Irańskie małżeństwo zostało aresztowane za odurzenie, zamordowanie i rozczłonkowanie swojego 47-letniego syna. Powodem odebrania życia mężczyźnie był fakt, że mimo swojego wieku, nadal był kawalerem. Rodzice przyznali się również do zamordowania swojej córki i zięcia w ten sam sposób kilka lat wcześniej.
Powrót do domu
Babak Khorramdin w 2009 roku ukończył studia filmowe z tytułem magistra na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu w Teheranie. Rok później wyjechał do Londynu, gdzie nagrał kilka krótkometrażowych filmów, między innymi Crevice i Oath to Yashar. Reżyser po jakimś czasie wrócił do Iranu gdzie wykładał w szkole filmowej.
Konserwatywni rodzice Babaka, Iran Khorramdin (74 lata) i Akbar Khorramdin (81 lat) nie pochwalali wyborów życiowych jakie podejmował ich syn. „Mój syn był singlem. Nękał nas. Nasze życie było zagrożone. Nie byliśmy bezpieczni. Przeklinał i robił, co chciał. Jego matka i ja zdecydowaliśmy. Musieliśmy się go pozbyć, żeby chronić naszą reputację.” opowiada ojciec.
Plan
Tak też zrobili. Wszystko zaplanowali w najdrobniejszych szczegółach, a pierwszy ruch wykonała matka mężczyzny 14 maja 2021 roku. „W piątek wieczorem, jego matka przygotowała kurczaka i nafaszerowała go tabletkami, aby stracił przytomność. Ale on nie zjadł tego, tylko poszedł do swojego pokoju i spał, więc włożyliśmy jedzenie do lodówki. Obudził się następnego dnia i zjadł.” – powiedział Akbar. Gdy około godziny 17 jego syn wreszcie stracił przytomność, Akbar „przywiązał jego nogi do krzesła, a następnie założył mu na głowę czarną plastikową torbę i kilkakrotnie dźgnął go nożem”. Mężczyzna zeznał, że zanieśli ciało do łazienki, gdzie pocięli je na kawałki. Potem włożyli fragmenty ciała syna do worków na śmieci, a te umieścili w trzech walizkach. Walizki wywieźli i pozostawili w różnych częściach Ekbatan, w Teheranie.
Odciski palców
Ta potworna zbrodnia została odkryta następnego dnia, w niedzielę 16 maja, kiedy to w godzinach porannych pewien przechodzień odkrył fragmenty zwłok w jednym ze śmietników w Ekbatan. Na miejsce wezwano policję, która wydobyła ze śmietnika walizkę z kilkoma kawałkami ludzkiego ciała, w tym dwie ręce. Do identyfikacji ciała użyto odcisków palców ofiary. Po ustaleniu tożsamości mężczyzny, policjanci udali się do domu jego rodziców.
Iran i Akbar od razu przyznali się do zamordowania syna, dodając, że są również odpowiedzialni za śmierć ich córki oraz zięcia. Rodzice twierdzili, że 10 lat wcześniej zabili zięcia, ponieważ był agresywny i znęcał się nad rodziną, a 3 lata temu zamordowali swoją córkę, ponieważ uzależniła się od narkotyków. Następnie na celowniku pary znalazł się ich syn, a jego przewinienie polegało na tym, że był samotny i miewał „relacje” ze swoimi studentami.
Dziękuję Bogu
Podczas rozprawy Akbar powiedział dziennikarzom Hamshahri, że nie żałuje. „Nie żałuję tego, co zrobiłem z pomocą mojej żony. Ci, których zabiłem, mieli wysoki poziom moralnego zepsucia. Dziękuję Bogu”.
Zbrodnia ta wywołała intensywną dyskusję w mediach społecznościowych na temat systemu prawnego, który zapewnia względną łagodność wyroku rodzicom zabijającym swoje potomstwo. W Iranie zabójstwo jest zwykle karane śmiercią, ale osobom, które zabijają swoje dzieci, grozi maksymalnie 10 lat więzienia. Jednak w przypadku rodziców Khorramdina w grę wchodzi kara śmierci. Nie dlatego, że z premedytacją pozbawili życia swojego syna i córkę… ale dlatego, że zamordowali zięcia.
Honor?
Wiele osób zaczęło się zastanawiać dlaczego nigdy nie zainteresowano się sprawą zniknięcia córki i zięcia pary. Krytykuje się przy tym pracę organów ścigania, które rzekomo zlekceważyły doniesienia o ich zaginięciu. Obecnie policja ustala, czy w ich rodzinie Babaka nie doszło do innych przypadków tajemniczych zaginięć i czy mogą one mieć związek z jego rodzicami.
Uczniowie Babaka Khorramdina oddali hołd zmarłemu na jednym z portali społecznościowych: „Do widzenia, najmilszy nauczycielu świata… od studentów kina”, a sąsiedzi zgromadzili się przed domem rodzinnym mężczyzny, aby śpiewać żałobne pieśni.
Zabójstwo reżysera uznawane jest za „honorowe”, a sprawcy oczekują na proces.
Autor, KaMa.