 13:30, kiedy matka Tiahease spała, inny mieszkaniec hotelu wysłał Tiahease do sklepu, aby kupiła dla niego skrzydełka z kurczaka w supermarkecie Crown przy Richmond Avenue. Tiahease nigdy nie wróciła do hotelu i nigdy więcej jej nie widziano. Matka dziewczynki obudziła się o godzinie 16:30 i gdy nie mogła jej nigdzie znaleźć, wezwała policję.
Andre Rand ponownie stał się głównym podejrzanym, tym razem w sprawie Tiahease. Tiahease zniknęła dwanaście dni po zwolnieniu Randa z więzienia w Nowym Jorku. Mężczyzna miał kemping na cmentarzu Barona Hirscha, niecałe pół mili od motelu Mariner’s Harbour, a matka Tiahease powiedziała, że widziała mężczyznę pasującego do jego opisu włóczącego się po motelu.
Hank
Henry „Hank” Gafforio był 22-letnim, niepełnosprawnym rozwojowo mężczyzną. Jego dojrzałość emocjonalną i umysłową szacuje się na wiek 15 lat. Hank mieszkał z rodziną w dzielnicy Port Richmond na Staten Island. Ostatni raz był widziany 9 czerwca 1984 r. w barze Spa Lounge krótko po godzinie 4 rano. Mężczyzna lubił się napić, i zwykle na takie wypady udawał się w towarzystwie starszych braci. Poprzedniej nocy po raz pierwszy poszedł do innego baru, Mugs Away, ale nie został tam obsłużony, więc wyszedł i udał się do Spa Lounge i przebywał tam aż do zamknięcia. Po opuszczeniu baru, mężczyzny już nigdy nie widziano.
Z relacji świadków wynika, że ostatnie godziny w barze, Hank spędził w towarzystwie Randa. Mężczyzna prawdopodobnie kojarzył Hanka ponieważ jakiś czas wcześniej mieszkali w tej samej okolicy. Jeden z braci Hanka jest pewny, że Rand zamordował jego brata. Nie wiadomo dokładnie skąd u niego takie przekonanie.
Mimo iż nie udowodniono, że Rand był zamieszany w zniknięcie Gafforio, pozostaje głównym podejrzanym w tej sprawie.
Jennifer
Kolejną ofiarą Randa była 12-letnia Jennifer Schweiger. Dziewczynka urodziła się z zespołem Downe’a. Jennifer zaginęła 9 lipca 1987 roku. Ostatni raz widziano ją gdy szła w towarzystwie Randa. Po 35 dniach poszukiwań jej ciało zostało odkryte na terenie opuszczonego budynku Willowbrook State School gdzie Rand mieszkał od kilku lat w prowizorycznym schronieniu własnego projektu.
„Kiedy zaczęliśmy kopać, zobaczyliśmy małą stopę”, powiedział Bob Devine, członek grupy poszukiwawczej. „Ten widok, pozostanie ze mną przez resztę życia”.
Rand został już aresztowany w związku z porwaniem Schweiger, zanim znaleziono ciało dziewczynki. Mężczyzna został przyłapany na okłamywaniu policji, kiedy twierdził, że nigdy nie spotkał Jennifer – co zaprzeczało oświadczeniom wielu świadków.
Skazanie
W 1988 r. Andre Rand został oskarżony o porwanie i zabójstwo pierwszego stopnia Jennifer Schweiger. Ława przysięgłych z Staten Island nie była w stanie wydać wyroku w sprawie morderstwa, ale skazano Randa za porwanie pierwszego stopnia. Mężczyzna został skazany na 25 lat więzienia. Byłby uprawniony do zwolnienia warunkowego w 2008 r., gdyby nie został skazany za drugie porwanie.
Zgodnie z filmem dokumentalnym „Cropsey” niektórzy ludzie oraz detektywi spekulowali, że Rand mógł być zamieszany w satanizm i składał dzieci w ofierze. Byli też ludzie, którzy sądzili, że Rand nie działał sam, a wielu uważało nawet, że przekazuje dzieci swoim przyjaciołom, którzy żyją w podziemnej sieci tuneli pod dawną szkołą Willowbrook. Ci bezdomni i niepełnosprawni umysłowo ludzie, mieliby przejmować dzieci od Randa, wykorzystywać je i prawdopodobnie zabijać.
W 2004 r. Rand został ponownie postawiony przed sądem, tym razem oskarżony o porwanie Holly Ann Hughes, 23 lata wcześniej. W Nowym Jorku nie ma przedawnienia dotyczącego porwania pierwszego stopnia. Ława przysięgłych skazała Randa za porwanie w październiku 2004 r. na kolejne 25 lat pozbawienia wolności. Zostanie uprawniony do zwolnienia warunkowego w 2037 r. Będzie miał wtedy 93 lata.
Mężczyznę wiąże się również z zaginięciem 18-letniej Audrey Lyn Nerenberg , która zaginęła 5 lipca 1977 roku. Do tej pory jej nie odnaleziono a Randowi niczego nie udowodniono.
Oficjalnie Rand utrzymuje, że jest niewinny ale prywatnie lubi się przechwalać kolegom z celi swoimi dokonaniami. Ostatecznie, sam porównuje się do Teda Bundy’ego.
Autor: Kasia Magierska