Prosił o karę śmierci, ponieważ bał się trafić do więzienia. „Reżyser”- seryjny gwałciciel i morderca.
Valery Asratyan, znany również jako „Reżyser”, był najgorszym koszmarem początkującej aktorki. Od 1988 do 1990 roku ten moskiewski maniak udawał wpływowego reżysera (stąd jego przydomek), wabiąc do siebie nieświadome dziewczyny obietnicami bogactwa i sławy.
Zabawa w doktora
Valery Georgievich Asratyan urodził się w 1958 roku, w Erewaniu, w dawnym Związku Radzieckim (obecnie Armenia). Dorastał w stabilnej rodzinie, która była uważana za zamożną według sowieckich standardów. Valery nigdy nie doświadczył złego traktowania ani nadużyć w dzieciństwie. W przedszkolu, Asratyan zwracał na siebie uwagę nienaturalnym pociągiem do nagości. Chłopiec uwielbiał „bawić się w lekarza” z dziewczynkami, a w wieku 13 lat stracił dziewictwo ze starszą o 15 lat kobietą.
Psycholog
W wieku nastoletnim zainteresował się psychologią i po ukończeniu szkoły zdecydował się studiować na Ormiańskim Państwowym Uniwersytecie Pedagogicznym, gdzie w 1975 roku rozpoczął naukę na kierunku „psychologia przedszkolna i pedagogika”. Mniej więcej w tym czasie Asratyan zaczął namiętnie czytać „Lolitę” Wladimira Nabokowa, książkę o człowieku, który wchodzi w związek seksualny z nieletnią dziewczyną i utożsamiał się z głównym bohaterem książki, Humbertem. Mężczyzna ukończył uniwersytet w 1980 roku i rozpoczął pracę jako psycholog w szkole dla dzieci cierpiących na porażenie mózgowe i polio.
Początki
W 1981 roku Asratyan poślubił kobietę z Moskwy i w tym samym roku wyprowadził się z nią do miasta. Wkrótce po przeprowadzce do Moskwy, zaczął popełniać swoje pierwsze przestępstwa seksualne, gwałty na młodych dziewczynach. Szybko jednak został złapany i wysłany do kolonii karnej, gdzie odbył karę 2 lat pozbawienia wolności. W roku 1984, Asratyan został zwolniony i niemal natychmiast wrócił do gwałtów, w wyniku czego został ponownie skazany i w 1985 roku trafił na dwa lata do kolonii karnej. Po zwolnieniu w 1987 roku przeniósł się na krótki czas do Valuyki, ale wkrótce wrócił do Moskwy, gdzie jego żona zakończyła ich związek i wyrzuciła go z domu.
Reżyser
Niedługo później Valery spotkał inną kobietę, z którą zawarł ślub cywilny i zamieszkał z nią i jej 14-letnią córką. Nowa partnerka i jej córka pomagały mężczyźnie, gdy ten kontynuował swoje zbrodnie na terenie Moskwy (nie jest jasne na czym polegała ich pomoc). W 1988 roku, Asratyan szukał swoich ofiar w okolicy sklepu Children’s World, gdzie podawał się za reżysera i obiecywał dziewczynkom karierę filmową. W tamtym czasie zaczął stosować silne leki psychotropowe, w tym leki przeciwpsychotyczne i uspokajające, które dodawał swoim przyszłym ofiarom do napoju. Valery prowadził dziewczynki do swojego mieszkania, a gdy po spożyciu napoju traciły przytomność, gwałcił je, okradał i porzucał w okolicy dworca na obrzeżach Moskwy. Niektóre z jego ofiar więził w swoim mieszkaniu przez kilka dni, innych pozbywał się tego samego dnia. W większości przypadków, dziewczynki nie pamiętały co się stało, dzięki czemu nie były w stanie zidentyfikować sprawcy.
Zasadzka
W końcu Asratyan zaczął obawiać się możliwości złapania i aby temu zapobiec, zaczął je zabijać. Pierwszą ze swoich śmiertelnych ofiar zabił używając noża, a drugą utopił. W 1990 roku jedna z ofiar Asratyana, jakimś cudem przeżyła, a co więcej, nie straciła pamięci, w związku z czym, zgłosiła sprawę na policję. Według ofiary, Valery proponował dziewczynom zagranie jakiejś roli w jego nowym filmie i prowadził je do swojego domu pod pretekstem sprawdzenia ich umiejętności aktorskich. Valery Asratyan został aresztowany przez podstawioną policjantkę, która została zaproszona na „casting” w tym samym miejscu, w którym spotkała go ocalała ofiara.
Strach
Asratyan szybko przyznał się do 2 morderstw i 17 gwałtów, a ponieważ strasznie się bał, że zostanie wysłany do więzienia, na rozprawie zażądał kary śmierci. Jako skazany gwałciciel dzieci obawiał się, że inni więźniowie będą się nad nim znęcać. Sąd skazał Asratyana na karę śmierci i w 1996 roku został stracony przez oddział strzelców w więzieniu Butyrka.
Autor, KaMa.