Zapraszamy do przeczytania drugiej części historii okrutnych morderstw i gwałtów Williama Bonina, znanego jako Freeway Killer. Jeśli nie zapoznaliście się jeszcze z częścią pierwszą tej historii, proponuję zajrzeć do linku poniżej:
Wspólnik
Vernon Butts był włóczęgą z długim kryminalnym życiorysem składającym się z drobnych przestępstw. Upodobanie do sadystycznych działań homoseksualnych nabył podczas częstych odsiadek w więzieniach. Butts towarzyszył Boninowi w kilku jego zabójczych wypadach i był tak samo zdeprawowany i nienormalny jak William. Razem krążyli po południowej Kalifornii autostradami w oliwkowej furgonetce Bonina, wypatrując swych nastoletnich ofiar. Butts ostatecznie został aresztowany za udział w zabójstwach na autostradzie. Podczas odsiadywania wyroku, popełnił samobójstwo, wieszając się w celi w hrabstwie Los Angeles.
Kolejne ofiary
Trzy tygodnie po znalezieniu nagiego ciała Grabsa w kanionie Malibu, 15-letni Donald Hyden z Hollywood został odnaleziony martwy i okaleczony w koszu na śmieci w pobliżu autostrady Ventura. Ostatni raz był widziany w pobliżu Gay Community Services Centre w LA. Bonin i Butts uderzyli ponownie. Hyden został zgwałcony i uduszony ligaturą. Poderżnięto mu gardło i podjęto próbę kastracji.
David Murillo
12 września 1979 r. ciało Davida Murillo, 17 lat, znaleziono w pobliżu autostrady Ventura. Chłopiec zniknął w drodze do kina, trzy dni wcześniej. Przed śmiercią, był bity po głowie łyżką do opon, sodomizowany i duszony.
Przez pewien czas urzędnicy hrabstwa Orange i Los Angeles zaprzeczali, że mieli na rękach seryjnego zabójcę. Chociaż sposób działania w wypadku tych trzech zabójstw był podobny, dopiero po kilku kolejnych zabójstwach władze potwierdziły to, o czym media donosiły od tygodni: gdzieś w Południowej Kalifornii grasuje seryjny zabójca, który pozostawia po sobie niewiele śladów.
Nagle zapanował spokój. Być może, Bonin zmienił sposób działania w tym czasie albo po prostu chciał przeczekać medialną burzę.
Frank Fox
W grudniu 1979 r., znaleziono ciało 17-letniego Franka Foxa. Zwłoki były w stanie podobnym do poprzednich ofiar Autostradowego zabójcy, leżały w pobliżu autostrady Ortega i autostrady I-5.
Później, psychiatrzy, zabierający głos w procesie Bonina, stwierdzili, że William był w stanie maniakalnym, kiedy zabijał. Jego gwałtowne pragnienia seksualne stały się w końcu nie do powstrzymania. „Opisał uczucie podekscytowania perspektywą zabicia kogoś, opisywał stan kiedy nie mógł się doczekać zachodu słońca, aby móc rozpocząć swoją pogoń za ofiarą by uzyskać poczucie uwolnienia” – napisał psychiatra, który zbadał Bonina. Earl Hanson , adwokat z Los Angeles, który reprezentował Bonina, gdy przyznał się do morderstw, porównał żądzę przemocy Bonina do nawyku zażywania narkotyków. „Musiał stale zwiększać dawkę, aby uzyskać tę samą euforię”, powiedział Hanson dla Los Angeles Times.
Matthew Miley – kolejny wspólnik
Rankiem 3 lutego 1980 roku Bonin wraz z innym psychopatą seksualnym, Gregorym Matthew Miley, przemierzali autostrady. Podczas tej podróży, zauważyli 15-letniego Charlesa Miranda w West Hollywood. Porwali młodego chłopca, przejechali z nim kilka przecznic i zaparkowali furgonetkę. Bonin sodomizował chłopaka i powiedział Miley´owi, by zrobił to samo, ale według oficjalnych raportów Miley „nie był w stanie powtrzymać erekcji” i sfrustrowany swą niemocą Miley, zgwałcił nastolatka tępym przedmiotem. Potem Bonin znów przejął kontrolę.
