Ich wspólną pasją było gwałcenie i mordowanie dzieci. Zakochani „mordercy z wrzosowisk”.
Morderstwa i gwałty na dzieciach były wspólną pasją 21-letniej Myry Hindley i jej chłopaka, starszego o 4 lata Iana Brady’ego. Ona wabiła dzieci, które potem wspólnie gwałcili i mordowali. Jak Myra i Ian stali się Mordercami z wrzosowisk?
Inteligentny
Myra i Ian wychowywali się w zupełnie różnych środowiskach. On urodził się 2 stycznia 1938 r. w ubogiej części Glasgow i był nieślubnym dzieckiem kelnerki o imieniu Maggie Steward. Już jako mały chłopiec dawał swoim opiekunom powody do niepokoju, bowiem lubił znęcać się nad zwierzętami, miał napady agresji, które kierował głównie w swoją stronę dokonując samookaleczeń. Był skryty i stronił do ludzi, a choć uważany był za inteligentnego, miał problemy z nauką i szkołą w ogóle, w efekcie, kilkukrotnie wydalano go ze szkoły.
Mein Kampf
Ian zaczął zarabiać w wieku 15 lat, imał się różnych dorywczych zajęć, ale jako, że pieniędzy było mu mało, szukał innych sposobów żeby sobie dorobić. Zaczął od drobnych włamań, a pierwszy jego wyrok dotyczył właśnie włamania i kradzieży, za co skazano go na trzy miesiące więzienia. W więzieniu poznał innych, bardziej doświadczonych przestępców, a pobyt tam wpłynął na jego postrzeganie otaczającej go rzeczywistości. Chłopak stał się wrogi w stosunku do otoczenia i kara jaką mu wymierzono była jego zdaniem krzywdząca. Po opuszczeniu więziennych murów, zaczął wykazywać niezdrową fascynację zbrodniami popełnionymi przez hitlerowców, i zaczytywał się w „Mein Kampf” autorstwa Adolfa Hitlera.
Twarda
Myra urodziła się 23 lipca 1942 roku w Manchesterze i pochodziła z niczym niewyróżniającej się rodziny robotniczej. Ojciec Myry, Bob służył w Pułku Spadochronowym i podczas drugiej wojny światowej stacjonował w Afryce Północnej, na Cyprze i we Włoszech. Był znany w armii jako „twardy człowiek” i spodziewał się, że jego córka będzie równie twarda jak on; nauczył ją walczyć, nie szczędził razów i kazał walczyć o swoje. Ojciec Hindley pił, co znacznie obciążało rodzinny budżet, a ich sytuacja materialna uległa jeszcze większemu pogorszeniu, gdy w sierpniu 1946 r. urodziła się siostra Myry, Maureen. Rodzina zdecydowała się wysłać wtedy Myrę do mieszkającej po sąsiedzku babci.
Kochała dzieci
Myra opisywana była jako miła i spokojna dziewczyna kochająca zwierzęta. Miała też rękę do dzieci, w związku z tym często jako nastolatka dorabiała jako opiekunka do dzieci. W styczniu 1961 roku 18-letnia Hindley podjęła pracę w firmie chemicznej Millwards jako maszynistka. Tam poznała swoją przyszłą miłość, Iana Brady. Mimo, iż dziewczyna wiedziała o kryminalnej przeszłości mężczyzny, była bardzo nim zafascynowana i szybko się w nim zakochała. Ian początkowo zdawał się nie być zainteresowany Myrą, jednak ona bardzo przeżywała każdy z nim kontakt, a następnie opisywała to wszystko w swoim pamiętniku. Notatka z dnia 22 grudnia 1961 roku: „Idę na randkę z Ianem!”. Ich znajomość rozwinęła się bardzo szybko, a Myra była pod ogromnym wrażeniem młodego mężczyzny. Dziewczyna zaczynała się wyraźnie zmieniać pod jego wpływem, a on zarażał ją swoją obsesją na punkcie nazizmu i przemocy. Ian zasypywał ją filmami o obozach koncentracyjnych i książkami takich autorów jak Donatien Alphonse François de Sade, od którego nazwiska pochodzi nazwa sadyzm.
Ziemia jest płaska
Pod wpływem nowego chłopaka, Myra zmieniła również swój wygląd zewnętrzny, zaczęła używać ostrego makijażu, ubierać się wyzywająco i farbować włosy na blond.
W pewnym momencie, dziewczyna wyparła się również swojej religii (była wierzącą katoliczką) po to by stać się tak jak Ian, ateistką. W swoim pamiętniku napisała wtedy „Mógłby mi powiedzieć, że ziemia jest płaska, że księżyc jest zrobiony z zielonego sera a słońce wschodzi na zachodzie, a ja bym mu uwierzyła”. Para wkrótce zamieszkała razem.
Mężczyzna postanowił wystawić na próbę miłość i oddanie swojej partnerki, w związku z czym zaproponował jej udział w napadzie na bank. Dziewczyna miała pełnić rolę kierowcy, więc poszła na kurs prawa jazdy, a nawet zakupiła odpowiedni pojazd. Mimo, iż ostatecznie do napadu nie doszło, Ian miał pewność, że ona zrobi dla niego wszystko. W lipcu 1963 roku, Brady zaczął wspominać o chęci popełnienia zbrodni, zbrodni doskonałej…
Pauline
12 lipca 1963 roku, 16-letnia Pauline Reade, na swoje nieszczęście, spotkała na swej drodze Myrę. Pauline była sąsiadką Hindley, więc nie podejrzewała niczego złego, gdy Myra poprosiła, aby ta pomogła jej szukać rękawiczki w zamian za kilka płyt gramofonowych. Dziewczyna chętnie przystała na propozycję i wsiadła do samochodu kobiety, po czym Myra odjechała kierując się w stronę pobliskich wrzosowisk, a za nimi Ian na swoim motocyklu. Na miejscu dziewczyna została zgwałcona, a następnie poderżnięto jej gardło. Myra twierdziła potem, że nie wychodziła z samochodu kiedy jej partner gwałcił i mordował Pauline, ale według Iana, było dokładnie na odwrót. Według relacji Brady’ego Hindley nie tylko była obecna podczas ataku, ale również brała czynny udział w napaści na tle seksualnym. Ciało Pauline zostało zakopane na wrzosowiskach.
