Zaginięcie Amy Billig. Czy tajemnicza sprawa nastolatki znajdzie wreszcie swój finał?

17-letnią Amy Billig ostatnio widziano w Coconut Grove na Florydzie 5 marca 1974 roku. Około godziny 12:00 tego dnia wróciła do domu na lunch i planowała później wyjść z przyjaciółmi. Amy zadzwoniła do swojego ojca, Neda, i poprosiła go o pożyczenie kilku groszy na ten cel. Następnie dziewczyna opuściła dom i skierowała się do galerii sztuki jej ojca, która znajdowała się mniej niż milę od domu, na Commodore Plaza. Do galerii nie dotarła i nigdy więcej jej nie widziano ani nie słyszano.

Zaginięcie

Zaginięcie zgłoszono tego samego dnia i policja wraz z rodziną dziewczyny wszczęła poszukiwania Amy. Matka Amy, Susan pukała do drzwi, rozdawała ulotki z informacjami o Amy i często dzwoniła na policję przekazując informacje jakie udało jej się uzyskać. Organizowała także konferencje prasowe, aby sprawa jej córki nie ucichła. Poszukiwania nie przyniosły jednak żadnych niezbitych dowodów na to, co stało się z Amy. Śledczy uważają, że dziewczyna została porwana przez osobę niebędącą członkiem rodziny.

Po zniknięciu nastolatki zgłosiło się kilku świadków. Jeden ze świadków przypomniał sobie, jak dziewczyna pasująca do opisu Amy wsiadała do jasnego pickupa przy Main Highway. Kilkoro innych świadków również doniosło, że widzieli jak dziewczyna wsiadała do beżowej furgonetki. Śledczy uznali jednak, że opisy te nie były wystarczająco zgodne i nie dali wiarygodności stwierdzeniom.

Aparat

Policja uznała, że ​​Amy prawdopodobnie wsiadła na motocykl, prowadzony przez członka gangu motocyklowego znanego jako „The Outlaws”. Wiele dni później Susan również otrzymała wskazówkę, która mówi, że za zniknięciem stoi gang, który porwał Amy i wywiózł do innej części kraju. Wkrótce matka Amy dowiedziała się, że duża grupa motocyklistów należących do gangu przebywała w Coconut Grove w czasie domniemanego uprowadzenia jej córki.

Dwa tygodnie po zniknięciu Amy, pewien autostopowicz znalazł aparat należący do zaginionej, na trawie obok autostrady Florida Turnpike, znajdującej się w pobliżu zjazdu z Wildwood. To około 400 mil na północny zachód od Miami. Chłopak oddał aparat swojej matce, a ona natychmiast przekazała go policji w Miami. Aparat jak się okazało należał do Amy; na jego spodzie znajdował się kawałek taśmy klejącej, na której widniało imię Amy.

Zdjęcia i telefon

Po wywołaniu filmu okazało się, że wiele zdjęć było prześwietlonych, ale specjalistom udało się odzyskać jedno lub dwa zdjęcia lepszej jakości, gdzie widać było jasnego pickupa, który stał zaparkowany obok jasnej ściany, na której rosła winorośl. Śledczy nigdy nie byli w stanie zlokalizować tego samochodu, ani miejsca gdzie zdjęcie zostało zrobione. Inne zdjęcie przedstawiało białą furgonetkę.

Kilka dni po zaginięciu Amy jej rodzina otrzymała telefon od dwóch osób, które twierdziły, że mają Amy i zażądały 30 000 dolarów za jej bezpieczny powrót. Śledczy szybko odkryli, że cała sprawa była podstępem, a telefon wykonali bracia Charles i Larry Glasser. Obaj zostali aresztowani za próbę wyłudzenia.

Gang

Śledczy oraz Susan byli pewni, że teoria gangu motocyklowego jest najbardziej prawdopodobna i że Amy żyje. Przyjaciel rodziny Billig, który kiedyś wykonywał pewną pracę dla Outlaws, zaaranżował spotkanie Susan i Neda oraz dwóch członków gangu. Mężczyźni Ci stwierdzili, że nigdy nie widzieli osobiście Amy, ale przyznali, że inni członkowie gangu porywali młode kobiety, a następnie je sprzedawali.

Niektóre z tych kobiet były rzekomo sprzedawane za rower lub kartę kredytową. Mężczyźni obiecali Susan, że rozpytają innych o Amy, ale niczego nie udało się ustalić. Niedługo później Susan otrzymała telefon od kobiety o imieniu Gina Andrew. Andrew została porwana przez gang motocyklowy, gdy miała zaledwie 12 lat i uciekła z niewoli pięć lat później. Twierdziła, że ​​była sprzedawana między członkami gangu za pieniądze, motocykle i skórzaną odzież.

