W sieci znajdziemy wiele spraw dotyczących osób zaginionych, które nie zyskały wielkiego rozgłosu. W serii „Dzieci, które nigdy nie wróciły do domu”, skupiamy się na takich przypadkach, ponieważ każde z tych dzieci zasługuje na pamięć.
Edward i Austin Bryant
Edward i Austin to biologiczne rodzeństwo, które w marcu 2000 r. Zostało adoptowane przez Edwarda i Lindę Bryant z Monument w Kolorado. Przed formalną adopcją bracia mieszkali w domu nowych rodziców przez okres kilku miesięcy i byli jednymi z dziewięciorga adoptowanych przez parę dzieci. Za opiekę nad czteroletnim Austinem i siedmioletnim Edwardem, których uważano za dzieci specjalnej troski, małżeństwo zgarniało miesięcznie 1700 dolarów.
22 stycznia 2011 r. Władze zostały powiadomione o podejrzanym zniknięciu Austina, który ostatni raz widziany był gdzieś pomiędzy 2003 a 2005 rokiem. Podczas śledztwa odkryto, że zniknął także jego brat, którego ostatni raz widziano w 2001 roku, kiedy to został wypisany ze szkoły, żeby uczyć się w domu. Okazało się także, że pozostałym dzieciom przebywającym pod opieką małżeństwa Bryant, zabroniono o braciach mówić.
W lutym 2011 r. Edward i Linda zostali aresztowani pod zarzutem oszustwa finansowego. Nigdy nie zgłosili zaginięcia chłopców, a cały czas pobierali pieniądze na ich utrzymanie. Łącznie otrzymali prawie 175 000 dolarów.
Linda i jej mąż twierdzili, że bracia uciekli z domu, jednak w ich zeznaniach były niespójności. Linda mówiła, że obaj uciekli w 2003 r. Natomiast Edward, że starszy chłopiec w 2001 r. A Austin w 2005 r. Po formalnym zakończeniu procesu adopcji, stan dzieci nie mógł być już kontrolowany przez pracowników socjalnych, co ułatwiło ukrycie ich nieobecności. Przez ten cały czas, przebiegła Linda robiła wszystko, aby wyglądało na to, że chłopcy są z nimi – drukowała zdjęcia obcych chłopców znalezione w internecie i pokazywała wszystkim w około, mówiąc, że to Austin i Edward.
Zaginięcie Austina, zgłosili policji wychowankowie Lindy i Edwarda, według których chłopiec był maltretowany; bito go, odmawiano mu jedzenia, zamykano na noc w garażu albo bagażniku auta. Obaj zgodnie stwierdzili, że wierzą, że Austin mógł zostać zamordowany. Jeśli chodzi o jego brata to nigdy go nie spotkali, a przybrani rodzice mówili im, że został wysłany do swoich krewnych do Arizony.
Mimo iż Edward i Linda zostali aresztowani za kradzieże, spisek i fałszerstwo, nigdy nie udało się znaleźć żadnego dowodu wskazującego na to, że mieli faktyczny udział w zaginięciu braci.
Rozległe poszukiwania w Kolorado nie wykazały miejsca pobytu Austina ani Edwarda.
Michael Azzaro
16- letni Michael z Northridge w Kalifornii w momencie swojego zaginięcia był uczniem 10 klasy, co było dla niego nie lada osiągnięciem. W wieku trzech lat zdiagnozowano u niego nieoperacyjnego guza mózgu i dano mu tylko dwa do pięciu lat życia. Michael przeżył, ale miał dużo problemów zdrowotnych. Guz wpłynął min. Na jego wzrok i powodował, że chłopak miał bardzo duże problemy z pamięcią i koncentracją, a nad nauką musiał siedzieć o wiele dłużej niż jego rówieśnicy.
13 lutego 1993 r. Michael i jego kolega Evans York, udali się do południowego Los Angeles. Jak się później okazało, Michael planował kupić tam pistolet, a jego kolega marihuanę do odsprzedaży. Tego samego dnia w godzinach wieczornych z szesnastolatkiem próbowali się skontaktować przebywający na wakacjach rodzice. Zawsze czynili to przez samochodowy pager, jednak tym razem Michael nie odpowiadał. Brak kontaktu bardzo ich zaniepokoił ponieważ z uwagi na stan zdrowia syn był z nimi bardzo blisko.
Dwa dni później znaleziono porzucony samochód Michaela. Tego samego dnia na policji zjawił się Evans, który twierdził, że on i Michael zostali porwani i przetrzymywano ich w Van Nuys w Kalifornii. Jemu udało się uciec, a Michael nie miał tyle szczęścia. Niedługo później pod zarzutem posiadania broni, Evans został aresztowany. Podejrzewano także, że to on stoi za nagłym zniknięciem kolegi, którego miał zastrzelić aby ukraść jego samochód. Z braku dowodów w 1994 r. Oskarżenia te wycofano. Kilka miesięcy po zaginięciu Michaela, do jego domu przyszedł list zaadresowany do niego, który zawierał jego prawo jazdy. Koperta nie posiadała adresu zwrotnego. Los chłopaka pozostaje nieznany.
Henrietta Avila
17- letnia Henrietta była ostatnio widziana w Santa Ana w Kalifornii latem 1960 roku. Przed swoim zniknięciem rzuciła szkołę średnią i podjęła pracę w sklepie. Wiosną 1960 roku poznała 24-letniego Merle Avilę. Już po miesiącu znajomości para postanowiła się pobrać. Niedługo później rodzina Henrietty straciła z nią kontakt.
Zgodnie z twierdzeniami Merle, żona zdecydowała się odejść, co nastąpiło już 3 miesiące po ślubie. Spakowała wszystkie swoje rzeczy i opuściła mieszkanie, które wspólnie zamieszkiwali. Ojciec dziewczyny zgłosił jej zaginięcie 1 sierpnia. Kilkanaście dni później, mąż Henrietty miał ją widzieć w parku w Long Beach w Kalifornii. Nie chciała jednak rozmawiać i uciekła. 27 sierpnia matka zaginionej odebrał telefon od kogoś kto przedstawił się jako Henrietta. Kiedy matka powiedziała, że czeka na wyjaśnienia, rozmówczyni odłożyła słuchawkę. Tego samego dnia rodzice otrzymali telegram nadany z San Francisco:
„U mnie wszystko w porządku. Do męża nie wrócę. Znalazłam pracę. Henrietta”.
W 1961 roku, tydzień przed Bożym Narodzeniem, na bagażniku samochodu jej ojca znaleziono tajemniczą bieliznę i pas do pończoch, który według matki należał do Henrietty. Mąż zaginionej zmarł w 2012 r. A jej brat w 2020 r. Jej młodsza o 10 lat siostra nadal żyje i ma nadzieje na rozwiązanie tej sprawy.
Autor, Dorota Ortakci.