„Nic nie rozpaliło moich fantazji tak jak ten konający w konwulsjach chłopiec” – Anatolij, radziecki seryjny morderca
Anatolij Slivko to radziecki, seryjny morderca i zdobywca nagrody dla honorowego nauczyciela. Jako lider dziecięcego klubu, miał dostęp do nieskończonej liczby chłopców, dzięki którym mógł spełniać swoje chore pragnienia. Na przestrzeni 21 lat przekonał, aż 43 nastolatków, by pozwolili mu się powiesić. Siedmiu z nich nie przeżyło tej gehenny. Slivko robił to wszystko po to, aby powrócić choć na chwilę do momentu, w którym wszystko się zaczęło.
Wypadek
Urodzony w 1938 r. W położonym u wybrzeży Morza Kaspijskiego Izerbaszu, Anatolij, do pewnego czasu wiódł normalne życie, jako oddany mąż i ojciec dwójki dzieci. Dopiero później przyznał, że chociaż jego żona uchodziła za atrakcyjną kobietę, tak naprawdę nigdy go nie pociągała. Wkrótce Slivko przekonał się, że jedyne co może go pobudzić, to widok umierającego chłopca. Wszystko zaczęło się w 1961 r. Kiedy był świadkiem przerażającego wypadku.
Pijany kierowca wjechał wtedy w grupę pieszych, wśród których był kilkunastoletni chłopiec ubrany w mundur Młodych Pionierów – radziecki odpowiednik harcerzy. Chłopiec leżał na asfalcie w kałuży krwi, a powietrze przenikał zapach benzyny i palonego ciała. Nastolatek umierał w konwulsjach, a Slivko poczuł się silnie pobudzony. Tak silnie, że musiał oddalić się z miejsca zdarzenia, by nikt nie zauważył wypukłości w jego spodniach.
Nie potrafię tego wytłumaczyć, ale widok umierającego w ogromnym cierpieniu chłopca, zadziałał na mnie tak bardzo, że zmienił całe moje dotychczasowe życie. W tej tragicznej chwili zrozumiałem, że nie pociągają mnie kobiety, ponieważ wolę młodych chłopców. Zapach benzyny, zapach ognia, zapach ciała – Odtwarzałem scenę tego wypadku w kolejnych miesiącach prawie każdej nocy i zawsze miałem niekontrolowany wytrysk – opowiadał
Klub
Od momentu wypadku, Slivko coraz częściej fantazjował o współżyciu z chłopcami, a w jego głowie powstawały coraz to gorsze wizje. By móc zrealizować swoje cele, mężczyzna założył klub harcerski o nazwie Chergid. Szybko stał się liderem w swojej społeczności, gdzie postrzegano go za szanowanego obywatela. Wielką popularnością cieszyły się także jego amatorskie filmy, które produkował w wolnym czasie. Przedstawiały niemieckie okrucieństwo podczas II wojny światowej i zdobyły nawet kilka nagród. Wkrótce zastąpiły je inne nagrania; także dokumentalne i także przedstawiające okrucieństwo, ale to, którego dopuszczał się sam reżyser.
Pierwsza ofiara
Latem 1964 r. Slivko po raz pierwszy dał upust swoim żądzom, a jego ofiarom padł 15- letni chłopiec. Zwabiony do lasu, został powieszony na drzewie, a kiedy stracił przytomność, Slivko się zaspokoił i skończył na jego wypastowane buty, które tak bardzo przypominały mu obuwie, które miał na sobie chłopiec z wypadku. Kiedy mężczyzna zaspokoił swoje pragnienie, próbował ocucić chłopca, jednak ten nie dawał znaku życia. Został więc poćwiartowany i zakopany.
Eksperyment
Aby móc dalej spełniać fantazje, Slivko wybierał ze swojego klubu niskich chłopców w wieku od 13 do 17 lat i namawiał ich do udziału w swoim amatorskim eksperymencie. Zdobywał zaufanie dzieci i wmawiał im, że dzięki podwieszaniu na drzewach, wyciągnie im się kręgosłup, a dzięki temu urosną o kilka centymetrów. Nieświadomi podstępu chłopcy, godzili się na propozycje swojego lidera, po czym tracili przytomność i padli ofiarami coraz to śmielszych poczynań, w tym gwałtów. Kiedy odzyskiwali przytomność, często nie pamiętali tego co się wydarzyło i jak gdyby nigdy nic, wracali do swojego życia. Ci, którzy po części zachowali świadomość byli proszeni o dochowanie tajemnicy. Pozostali, ci których nie udało się wskrzesić do życia, kończyli w ziemi. Wcześniej Slivko ćwiartował, palił i bezcześcił ciała, starając się odtworzyć wypadek z przed lat.
Przerażające nagrania
Jego ofiarami padli 15 letni Aleksei, który zaginął w 1965 r. 15- letni Aleksander, który zaginął 14 listopada 1973 r. 11- letni Andrei, który zaginął 11 maja 1975 r. Wcześniej opowiadając matce, że wraz z członkami harcerskiego klubu, weźmie udział w kilku filmach. W 1980 r. Zaginął 13- letni Siergiej, w 1982 r. 15- letni Slava, a 23 lipca 1985 r. 13-letni Siergiej Pawłow, który wcześniej mówił sąsiadom, że jest umówiony z dowódcą klubu Chergid.
Miejscowa prokurator ostatecznie zbadała klub Slivko, znajdując wystarczające dowody, by go aresztować i oskarżyć o morderstwo. To, co odkryła podczas śledztwa, było przerażające: nagrania ofiar. Na jednym z filmów Slivko układał odciętą głowę, pośrodku koła otoczonego odciętymi stopami i wypolerowanymi butami.
Antolij Slivko zabrał śledczych w miejsca, w których ukrył ciała. Pamiętał jednak sześć z siedmiu. Ciała jego pierwszej ofiary – Nikolaja nigdy nie odnaleziono.
W czerwcu 1986 r. Został osadzony w celi śmierci, w więzieniu w Nowoczerkasku, gdzie przez trzy lata przebywał w celi śmierci. Po upływie tego czasu, w wieku 50 lat został stracony jednym strzałem w tył głowy.
W Internecie nadal można znaleźć fotografie jego ofiar oraz filmy video.
Autor, Dorota Ortakci.