Możesz to zrobić
Sterling E. Norris, prokurator, który skazał Bonina za 10 morderstw, powiedział, że Bonin często nakłaniał swoich wspólników do pomocy w mordowaniu. „Możesz to zrobić?” Bonin zapytał Mileya, dusząc 15-letniego Charlesa Miranda. „Pokażę ci, jak to zrobić”. Bonin udusił chłopca, jego własną koszulą, używając łyżki do opon, aby skręcić koszulę na szyi nastolatka. Nagie ciało Charlesa Miranda znaleziono w alejce w Los Angeles. „Bonin uwielbiał zabijanie” – powiedział Norris. „Z przyjemnością o tym mówił”. Napędzani żądzą krwi, Bonin i Miley jeździli jeszcze trochę po porzuceniu zwłok Miranda. Chcieli zabić ponownie.
W drodze do Disneylandu
Ich kolejną ofiarą był 12-letni James McCabe, który czekał na przystanku autobusowym do Disneylandu. Podczas gdy Miley jeździł wokół, Bonin zaatakował młodzieńca i udusił go, ponownie używając koszuli chłopca i łyżki do opon. James McCabe, który z niecierpliwością, oczekiwał wejścia do Magicznego Królestwa, zamiast tego spotkał się z czającą się śmiercią, został znaleziony trzy dni później w pobliżu śmietnika w Walnut City.
Bonin i Miley wykorzystali 6 dolarów, które znaleźli w jego portfelu, aby kupić lunch.
Nieprzerwany ciąg zbrodni
Inne morderstwa nastąpiły szybko:
• 18-letni Ronald Gatlin z Van Nuys, zniknął z północnego Hollywood, 14 marca 1980 roku. Napaść na tle seksualnym i uduszenie. Jego ciało zostało odkryte następnego dnia w Duarte.
• Harry Todd Turner, 14 – latek z Los Angeles. Zniknął z Hollywood, 20 marca 1980 r. Zaatakowany seksualnie i uduszony. Jego ciało znaleziono pięć dni później w pobliżu autostrady Santa Monica.
• Glen Norman Barker, 14 lat, Huntington Beach. Napaść na tle seksualnym i uduszenie. Jego ciało znaleziono 22 marca 1980 r. przy autostradzie Ortega.
• Russell Duane Rugh, 15 lat, Garden Grove. Zniknął, czekając, aż autobus zabierze go do pracy w fast-foodzie. Napaść na tle seksualnym i uduszenie. Jego ciało znaleziono 22 marca 1980 r. obok autostrady Ortega, niedaleko ciała Glena Barkera.
• Steven Wood, 16 lat, Bellflower. Ostatnio widziany 10 kwietnia 1980 r., drodze do szkoły. Napaść na tle seksualnym i uduszenie. Jego ciało znaleziono następnego dnia.
• Lawrence Eugene Sharp, 18 lat, Long Beach. Ostatnio widziany, 10 kwietnia 1980 roku. Napaść na tle seksualnym i uduszenie. Jego ciało znaleziono 18 maja 1980 r., w koszu na śmieci za stacją serwisową Westminster.
Darin Lee Kendrick
Darin Lee Kendrick, 19 lat, Cypress. Zniknął 29 kwietnia 1980 r., ze sklepu Stanton, w którym pracował. Oprócz sodomizacji i uduszenia, Darin najwyraźniej został zmuszony do spożywania wodzianu chloralu, który spowodował żrące oparzenia chemiczne w jamie ustnej, na podbródku, klatce piersiowej i brzuchu. Darin również miał wbity szpikujec do lodu w prawe ucho, co spowodowało śmiertelną ranę w górnym odcinku szyjnym rdzenia kręgowego. Jego ciało znaleziono następnego dnia rano.
William Pugh
W maju policja aresztowała złodzieja samochodów o nazwisku William Pugh. 17-latek był jednak kimś więcej, niż tylko złodziejem. Towarzyszył bowiem Boninowi, gdy ten zabijał Harry’ego Turnera i ostatecznie odsiedział sześć lat za nieumyślne spowodowanie śmierci – była to część umowy. Łagodny wyrok w zamian za jego zeznania. Próbując ocalić własną skórę, Pugh powiedział władzom, że został podwieziony do domu przez człowieka, który chwalił się zabójstwami na autostradzie. Policja zaczęła szukać Williama Bonina na podstawie zeznań Pugh.