John
Do kolejnego ataku doszło cztery miesiące później, 23 listopada 1963 roku. Tym razem para upatrzyła sobie na ofiarę 12-letniego chłopca, Johna Kilbride. Myra i Ian zwabili chłopca do swojego samochodu i zaproponowali mu podwózkę do domu. Po drodze zapytali czy nie chciałby im pomóc szukać zaginionej rękawiczki… Gdy byli już na wrzosowiskach, Ian wyprowadził chłopca z samochodu, a następnie zgwałcił. Po zaspokojeniu swoich żądz, mężczyzna próbował poderżnąć Johnowi gardło sześciocalowym ząbkowanym ostrzem noża, ale ostatecznie udusił go sznurowadłem. Chłopiec, podobnie jak Pauline, został pochowany na wrzosowiskach, a nad jego grobem Ian urządził swojej ukochanej sesję zdjęciową.
Keith
Wczesnym wieczorem 16 czerwca 1964 r., Hindley poprosiła dwunastoletniego Keitha Bennetta, który był w drodze do domu babki o pomoc we wniesieniu kilku okien do jej samochodu. Po skończonej pracy obiecała odwieźć go do domu. Brady siedział początkowo ukryty z tyłu furgonetki. Po tym jak mężczyzna się ujawnił, para standardowo zaproponowała szukanie rękawiczki. Chłopiec został zgwałcony i uduszony sznurkiem, a jego ciało spoczęło na wrzosowiskach.
Lesley
26 grudnia 1964 roku, para upolowała 10-letnią Lesley Ann Downey. Tym razem mordercy zabrali swoją ofiarę do swojego domu, gdzie przed śmiercią przeżywała istny koszmar. Ian i Myra rozebrali dziewczynkę, zakneblowali, zgwałcili i fotografowali ją podczas czynności seksualnych. Dziewczynka została uduszona, a następnego ranka zakopana na wrzosowiskach.
Edward
Siedemnastoletni Edward Evans, był ostatnią ofiarą Iana i Myry. Chłopca poznali 6 października 1965 roku, w okolicznym barze, gdzie zaproponowali mu drinka, po czym zabrali go do swojego domu. Tym razem, do zbrodni zaprosili kogoś jeszcze: szwagra Myry, Davida Smitha. Myra poszła po szwagra i gdy wróciła z nim do domu, zaproponowała mu drinka. Po chwili do jego uszu dobiegły krzyki z salonu, w odpowiedzi na niezadane jeszcze pytanie, Dave otrzymał rozkaz: „Pomóż mu, Dave!” Mężczyzna udał się więc do salonu, a na miejscu zauważył leżącego na ziemi zakrwawionego nastolatka, a nad nim Iana trzymającego w ręku topór. Ian zadawał chłopcu silne ciosy toporem, a drugą ręką zasłaniał mu twarz poduszką, aby zagłuszyć jego jęki. Przerażony David pomógł parze sprzątnąć bałagan, a gdy tylko wrócił do domu, opowiedział o wszystkim swojej żonie i następnego dnia zgłosił sprawę na policję.
Aresztowanie
Powiadomione służby niezwłocznie udały się do domu oprawców i szybko znaleźli tam ciało Evansa zapakowane w plastikowy worek. Zakochani mordercy zostali szybko aresztowani, a policja kontynuowała przeszukiwania posiadłości oraz pewnej skrzynki depozytowej na dworcu w Manchesterze, o której opowiedział im David. W skrytce znajdowało się kilka walizek, a w nich plany dotyczące napadu na bank, kilkadziesiąt p*rnograficznych zdjęć ofiar, literatura opisująca metody torturowania oraz kaseta z nagraniem, na którym słychać głosy Myry oraz dziesięcioletniej Lesley błagającej o uwolnienie.
Śmierć
6 maja 1966 r. Myra i Ian wreszcie usłyszeli wyrok: kara dożywotniego więzienia. Podczas ogłaszania wyroku, nazwano ich „sadystycznymi mordercami o najwyższym stopniu zdeprawowania”. Hindley niezmiennie utrzymywała, że tak naprawdę to ona jest ofiarą Brady’ego oraz, że została przez niego zmanipulowana. Kobieta kilkukrotnie odwoływała się od wyroku, ale bez skutku. 15 listopada 2002 roku, 60-letnia Myra Hindley zmarła w więzieniu w wyniku choroby serca.
Ian podczas pobytu w więzieniu niejednokrotnie próbował popełnić samobójstwo, a kilka ostatnich lat swojego życia spędził w szpitalu psychiatrycznym, po tym jak zdiagnozowano u niego schizofrenię paranoidalną oraz zaburzenia osobowości. Brady zmarł 15 maja 2017 r. na przewlekłą obturacyjną chorobę płuc, w szpitalu Ashworth.
Autor: KaMa.