Let’s travel together.

„Urodziłam się, żeby być mordercą. Zabijanie jest dla mnie bardzo podniecające” Najmłodsza, bo 12-letnia morderczyni Wielkiej Brytanii.

1

Najmłodsza zabójczyni w Wielkiej Brytanii, znana jako „Córka diabła” urodziła się  21 grudnia 1979 roku. Sharon Carr miała trudne dzieciństwo. Jej ojciec był brutalnym pijakiem, a matka miała wybuchowy charakter.

W wieku jedenastu lat Sharon zaczęła palić marihuanę i z zamiłowaniem mordowała zwierzęta w swojej okolicy. Szczególnie lubiła odrąbywać głowy psom przy użyciu łopaty. Ale zabijanie zwierząt nigdy nie wystarczało, by zaspokoić morderczy apetyt Sharon.

Morderstwo Katie Rackliff

Latem 1992 roku Katie Rackliff rozstała się ze swoim chłopakiem. Aby oderwać się od smutku po tym trudnym dla niej wydarzeniu, osiemnastoletnia fryzjerka 6 czerwca udała się z przyjaciółmi na imprezę do Camberley w hrabstwie Surrey. Grupa przyjaciół bawiła się w klubie Ragamuffin do wczesnych godzin porannych. Po zamknięciu klubu Katie skierowała swe kroki w stronę domu. Nigdy jednak do niego nie dotarła. Jej ciało znaleziono na ulicach Farnborough – pobliskiego miasteczka, znajdującego trzy mile od klubu.

Mężczyzna

Katie została brutalnie zamordowana. Na jej ciele znaleziono dwadzieścia siedem ran zadanych nożem, a niektóre z nich przeszyły jej ciało na wylot. Jej narządy płciowe również zostały okaleczone, ale nie znaleziono śladów świadczących o napaści seksualnej. Ze względu na agresywny charakter zbrodni policja założyła, że ​​zabójcą był mężczyzna. Postanowili więc skupić się na podejrzanych mężczyznach w klubie i wokół niego w noc śmierci Katie.

Prawda jednak była zgoła inna i bardziej przerażająca. Katie została zamordowana przez dwunastoletnią Sharon Carr… Co ciekawe, Sharon mogłaby uniknąć kary, gdyby tylko, pewnego dnia się nie wygadała.

Ann-Marie

Tożsamość zabójcy Katie pozostawała nieznana przez lata. W drugą rocznicę śmierci Katie, w czerwcu 1994 roku, Sharon uderzyła ponownie. Tym razem w Collingwood College Comprehensive, liceum w Camberley. Carr zwabiła wtedy do toalety koleżankę o imieniu Ann-Marie Clifford. Kiedy Ann-Marie się odwróciła, Sharon wyjęła nóż i dźgnęła ją od tyłu. Ostrze przebiło klatkę piersiową Ann-Marie, powodując poważne uszkodzenie jej płuc. Następnie oprawczyni stanęła nad umierającą dziewczyną i uśmiechnęła się, przerzucając nóż z jednej ręki do drugiej. W tym momencie do toalety weszła grupa dziewcząt. Dziewczęta natychmiast powiadomiły personel o zaistniałej sytuacji, a wkrótce potem do szkoły przybyła policja. Ann-Marie przeżyła atak, chociaż incydent pozostawił po sobie blizny na całe życie, zarówno psychiczne, jak i fizyczne.

Areszt

Sharon została umieszczona w ośrodku dla młodzieży Bullwood Hall, Young Offenders Institution w Hockley, w hrabstwie Essex. Podczas swojego pobytu w placówce, Sharon była kłopotliwa. Chociaż nikogo nie zabiła, wyraziła chęć zamordowania innego osadzonego, rozłupując mu głowę i skręcając kark. Próbowała też zabić dwóch członków personelu placówki. Wtedy też zaczęła się chwalić swoimi wcześniejszymi zbrodniami, w tym morderstwem Katie Rackliff.

Dzienniki

Pracownicy instytutu słyszeli, jak mówiła o śmierci Katie podczas pewnej rozmowy telefonicznej z przyjaciółmi i rodziną. Personel niezwłocznie powiadomił policję o słowach Sharon, a ci postanowili przeszukać jej rzeczy. Wtedy odkryli jej dzienniki, w których oprócz szczegółów dotyczących śmierci Katie, policjanci mogli przeczytać jak bardzo Sharon lubiła zabijać:

„Urodziłam się, żeby być mordercą. Zabijanie jest dla mnie bardzo podniecające i po prostu sprawia, że ​​jestem tak wysoko i nigdy nie chcę zejść. Każdej nocy widzę diabła w moich snach – czasami nawet w lustrze, ale zdaję sobie sprawę, że to tylko ja.

Córka diabła

Prasa szybko i chętnie podchwyciła odniesienie do Szatana i wkrótce Sharon nazwano „Córką diabła”. Następnie dziewczyna została przesłuchana przez policję. Daleka od ukrywania swojej zbrodni, chętnie przyznała się do zabicia Katie latem 1992 roku. W rzeczywistości podała trzy różne opisy zabójstwa. Konsekwentnie jednak powtarzała, że wielokrotnie dźgała Katie. Twierdziła również, że pomagali jej dwaj wspólnicy, którzy pomogli uprowadzić Katie. Jednak ci mężczyźni, których wymieniła, mieli alibi na tę noc, więc być może wymyśliła ten aspekt swojej historii. Pomimo różnych wersji zdarzeń opowiadanych przez Sharon, policja była przekonana, że ​​jest winna. Dziewczyna mówiła o szczegółach, które nie były podane do wiadomości publicznej, takich jak szczegółowy opis obrażeń jakie zadano Katie. Wiedziała też o bransoletce, która została ofierze skradziona.

 

Z wyjątkiem rodziny Katie, wiedziałby o tym tylko zabójca. Detektyw Paul Clements – który przeprowadził obszerne wywiady z Sharon – powiedział, że dziewczyna jakby była w innym świecie. Sharon mówiła o swojej niegodziwości z przerażającym poziomem chłodu. Nie czuła emocji wobec żadnej z przypadkowych ofiar, które zaatakowała.

Czterotygodniowy proces Sharon rozpoczął się w Sądzie Koronnym w Winchester w marcu 1997 roku, prawie pięć lat po tym, jak zabiła Katie. Została jednogłośnie uznana za winną i skazana na dożywocie, z możliwością ubiegania się o wcześniejsze zwolnienie po 12 latach. Krótko po wyroku u Sharon zdiagnozowano zaburzenie schizoafektywne, stan psychiczny, w którym ofiara doświadcza halucynacji, wahań nastroju i depresji. Choć od procesu Sharon minęły dwadzieścia trzy lata, jest ona nadal postrzegana jako zagrożenie dla społeczeństwa. Obecnie przebywa w HMP Bronzefield – więzieniu dla kobiet na obrzeżach Ashford, Middlesex. Biorąc pod uwagę jej niestabilny stan, Sharon prawdopodobnie pozostanie tam do końca życia.

This slideshow requires JavaScript.

Autor: Kasia Magierska.

1 komentarz
  1. KINKY TAIL mówi

    To coś bo to nie Człowiek powinno odrazu się utylizować…

Zostaw odpowiedź

Twoj adres e-mail nie bedzie opublikowany.