Dave

Trzy miesiące po porwaniu Amy Susan idąc za otrzymanymi wskazówkami dotarła do Orlando na Florydzie i wypytywała o swoją córkę miejscowych. Kierownik lokalnego sklepu spożywczego przypomniał sobie, że widział Amy eskortowaną przez co najmniej dwóch motocyklistów. Mężczyzna powiedział, że Amy często u niego kupowała wegetariańską zupę. Informacja ta wydawała się być istotnym tropem, ponieważ Amy była zagorzałą wegetarianką.

9 stycznia 1976 roku z Suzan skontaktował się motocyklista o imieniu Dave, po tym jak zobaczył zdjęcia Amy w gazecie. Twierdził, że przez jakiś czas był „właścicielem” Amy. Mężczyzna zgodził się porozmawiać z Susan w jego domu. Zdaniem Suzan, Dave zdawał się być bardzo zdenerwowany, kiedy z nią rozmawiał.

Dave opisał ją jako cichą i małomówną i co ciekawe, opisał ukrytą bliznę na jej ciele, o której Susan nigdy wcześniej publicznie nie wspominała. To tylko upewniło kobietę w przekonaniu, że ​​dziewczyna, o której mówił Dave jest jej zaginioną córką.

Oklahoma

Dave zgodził się skontaktować z osobą, która kupiła od niego Amy. Kilka tygodni później skontaktował się z Susan i powiedział jej, że Amy jest w Tulsa w Oklahomie. Mężczyzna spotkał się tam z matką dziewczyny i wspólnie próbowali znaleźć Amy. W czerwcu 1976 roku Susan i Dave udali się do tawerny, gdzie mogła przebywać nastolatka. Jednak tam doszło do walki, w efekcie, której Dave został kontuzjowany, a Susan została wsadzona do taksówki przez jednego z motocyklistów i nakazano jej wracać do domu.

Susan nigdy więcej nie widziała Dave’a, ale mężczyzna powiedział później jej prawnikowi, że Amy jest w Seattle w stanie Waszyngton. Mimo niedawno przebytego zawału serca, w listopadzie 1977 Susan udała się do Seattle, gdzie odwiedzała bary, salony tatuażu i sklepy motocyklowe. Rozdawała ulotki z wizerunkiem jej córki i informacjami o jej zaginięciu. Wkrótce zgłosiło się do niej kilku świadków, którzy rzekomo widzieli Amy.

Parking

Ci ludzie rozpoznali Amy i opisali ją jako cichą i wręcz „niemą”. Susan jednak nadal nie była w stanie zlokalizować swojej córki. Jedna z ostatnich wskazówek, jakie kiedykolwiek pojawiły się w tej sprawie, miała miejsce zimą 1979 roku. Z matką dziewczyny skontaktował się anonimowy rozmówca i powiedział, że Amy znajduje się na przystanku dla ciężarówek pod Reno w Nevadzie. Dzwoniący powiedział, że Amy rozpaczliwie błagała o pomoc.

Agenci federalni, którzy brali udział w sprawie Amy, ustalili, że gang motocyklistów był w tamtej okolicy przez krótki czas, ale nie było sposobu, aby udowodnić, że nastolatka była wtedy z nimi. W 1992 roku Susan skontaktowała się z prywatnym detektywem, Virginią Snyder, która podczas pracy nad tą sprawą, otrzymała wskazówkę z Wielkiej Brytanii. Wskazówka pochodziła od brytyjskiego śledczego.

Brytyjski śledczy

Śledczy stwierdził, że gdy był w urzędzie pocztowym w Falmouth w Anglii, podszedł do niego amerykański motocyklista. Motocyklista powiedział, że ma dziewczynę, którą chciał mu sprzedać. Stwierdził, że ona również jest Amerykanką i pochodzi z Oyster Bay. Dodał też, że jest „niema”. Opis zdawał się pasować do wyglądu Amy, która była już wtedy zaginiona od 18 lat.

Mimo, iż motocyklista nie pokazał śledczemu zdjęcia „towaru”, to Susan była pewna, że ​​ta kobieta jest jej zaginioną córką. Brytyjski śledczy zmarł rok później, a sprawa nadal nie ruszyła z miejsca.

