Emmanuel został zabrany na badanie przez osobę podającą się za pracownika socjalnego, tak samo było zresztą w przypadku Davida, natomiast Chris poszedł z mamą na targ. Te obce sobie dzieci łączy jeden wspólny mianownik: Wszystkie zniknęły bez śladu.
Emmanuel Birts
Dallas, Teksas- Emmanuel przyszedł na świat w domu swojej babci Hermane Grady, skąd później wraz z mamą Kiszą Birts trafił do szpitala. To własnie najpewniej tam wypatrzyła go kobieta, która później go porwała. Pierwszy raz zjawiła się dzień po jego zwolnieniu ze szpitala czyli 11 sierpnia 1989 r. Chłopczyk był leczony na infekcję oka, a ona podając się za pracownika socjalnego, przyszła skontrolować jego stan. Przedstawiła się jako Debra Manning.
Kolejny raz zjawiła się 12 września, kiedy Emmanuel miał pięć tygodni. Twierdziła, że jest możliwość, że chłopiec został zarażony wirusem HIV. Było to wysoce prawdopodobne, ponieważ Kisza będąc w ciąży, zażywała narkotyki. Trzeci raz zjawiła się następnego dnia na wieczór. Wręczyła matce i babci chłopca list, który miał pochodzić z Departamentu Opieki nad Dziećmi. W liście napisano, że Emmanuel musi udać się do szpitala i poddać się testowi na obecność wirusa HIV. Zapowiedziała, że przyjdzie po dziecko następnego dnia rano.
14 września o godzinie 10:00 zabrała chłopca i chociaż obiecała, że wróci o 14:00 już nigdy więcej jej nie widziano. W momencie porwania Emmanuel ubrany był w koszulkę w czerwono- biało-niebieską kratę, jasnoniebieskie szorty z czerwoną lamówką i czerwono-białe skarpetki. Rodzina zgłosiła zaginięcie dziecka na policję o godzinie 20:00.
Debra została opisana jako Afroamerykanka po trzydziestce, która nosiła mocny makijaż i biały fartuszek. Śledczy uważają, że biorąc pod uwagę naturę porwania, mogła mieć ona związek ze szpitalem i dostęp do karty medycznej dziecka.
Oboje rodzice Emmanuela uzyskali negatywny wynik testu na obecność wirusa HIV, co oznacza, że Emmanuel był zdrowy. Cała rodzina przeszła testy na wykrywaczu kłamstw i nikt z nich nie był podejrzany o uprowadzenie malucha. Debry nie udało się zidentyfikować.
David Blockett
Newport News, Virginia– Ofiarą porwania padł także dwutygodniowy Daivd. 11 grudnia 1980 r. W domu, w którym David mieszkał z mamą Vanessą i dwuletnim bratem Frederykiem, rozległo się pukanie. Kiedy Vanessa otworzyła, rękę podała jej Afroamerykanka w średnim wieku i przedstawiła się jako Marie Kelly. Kobieta twierdziła, że pracuje w Departamencie Stanu Opieki Społecznej, który to sponsoruje przyjęcie dla dzieci. Zabawa miała odbyć się w Regionalnym Centrum Medycznym. Kobiecie w jakiś sposób udało się przekonać Vanessę, by pozwoliła jej zabrać dzieci na owe wydarzenie.
Kilka godzin później znaleziono Frederyka. Dwulatek wędrował samotnie po centrum handlowym, a w kieszeni spodenek miał karteczkę ze swoim nazwiskiem i adresem, jednak nic nie wskazywało na miejsce pobytu Davida i od tamtej pory już nigdy go nie widziano.
Jeszcze tego samego dnia do Vanessy zadzwoniła kobieta, która najpewniej porwała dziecko. Pytała jaki rodzaj mleka modyfikowanego pije David. Odłożyła słuchawkę nim policja mogła namierzyć połączenie. Kilka dni później w pobliskim parku odnaleziono torbę z dziecięcymi akcesoriami Davida. Dziś grzebień chłopca może posłużyć do porównania DNA.
Policja sądzi, że kobieta przedstawiająca się jako Marie Kelly zdobyła informację o Davidzie z lokalnej gazety, w której była rubryka narodzin. Co ciekawe, osoba ta już wcześniej próbowała uprowadzić dziecko. Zapukała do drzwi kobiety, która urodziła w podobnym czasie co Vanessa. W tym przypadku także podała się za pracownika socjalnego, ale matka kazała jej odejść, grożąc że zadzwoni na policję.
DSS nie zatrudniło pracownika socjalnego pasującego do nazwiska lub opisu Kelly, a w Regionalnym Centrum Medycznym Riverside nie było przyjęcia bożonarodzeniowego dla dzieci.
Vanessa zmarła na tętniaka w 1997 r. W wieku 35 lat. Frederyk mieszka obecnie w Północnej Karolinie. Nie wiele pamięta z momentu porwania. Twierdzi, że samochód prowadził mężczyzna i ani kierowca, ani kobieta na niego nie patrzyli i nic nie mówili. Nie pamięta także momentu wysadzenia.
W nieprawdopodobnym zbiegu okoliczności dwóch kuzynów Davida zostało uprowadzonych w czerwcu 2011 r., 30 lat po jego porwaniu. chłopców uprowadziła kobieta imieniem Sommer Pannell. Dzieci odnalazły się na szczęście całe i zdrowe, a kobieta została oskarżona o uprowadzenie. Rok później uznano ją za niewinną z powodu niepoczytalności. Miała długą historię chorób psychicznych.
Sprawa Davida pozostaje nierozwiązana. Jeśli żyje najpewniej nawet nie wie, że jako maleńkie dziecko padł ofiarą porwania.
Chris Cunningham
Chino, Kalifornia– Chorujący na padaczkę sześcioletni Chris i jego cierpiąca na depresję 24- letnia matka Lesa byli ostatni widziani 7 września 1987 r. Tego dnia udali się do sąsiedniego miasta aby odwiedzić brata Lesy, a następnie wybrali się na zakupy z koleżanką kobiety. Kiedy odwozili ją do domu Lesa wspominała, że przejdą się jeszcze na targ, który mieścił się w okolicy ich domu. Lesa z Chrisem powinni wrócić do domu na 19:00 gdzie z kolacją czekał partner kobiety, jednak nie przybyli ani wtedy ani nigdy.
Dwa miesiące później, w samym centrum San Diego w Kalifornii, odnaleziono porzucony samochód Lesy. Toyocie Tercel brakowało radia i głośników. Nie znaleziono jednak żadnych śladów walki czy innych odcisków palców.
Chociaż przez większość swojego życia Lesa zmagała się z depresją, przed swoim zniknięciem była w dobrym nastroju. Pracowała jako asystentka stomatologiczna i była szczęśliwie zakochana. Od czasu zaginięcia nie użyła ubezpieczenia społecznego swojego i dziecka, ani nie korzystała ze swojego konta bankowego.
Autor, Dorota Ortakci.