James Munro
Rankiem 2 czerwca 1980 roku Bonin i jego inny wspólnik, niepełnosprawny umysłowo, James Munro, porwali 19-letniego Stevena Wellsa. Według zeznań Munro, Wells zgodził się pojechać do ich mieszkania, aby mogli uprawiać z nim seks. Munro, który odsiaduje wyrok dożywotniego więzienia w Ione Penitentiary w Kalifornii, za udział w śmierci Wellsa, powiedział, że gdy Bonin i Wells uprawiali seks, Bonin zaoferował Wellsowi 200 $, aby pozwolił się związać. Wells się zgodził. Munro powiedział, że oglądał telewizję w innym pokoju, podczas gdy Bonin związał i zaczął torturować nastolatka w sypialni własnej matki.
„Gdy Bonin poszedł po szklankę wody, powiedziałem mu: „Nie, nie rób tego”. Ale Bonin powiedział: „Jest za późno. Nic nie możesz zrobić, nie możesz tego zatrzymać.”
Bonin zeznał, że Munro pomógł zabić Wellsa, ale Munro twierdzi, że był w innym pokoju, kiedy chłopak został uduszony. Niezależnie od tego czyja była racja, jego działania zakwalifikowano jako morderstwo pierwszego stopnia, za które mogło się trafić do komory gazowej tuż obok Bonina i Buttsa. Po śmierci Wellsa, Bonin i Munro przewieźli ciało, furgonetką Bonina, do domu Buttsa, który powiedział im, żeby „gdzieś go wyrzucili”. Następnego dnia ciało Wellsa znaleziono za śmietnikiem na stacji benzynowej. Gdyby zabójcy pozostali nieco dłużej w swoim mieszkaniu, zostaliby ujęci. Bowiem, jak się okazało detektywi z LAPD, już rozpoczęli inwigilację Williama Bonina. Istniałaby wtedy szansa, że uratują życie Wellsa.
Polowanie na diabła
Wciągu kilku następnych dni, detektywi bacznie obserwowali Williama Bonina. Przez następny tydzień jego działania, nie były niczym niezwykłym. Codziennie chodził do pracy jako kierowca ciężarówki i wracał do swojego mieszkania, późno w nocy, po wizycie u znajomych w mieście.
Dziewięć dni po zabójstwie Wellsa demony Bonina najwyraźniej powróciły i zaczął szukać nowej ofiary.
Policjanci, którzy śledzili jego furgonetkę, obserwowali, jak próbuje uprowadzić pięciu różnych młodych chłopców, w końcu udaje mu się wciągnąć do auta 15-letniego chłopca. Obserwowali jak Bonin jedzie na opustoszały parking na plaży, a kiedy zbliżyli się do furgonetki, aresztowali Bonina w trakcie sodomizacji nastolatka. W furgonetce znaleziono taśmę i linę, a także notatnik Williama z opowieściami o zabójcy z autostrady. Butts został ujęty wkrótce po Boninie, a Munro został aresztowany przez policję stanu Michigan miesiąc później. Zespół Freeway Killer był za kratkami.
Przesłuchania
Bonin nie wyraził wyrzutów sumienia za to, co zrobił ale za to okazał zawstydzenie i żal z powodu jego zatrzymania. Po skonfrontowaniu z dowodami, swobodnie przyznał się do zarzucanych mu czynów. Po aresztowaniu, Bonin powiedział reporterowi: „Nadal zabijam. Nie mogłem przestać zabijać. Za każdym razem było łatwiej”.
Bonin przyznał się do zabicia 21 młodych mężczyzn i chłopców. Przerażająco szczegółowo przedstawiał aspekty każdej zbrodni. Opisując, jak Munro zamordował Wellsa, Bonin brzmiał tak, jakby opisywał weekendowe wydarzenie współpracownikom w poniedziałek rano. „Zarówno ja, jak i Jim pobiliśmy go, zanim go zabiłem”, słychać, jak Bonin mówi cichym, monotonnym głosem, zarejestrowanym na taśmach policyjnych. „Powiedział, że nikomu nie powie, tylko po to, żebym pozwolił mu odejść.”.
Wiele lat później brak poczucia winy Bonina podczas przesłuchań, pozostanie zapamiętany przez tych, którzy tam byli. „Ten facet był zakochany w tym, co zrobił. Uwielbiał to – powiedział Sterling E. Norris, zastępca prokuratora okręgowego w Los Angeles, który oskarżył Bonina. „Słuchanie jego spowiedzi było jak siedzenie w pokoju okropności. Mówimy tutaj o zabijaniu dzieci, zabijaniu jednego i wyrzucaniu go jak śmiecia, a następnie wracaniu po kolejne. Zrobiło mi się niedobrze.”