Współlokator

Policji udało się ustalić, że Amy mogła używać następujących aliasów: „Mute ”,„ Sunshine ”,„Little Bits” lub „Mellow Cheryl”. Paul Branch, który jest byłym członkiem Outlaws, w 1975 roku zadzwonił do Susan Billig i powiedział jej, że widział zdjęcie Amy w gazetach. Mężczyzna stwierdził, że Amy mieszkała z nim i była jego dziewczyną. Twierdził, że kupił ją od faceta w Orlando. Para mieszkała razem, a gdy Paul później został aresztowany, zostawił Amy i motocykl pod opieką swojego współlokatora. Kiedy wrócił, Amy już nie było. Inny motocyklista, który widział zdjęcie zaginionej dziewczyny, potwierdził, że Amy była dziewczyną Brancha. Śledczy uważają, że związek Brancha ze zniknięciem Amy jest wiarygodny, ponieważ był w stanie opisać ukrytą bliznę na jej ciele. Była to blizna po operacji wyrostka robaczkowego. Branch został przesłuchany przez detektywów w 1996 roku w sprawie zaginięcia Amy i powiedział im wtedy to samo, co Susan 19 lat wcześniej.

Śledczy nie wierzą, że Branch kiedykolwiek mieszkał z Amy, ale wiedział, co się z nią stało lub był zamieszany w jej zniknięcie. Śledczy uważają, że Amy rzeczywiście była tego dnia więźniem motocyklistów i Branch. Branch zmarł w 30 grudnia 1996 r., niedługo po tym, jak został przesłuchany przez detektywów w sprawie zaginięcia Amy.

Zjedzona przez aligatory

Kobieta, z którą później Branch mieszkał stwierdziła, że mężczyzna okłamał detektywów i opowiedziała o wiele bardziej makabryczną historię na temat tego, co stało się z Amy. Kobieta stwierdziła, że grupa motocyklistów zatrzymała się przed Amy przy głównej autostradzie. Dziewczyna miała pójść tej nocy z nimi na imprezę, podczas której zaaplikowano jej narkotyki, pod wpływem których stała się opryskliwa w stosunku do jednego z uczestników imprezy. Wtedy kilkoro z nich postanowiło ją zgwałcić. Dziewczyna miała stawiać opór, więc wstrzykiwali jej coraz więcej narkotyku, aż zmarła.

Ciało Amy zostało zabrane do Everglades na Florydzie i wrzucone do wody. Przypuszczano, że jej szczątki zostały zjedzone przez aligatory zamieszkujące ten obszar. Kobieta, którą zidentyfikowano jako żonę Brancha, przekazała te informacje również Susan. Śledczy wskazano również innego mężczyznę, który miał informacje na temat zaginionej. Dzięki niemu poznali nazwiska innych osób rzekomo zamieszanych w śmierć Amy. Nie odprowadziło to jednak do skazania żadnej w wymienionych osób.

Prześladowanie

Dodatkowym aspektem tajemniczego zniknięcia Amy jest seria telefonów, które wykonano do Susan w sprawie zaginięcia jej córki. Mężczyzna, który dzwonił, powiedział, że Amy jest przetrzymywana wbrew jej woli przez członków nielegalnego kręgu dewiantów seksualnych. Osoba ta dręczyła Susan tymi telefonami przez 21 lat, do momentu, gdy została namierzona.

Kiedy mężczyzna po raz kolejny zadzwonił do matki Amy w październiku 1995 roku, do wykonania połączenia użył telefonu komórkowego. Udało mu się przez dwadzieścia lat unikać organów ścigania, ponieważ zawsze korzystał z automatu telefonicznego, który utrudniał zatrzymanie podejrzanego. Śledczy odkryli, że telefon komórkowy był zarejestrowany w firmie niedaleko centrum Miami.

Korespondencja rządowa

Detektywi udali się pod adres właściciela i odkryli korespondencję rządową USA w jego skrzynce. To doprowadziło ich do podejrzenia, że ​​firma jest fałszywą korporacją, założoną jako przykrywka dla operacji federalnej. Jak się okazało numer należał do US Customs (federalna agencja rządowa USA, zajmująca się cłem, i przestrzeganiem praw związanych z handlem, cłami i przekraczaniem granic). Kiedy zadzwonili pod ten numer, aby dowiedzieć się, kto go używa, nadzorca celny powiedział im, że to nie ich sprawa. 27 października 1995 r. śledczy udali się do biura agencji i odtworzyli nagranie rozmowy telefonicznej dla jednego z pracowników.

