Tiumeń- miasto zaginionych dzieci, część druga

Kontynuacja artykułu

TIUMIEŃ- MIASTO ZAGINIONYCH DZIECI, CZĘŚĆ 1

Po morderstwie Nastii Muravyovej śledczy ponownie otworzyli dochodzenie dotyczące dzieci, które zaginęły w Tumieniu. Sprawy wszystkich zaginionych przekazano federalnej komisji śledczej i okazało się, że oprócz tych najbardziej znanych przypadków, które zostały opisane w pierwszej części, dzieci które zaginęły w samym Tiumieniu, bądź w jego regionie, jest znacznie więcej. Na liście udostępnionej przez policję, widnieją między innymi takie nazwiska:

1. 24 lutego 2017 r. W Tobolsku 13- letni Rusłan Kapszanow opuścił swój dom i już nigdy nie wrócił.
2. 7- letni Kirill Petrov zniknął 5 czerwca 2007 r. We wsi Kijowo, obwód Tiumeński. O godzinie 14:30 chłopiec wyszedł na spacer i wszelki ślad po nim zaginął. Jakiś czas temu matka Kirilla znalazła w internecie zdjęcie mężczyzny, który wyglądał identycznie jak jej syn. Przeprowadzono badanie genetyczne, ale nie znaleziono dopasowania.
3. 12 czerwca 2006 r. Liliya Khalikova, urodzona 18 lipca 1993 r. Opuściła swój dom we wsi Niżnaja Tawda w obwodzie tiumeńskim, a jej miejsce pobytu do tej pory nie zostało ustalone. W momencie zniknięcia miała 12 lat i była ubrana w żółtą marynarkę i czarną spódnice. Miała ze sobą białą torebkę i reklamówkę z rzeczami osobistymi i ubraniami. Dziewczynka miała zeza i była niedosłysząca jak Lozhkina, Imamov, Bukrina, Muravyov.
4. W 2004 r. W Tiumieniu zniknęło dwóch nastoletnich chłopców. 17- letni Aleksiej Szachtarin zaginął 24 października, a 18- letni Nikołaj Zaporożec 12 lipca 2004 r.
5. 2 września 2002 r. Zniknął natomiast 16- letni Evgeny Tyurin.
6. 5 września 2000 r. We wsi Sorokino zaginął 5- letni Yuriy Podvornyak. Ubrany w żółtą czapkę z dzianiny w brązowe paski, marynarkę, liliowe spodnie, czarne gumowe buty wyszedł na podwórko żeby się pobawić. Kolejnymi zaginionymi dziećmi są:
7. Alena Solovieva (9 lat) – zaginęła 19.04.1994 r. We wsi Setevo w obwodzie tobolskim.
8. Asel Zhelubayeva (16 lat) – zniknął 31 sierpnia 1998 r. W dzielnicy Ishim.
9. Elena Kvit (15 lat) – zniknęła 1 maja 1996 r.
10. Dmitrij Chomutinin (17 lat) – zaginął we wsi 11.10.1995 r. Jarkowo, powiat Jarkowski.
11. Julia Raskovalova (15 lat) – zniknęła 6 maja 1995 r. W Tiumeniu.

This slideshow requires JavaScript.

Śledczy prowadzący sprawy tajemniczych zaginięć dzieci, skłaniają się ku wersji, że mogły one dobrze znać swojego porywacza, za czym przemawia kilka faktów:

-Porwania miały miejsce w biały dzień, w małym miasteczku, gdzie praktycznie wszyscy się znali.

-Jedna z dziewczynek była widziana jak dobrowolnie kieruje się w stronę samochodu.

-Nikt w momencie, w którym dochodziło do porwań nie słyszał niczego niepokojącego- żadnego wołania o pomoc.

-Opiekunowie i nauczyciele dzieci, twierdzili, że od najmłodszych lat wpajano im do głów, że nie wolno rozmawiać z nieznajomymi. Najbardziej nieufna była Anya Anisimova- „Moja córka bała się obcych. Nigdy nie poszłaby z nieznajomym. Wychodzi na to, że dzieci go znały. Ufały mu. To najbardziej mnie przeraża. Że ta bestia każdego dnia mogła kłaniać mi się na ulicy”.

Dmitry Kiryukhin– Profiler kryminalny, stworzył portret psychologiczny maniaka. Według niego w momencie, w którym rozpoczął swój szał mógł mieć 40-45 i nie był nigdy karany. Był ukrytym ped***em i rozwodnikiem. Miał dzieci, ale nie utrzymywał z nimi kontaktu. Mieszkał w Tiumeniu w kilkupiętrowym budynku mieszkalnym, ale posiadał dom na przedmieściach. Z wykształcenia był technikiem. Pracował jako elektryk w dużej firmie. Pracował w dni powszednie, a wykonując zlecenia przemieszczał się po mieście. Posiadał zielonego osobowego „Zhiguli”, którego po morderstwie Anyi Anisimovej sprzedał bądź ukrył- np. Zatapiając w rzece. Śledził poszukiwania porwanych przez siebie dzieci. Hobby:Fotografia i wędkarstwo. Był lubiany.

Istnieje także możliwość, że w porwania dzieci były zaangażowanie dwie różne osoby. Jeden porywacz działał w latach 90-tych i na początku 2000 roku. Drugi w latach 2008-2010. W sprawie był nawet jeden podejrzany i chociaż niczego mu nie udowodniono, nie wyklucza się, że to on nie jest winnym porwania i zabójstwa Aleny Imamowej, Iry Kasjanowej, Anya Bukrina i Sonya Telesheva.