Proces
Proces Bonina był krótki. Prokuratura nie zostawia dziur w swoim twierdzeniu, że Butts był szalony i nie zajęło też dużo czasu, aby jury zdecydowało, że William Bonin musi umrzeć za swoje zbrodnie. Ale Bonin jeszcze nie skończył. Skorzystał z amerykańskiego systemu prawnego i odwołał się od wyroku. Za każdym razem, gdy odwołanie odrzucano, próbował obrać inną drogę. Wreszcie, 17 lat po wydaniu pierwszego skazującego wyroku i po wielkich bataliach Bonina, Sąd Najwyższy Stanów Zjednoczonych wysłał Bonina na randkę z katem.
Zastrzyk zamiast komory
W swojej 17-letniej walce z wymiarem sprawiedliwości, Bonin spotkał się z odrobiną szczęścia. Po śmierci Roberta Altona Harrisa w komorze gazowej w Kalifornii, powolnej i bolesnej, sąd stanowy orzekł, że ta metoda egzekucji była zbyt okrutna. Trzeba było znaleźć alternatywną metodę. Kalifornia zdecydowała się na śmiertelny zastrzyk. W prawie każdym przypadku śmiertelny zastrzyk okazał się szybkim i stosunkowo bezbolesnym sposobem na wykonanie wyroku skazującego.
Zanim Bonin wyczerpał swoje apelacje, opublikował książkę z opowiadaniami, wystawił swoje abstrakcyjne obrazy w galerii w Seattle i korespondował z wieloma osobami.
Kiedyś powiedział matce jednej ze swoich ofiar, że jej syn był jego ulubioną ofiarą, ponieważ „tak ładnie krzyczał…”
Mimo to Bonin nie dał im satysfakcji choćby z jednego słowa przeprosin. Był nawet w stanie pozyskać przyjaciół na zewnątrz, dzięki swojej „opiekuńczej naturze”. „Ma bardzo wysokie poczucie opieki nad ludźmi” – powiedziała Alexis Skriloff, biograf Bonin „Wiem, że jest to całkowicie odwrotne do tego, co wszyscy widzą. ”
Wykonanie wyroku
W dniu egzekucji, 23 lutego 1996 roku, Bonin został zabrany do specjalnej celi, celi śmierci. Ubrał nowe spodnie i koszulę , mógł porozmawiać z księdzem. Na ostatni posiłek zjadł pizzę pepperoni, lody czekoladowe i wypił coca-colę. Jadł sam. O 23.11 strażnicy więzienni zadzwonili do firmy telefonicznej, aby się upewnić, czy telefony w komorze śmierci działają. Godzinę wcześniej technicy byli już w komorze, przygotowując strzykawki i inne środki medyczne potrzebne do egzekucji. Piętnaście minut przed północą Bonin został zabrany z celi i wszedł do komory egzekucyjnej.
Egzekucję zaplanowano na godzinę 00:01, ale opóźniono ją o 8 minut, podczas gdy technicy starali się znaleźć dobrą żyłę.
Z szacunkiem
Trzy minuty po pierwszym zastrzyku Bonin uznano za martwego. Jego ciało zostało zabrane przez urzędników więziennych, a kiedy żaden z jego krewnych się o nie nie upomniał, skremowano go i wysypano jego prochy do wód Oceanu Spokojnego. Ostatecznie, szczątki jednego z najbardziej znanych morderców w Kalifornii potraktowano z większym szacunkiem niż jego ofiary. Większość z nich została porzucona, naga wzdłuż labiryntowego systemu autostrad południowej Kalifornii.
Ostatnie słowa Bonina, dostarczone do naczelnika na około godzinę przed jego egzekucją, nie wyrażały wyrzutów sumienia za swoje zbrodnie i jedynie wskazały, że jego zdaniem kara śmierci jest niesprawiedliwa.