Szybko zidentyfikowano głos, jako należący do jednego z pracowników, Henry’ego Johnsona Blaira. Mężczyzna został aresztowany, a podczas przesłuchań stwierdził, że ​​jest alkoholikiem i cierpi na zaburzenia obsesyjno-kompulsywne, które spowodowały, że nękał Susan. Twierdził, że nigdy nie spotkał Amy i nie wiedział nic o jej sprawie.

Hank

Miesiąc po aresztowaniu Blaira, Susan postanowiła przejrzeć dzienniki Amy. Czytając kolejne strony, kobiecie rzucił się w oczy wpis sprzed około sześciu tygodni przed zniknięciem. We wpisie Amy napisała: „Hank mówi, że jak tylko skończę szkołę, chce, żebym pojechała z nim do Ameryki Południowej. Powiedziałam mu, że jest szalony.” Susan była tym odkryciem zdezorientowana, ponieważ nigdy nie słyszała, aby Amy miała przyjaciela o imieniu Hank.

Jak się okazało, Hank to przezwisko Henry’ego Blaira. Susan zawsze zakładała, że ​​mężczyzna, który dzwonił do niej przez ponad dwadzieścia lat, był w jakiś sposób odpowiedzialny za zniknięcie jej córki. Śledczy oficjalnie ogłosili, że badają możliwość, że Blair był zamieszany w zniknięcie Amy.

Ameryka Południowa

Po aresztowaniu Blaira wielu było tym faktem zszokowanych. Mężczyzna miał dobrą reputację, a ich zdaniem napastliwe telefony nie leżały w jego charakterze. Blair urodził się w 1947 roku, co oznacza, że ​​w momencie domniemanego uprowadzenia Amy miał 27 lat. Niedawno się ożenił i mieszkał ze swoją nową żoną Cynthią w Sunset Club Apartments w południowym Miami. Wieloletni przyjaciele Blaira wspominali, że często latał na Karaiby i do Ameryki Południowej. Cynthia powiedziała policji, że Blair podróżował do Ameryki Południowej, ale nie pamięta dokładnie, kiedy. Co przywodzi na myśl wpis z dziennika Amy, że ​​„Hank” zabierze ją do Ameryki Południowej.

Agenci celni, którzy dobrze znali Henry’ego, powiedzieli, że nie może być zamieszany w zniknięcie Amy.

W 1978 roku emerytowana nauczycielka szkoły średniej Coral Gables, Paula Richott, kupiła dom od Blairów. Przypomniała sobie, że po wprowadzeniu się musiała dokonywać dziwnych napraw w całym domu. Żeliwne palniki w kuchence były zepsute, porcelanowy zlewozmywak pęknięty, a drzwi uszkodzone.

Przebranie

Bliscy sąsiedzi i przyjaciele Blairów wspominają, jak Henry przychodził i wychodził o dziwnych porach dnia i nocy i mówił sąsiadom, że jest agentem do spraw narkotyków. Ich zdaniem ​​Henry nosił dziwne przebrania, takie jak: sztuczne brody, wąsy, peruki, okulary przeciwsłoneczne i kapelusze. Miał też dużo broni. Opisywano, że Henry lubi imponować ludziom tajemnicą swojej pracy i uchodził za „super policjanta”. Śledczy stwierdzili, że w latach 1974-1978 Henry był właścicielem samochodu marki MG oraz jasnego pickupa i poobijanej beżowej furgonetki. Mężczyzna posiadał również białą furgonetkę, którą widać na zdjęciach odzyskanych z aparatu Amy.

Bez odpowiedzi

Ostatecznie Blair został skazany na dwa lata więzienia za nękanie Susan. Przegrał również sprawę na rzecz Susan, która otrzymała odszkodowanie w wysokości pięciu milionów dolarów. Mężczyzna cały czas utrzymywał swoją niewinność w sprawie zniknięcia Amy.

Policja nigdy nie uzyskała niezbitych dowodów na potwierdzenie żadnej z teorii. Żywej Amy ani jej szczątków nigdy nie odnaleziono.

Sprawa zaginięcia Amy pozostaje nierozwiązana. Jej ojciec, Ned, zmarł na raka płuc w 1993 roku. Jego ostatnie słowa brzmiały, że przed śmiercią chciałby ponownie zobaczyć Amy. Susan zmarła w czerwcu 2005 roku w wieku 80 lat. Ostatnie 31 lat życia spędziła na poszukiwaniu swojej zaginionej córki.

This slideshow requires JavaScript.

Autor: KaMa.