Jewgienija Pietrowa, nazywanego elektrycznym potworem zatrzymano w 2003 r. Morderca działał w oddalonym od Tiumenia o 400 kilometrów Nowouralsku, ale w Tiumeniu bywał bardzo często, a to za sprawą swojego hobby.

Zabójca pracował jako mechanik samochodowy w Uralskich Zakładach Elektrochemicznych i pasjonował się wyścigami samochodowymi, a te często odbywały się w Tiumieniu, szczególnie w lutym kiedy zniknęły Anya Bukrina i Sonya Telesheva. Co ciekawe wyścigi odbywały się w odległości 15 minut jazdy od Uteshevo, przez które zresztą biegnie droga do Nowouralska.

Skazany w 2005 roku na karę dożywotniego pozbawienia wolności Jewgieniej, szukał swoich ofiar w opustoszałych miejscach i starannie zacierał ślady. W latach 1998-2003 zgwałcił 12 dziewczynek, a 10 brutalnie zamordował- Dusił liną i drutem, często okaleczał. Najmłodsza jego ofiara miała 9 lat, a najstarsza 16. W między czasie mieszkał wraz z konkubiną i wychowywał dziecko. Nigdy wcześniej nie miałem żadnych problemów z prawem. Był lubiany i towarzyski. Nikt kto go znał, nie przypuszczał nawet kim jest w rzeczywistości.

Według biegłego psychiatry zbrodnie Pietrowa były spowodowane pociągiem do zaspokajania brutalnych potrzeb sadystycznych i seksualnych, a także pragnieniem całkowitej władzy nad ludźmi.

Po wyroku skazującym Jewgieniej przyznał się do jeszcze jednego porwania i morderstwa. W maju 2001 r. 16-letnia dziewczynka zniknęła w dzielnicy Duvansky w Baszkirii. Ostatni raz widziano ją na dworcu autobusowym, ale nikt nie wiedział dokąd i po co jedzie uczennica. Ponad trzy miesiące później, we wrześniu, jej ciało znaleziono 22 kilometry od tego miejsca. Została zgwałcona, okaleczona i uduszona.

Podczas gdy Jewgieniej odsiadywał swój wyrok, dzieci nadal znikały.

W 2008 r. Zaginęła 11- Dasha Nekrasova co miało miejsce w Omsku (628 kilometrów od Tiumenia). Jej siostra, tak dziś pamięta dzień, w którym Dasha przepadła bez śladu.

„Był 9 kwiecień. Miałam 16 lat. Miałam pięć lekcji, a Dasha sześć. W domu przygotowałam jej strój na trening i udałam się na kurs, na który wtedy uczęszczałam. Kiedy wróciłam do domu zobaczyłam, że rzeczy siostry są nietknięte, a przecież powinna być na treningu. Ostatni raz widziano Dashę pod szkołą, kiedy żegnała się z koleżanką. Droga do naszego domu ze szkoły przebiegała przez centrum miasta, ulice były wtedy pełne ludzi, a Dasha miała do przejścia tylko 200 metrów”. 

Przez wiele miesięcy rodzice dziewczynki rozdawali po mieście ulotki z jej fotografią. Sporządzono nawet zestaw identyfikacyjny domniemanego sprawcy, wszczęto sprawę z artykułu „Morderstwo”. Mimo tego dziewczynki nie odnaleziono, a jedyny dowód jaki pojawił się w sprawie, to jej telefon komórkowy, który znaleziono w studni w pobliżu szkoły.

This slideshow requires JavaScript.

W 2014 r. Zaginęła kolejna dziewczynka. Tym razem w Nowoaltajsku (1480 km od Tiumenia, 929 od Omska). 11- letnia Ksenia Bokova wracała ze szkoły. Była 11:00 w południe i towarzyszyła jej koleżanka. Dziewczynki rozstały się na moście nad rzeką Malaya Cheremshanka i to był ostatni raz kiedy ktokolwiek widział Ksenię. Kilka dni później z rzeki w pobliżu mostu, po którym spacerowała wyłowiono jej plecak i telefon komórkowy.

10 sierpnia 2021 r. W rzece znaleziono szczątki. Zachowały się tylko kości, buty i fragmenty kurtki i dżinsów. W październiku szczątki zostały zidentyfikowane, a Ksenia została uznana za zmarłą. Przyczyna śmierci jest nieznana.

This slideshow requires JavaScript.

Podsumowując:

Wszystkie dziewczyny zniknęły w podobnych okolicznościach. Szły do szkoły, albo ze szkoły i były w okolicach przystanków autobusowych. Wszystkie miały podobne cechy fizyczne, a cztery z nich problemy ze wzrokiem. Były także w podobnym wieku,a  dwie z nich były przyrodnimi siostrami, inne koleżankami. 

Dwie dziewczynki, które odnaleziono martwe także łączyły cechy wspólne: Nie zostały wykorzystane seksualnie, zmarły w wyniku uduszenia, były przetrzymywane w niewoli.

Wszystko to wskazuje na to, że morderca był jeden. Czy zostanie kiedyś zidentyfikowany?

„Znajdą go. Biorąc pod uwagę zaangażowane siły i środki, zabójca zostanie ujawniony- Oczywiście jeśli nadal żyje”- Mówił jeden z funkcjonariuszy zajmujących się sprawą.

Autor, Dorota Ortakci.