Kanałowy Morderca z Frankfurtu. Kim jest nieuchwytny od czterech dekad zabójca nastolatków?
Kanałowy Morderca prześladował mieszkańców Frankfurtu nad Menem przez długich 7 lat. Ten nieuchwytny zwyrodnialec zamordował siedmiu chłopców w wieku 11–18 lat, a ich ciała wrzucał do kanału.
Spotkanie z mordercą
Do zabójstw młodych chłopców dochodziło w latach 1976–1983 w Frankfurcie. Ofiary spotykały swojego oprawcę prawdopodobnie na Baseler Platz w pasażu handlowym Tivoli lub na stacji Offenbach, gdzie niektórzy z nich oferowali swoje usługi seksualne za pieniądze. Dłonie chłopców były związywane liną lub sznurkiem za plecami, a następnie sprawca zadawał im cios tępym narzędziem, który według dużego prawdopodobieństwa prowadził do śmierci ofiar. Po śmierci ciała chłopców wrzucane były do kanałów ściekowych. Istnieją jednak podejrzenia, że kilku z nich zmarło w wyniku utonięcia, co oznacza, że żyli w czasie gdy sprawca wrzucał ich ciała do kanału.
Z powodu długiego zanurzenia w ściekach i silnego uszkodzenia zwłok przez m.in. pompy ślimakowe identyfikacja ofiar była wyjątkowo trudna, a ustalenie przyczyny śmierci niemal niemożliwe. Nie udało się również ustalić czy ofiary zostały wykorzystane seksualnie, jednak biorąc pod uwagę profil sprawcy sporządzony przez specjalistów, jest to wiece prawdopodobne.
Profil
Psycholog i kryminolog Rudolf Egg stwierdził, że sprawca miał około 50 lat i był samotnym mężczyzną, ze skłonnościami homoseksualnymi, czego prawdopodobnie nienawidził. Istnieje duże prawdopodobieństwo, że gwałcił swoje ofiary. Sprawca przypuszczalnie był ofiarą wykorzystywania seksualnego w dzieciństwie, w związku z czym ma zaburzony sposób postrzegania spraw związanych z seksem. Zdaniem Egga, Kanałowy Morderca przeniósł się z Gießen do Frankfurtu nad Menem pod koniec lat 70. Mężczyzna posiadał szczegółową wiedzę na temat obszaru, w którym porzucał ciała i poruszał się samochodem. Fakt, że pozwolił niektórym ze swoich ofiar, umierać w kanałach po tym jak dopuścił się wobec nich przemocy, sugeruje głęboko zakorzenioną nienawiść do ludzi.
Ofiary
7 września 1976 odkryto szczątki niezidentyfikowanego nastolatka płci męskiej (15–18 lat), znaleziony w Stangenrod, Giessen. Zwłoki, które były nagie, ubrane jedynie w skarpetki, znaleziono w pobliżu ścieżki w lesie między Atzenhain a Lehnheim. Ciało leżało tam około 6 tygodni i stwierdzono, że prawdopodobną przyczyną śmierci było gwałtowne pęknięcie czaszki. Ponieważ nie udało się ustalić tożsamości zmarłego, policja zakłada, że mógł to być cudzoziemiec przejeżdżający przez Niemcy Zachodnie.
23 maja 1982 w Dereich (Offenbach) odnaleziono zwłoki 17-letniego Erika (nazwisko nieznane). Ciało znaleziono przy pompie i miało poważne uszkodzenia, takie jak oderwane prawe udo, zmiażdżona miednica i czaszka. Według raportu z autopsji zwłoki znajdowały się w zaawansowanym stanie rozkładu i prawdopodobnie leżały tam ponad sześć miesięcy, w związku z czym nie można było ustalić przyczyny śmierci.
19 września 1982. Bernd Michel (17–18 lat), znaleziony w Darmstadt – Erzhausen. Zgarniacz w oczyszczalni ścieków został zablokowany przez kompletnie ubrane zwłoki młodego mężczyzny. Michel prawdopodobnie wciąż żył, kiedy został wrzucony do kanału i zmarł w wyniku utonięcia. Identyfikacja prawie nierozpoznawalnych zwłok była trudna. Młody mężczyzna miał około 17 lat i miał krzywy zgryz i trudnił się prostytucją we Frankfurcie.
2 lipca 1983. Markus Hildebrandt (17 lat), Darmstadt-Erzhausen. Jego wytatuowane ciało zostało odkryte w studzience oczyszczalni ścieków w Dreieich- Buchschlag. Jego ręce były zakute w kajdanki, ale nie było żadnych widocznych zewnętrznych obrażeń. Hildebrandt pochodził z Hanau i od 1981 roku działał na frankfurckim rynku narkotykowym. Hildebrandt, który większość młodości spędził w ośrodkach wychowawczych, w chwili śmierci odbywał praktyki i prowadził „niespokojne życie” we Frankfurcie (czasami się prostytuował). Ostatni raz widziano go w styczniu 1983 r. w towarzystwie trzech mężczyzn.
9 września 1983. Fuad Rahou (14 lat), Niederrad. Ciało tego marokańskiego chłopca znaleziono w oczyszczalni ścieków w Niederrad. Początkowo zakładano, że Rahou przypadkowo utonął, ale później stało się jasne, że musiał zostać zamordowany. Rahou zaginął od 1 września 1983 roku.
11 października 1983. Oliver Tupikas (11 lat), Niederrad. Najmłodsza ofiara, również znaleziona w oczyszczalni ścieków Niederrad. Prawdopodobnie został wrzucony do kanału po tym, jak został zamordowany. Na rękach znaleziono ślady po kajdankach. Oliver uciekł z domu i od tamtej pory nie widziano go żywego.
21 czerwca 1989. Daniel Schaub (14 lat), Offenbach-Rosenhöhe. Kości i części odzieży przypuszczalnie ostatniej ofiary Kanałowego Mordercy znaleziono w jednym z dopływów systemu odwadniającego. Nastolatek zaginął w 1983 roku.
Sklepikarz
Sprawa Die Kanalmorde została przydzielona Horstowi Kroppowi i grupie zadaniowej „AG 229”. W trakcie śledztwa wytypowano pewnego podejrzanego, którym był 40-letni sklepikarza z miasta Offenbach am Main. Jak się okazało, mężczyzna ten zwabiał bezdomnych nastolatków do swojej altany w Frankfurcie-Riederwald, gdzie tam uprawiał z nimi sadystyczny seks. Nastolatkowie byli przez niego zwabiani obietnicą darmowego jedzenia i noclegu. Istotnym tropem okazał się fakt, że Markus Hildebrandt, (jedna z ofiar Kanałowego Mordercy) był widziany w jego towarzystwie. W altance sklepikarza zabezpieczono ślady krwi, ale nie zgadzały się one z grupą krwi żadnej z ofiar mordercy. Oprócz tego znaleziono tam pokaźne kolekcje gadżetów erotycznych i noży. Niestety, z braku wystarczających dowodów, mężczyźnie nie postawiono żadnych zarzutów, a nieletni z którymi miał kontakty seksualne, ostatecznie odmówili składania zeznań.
Sprawa Kanałowego Mordercy z Frankfurtu jest mało znana i nie zyskała większego zainteresowania wśród mediów. Morderca nigdy nie odpowiedział za swoje czyny, a jego tożsamość do dziś pozostaje nieznana.
Autor, KaMa.