Morderca radzi
Bonin udzielił kilku rad dla potencjalnych seryjnych morderców: „Sugerowałbym, że gdy ktoś pomyśli o zrobieniu czegoś poważnego wbrew prawu, że zanim to zrobi, powinien udać się w spokojne miejsce i poważnie o tym pomyśleć.” Bonin, który spędził więcej czasu w celi śmierci niż większość jego ofiar spędziła na Ziemi, w chwili śmierci miał 49 lat. Osławiony „Freeway Killer” stał się pierwszą osobą, która została stracona przez śmiertelny zastrzyk w Kalifornii.
Losy wspólników
Spośród ludzi, którzy pomagali Boninowi podczas jego szału zabijania, tylko Miley i Munro pozostają w więzieniu. Miley odbywa karę dożywocia za morderstwo 1. stopnia, a Munro po odsiedzeniu 15 lat z dożywotniego wyroku był uprawniony do zwolnienia warunkowego w 2000 r., ale rodzice Stevena Wellsa zadbali o to, by odsiedział maksimum. Munro, który ostatnio skarżył się, że nie spał dobrze od czasu, gdy trafił do więzienia, błagał Wellsów o wybaczenie i mówi, że żałuje nie tylko udziału w zabiciu ich syna. ale i przyznania się do winy. „Byłem tylko głupim dzieckiem. Gdybym wiedział, że 15 lat więzienia okaże się dożywociem, nigdy nie przyznałbym się do winy” – powiedział Munro dla LA Times.
Życie po śmierci potwora.
Dla tych, którzy przeżyli szaleństwo Freeway Killera, egzekucja Bonina nie oznaczała końca ich tragedii. „Teraz siedzę cały czas w domu, jestem paranoikiem, nie wychodzę po zmroku. Jedyne, co wyciąga mnie z łóżka, to moje hobby, takie jak szydełkowanie i malowanie ”– powiedziała matka jednej z ofiar Bonina.
„Ludzie mówią, że czas leczy rany. Nadal czekam. Chciałbym być szczęśliwy; Po prostu nie mogę wydostać się z tego labiryntu. ”
Dla innych, poszukiwania zaginionych dzieci trwają nadal, a jedyna osoba, która może stwierdzić z całą pewnością, czy Bonin był ich zabójcą, zmarła w komorze egzekucyjnej w San Quentin. Matka jednej ofiary, której okoliczności zniknięcia się niezwykle podobne do działań Bonina, dowiedziała się dopiero w dniu egzekucji Bonina, że Freeway Killer, zabierze swoje tajemnice do grobu. Błagała władze jeszcze o jeden dzień, by zapytać o syna, ale gubernatora, który musiał wydać na to zgodę, nie można było zlokalizować „Wyjechał z miasta. Próbowaliśmy się z nim skontaktować, do dwóch lub trzech minut przed egzekucją” – powiedziała Barbara Brogli, której 14-letni syn zniknął w czasie, gdy Bonin mordował. Jego kości znaleziono wiele lat później w pobliżu autostrady Ortega.
Brak sprawiedliwości
Dla ocalałych z 14 młodych mężczyzn i chłopców, oraz z prawie 30 innych, o których zabójstwo, ten socjopata jest podejrzany, w egzekucji Autostradowego zabójcy, brakowało elementu sprawiedliwości. Jasne, Bonin, zapłacił za swoje zbrodnie życiem, ale metoda uśmiercenia go była nieskończenie przyjemniejsza niż ta która zafundował swoim ofiarom. Każdy, kto przeszedł operację przy użyciu miejscowego znieczulenia, przeszedł kolonoskopię lub aborcję, wie, jak czuł się Bonin na kilka chwil przed egzekucją.
Rodzina Bonina
Ostatnia zniewaga dla mieszkańców Kalifornii pojawiła się dopiero kilka tygodni później, kiedy okazało się, że rodzina Bonina pobierała jego rentę inwalidzką. Matka Bonin, Alice Benton, powiedziała gazecie, że wykorzystała te pieniądze, aby spłacić zadłużenie, w wysokości ok 75 000 $ w swoim domu w Downey. Świadczenia, które Bonin zaczął otrzymywać z powodu niepełnosprawności umysłowej w 1972 r., powinny zakończyć się, gdy trafił do więzienia w 1982 r. Ale pieniądze płynęły dalej, mimo że urzędnicy więzienni powiadomili administrację ubezpieczenia społecznego, że Bonin jest za kratkami. Błąd wyszedł na jaw dopiero po tym, jak dyrektor zakładu pogrzebowego powiadomił Social Security o śmierci Bonina.
Autor: KaPaMa