Stworzył kostium z kobiecej skóry, bo chciał stać się swoją zmarłą matką. Ta historia stała się inspiracją do powstania filmu grozy.

Edward Theodore Gein znany również jako Rzeźnik z Plainfield lub Ghul z Plainfield, był amerykańskim skazanym mordercą i złodziejem ciał. Zbrodnie Geina, popełnione w jego rodzinnym mieście Plainfield w stanie Wisconsin, zyskały rozgłos w 1957 roku po tym, jak władze odkryły, że ekshumował zwłoki z lokalnych cmentarzy i wykonywał trofea oraz pamiątki z ich kości i skóry.

Edward Gein urodził się 27 sierpnia 1906 r. w hrabstwie La Crosse w stanie Wisconsin jako drugi syn George’a Philipa Geina i Augusty Wilhelmine (z domu Lehrke) Gein. Gein miał starszego o siedem lat brata, Henry’ego George’a Geina.
Matka Eda była luterańską fanatyczką religijną i zabraniała synom jakichkolwiek kontaktów z kobietami, przestrzegając ich, iż kobiety to niemoralne i upadłe stworzenia. George Philip Gein miał poważny problem z nadużywaniem alkoholu oraz utrzymaniem pracy i pozostawał w cieniu dominującej małżonki; nie zabierał nawet głosu w kwestii wychowania dzieci.

Plainfield

W 1914 roku państwo Gein przenieśli się do Plainfield na oddaloną od cywilizacji farmę, gdzie Augusta mogła z powodzeniem izolować swą rodzinę od jej zdaniem niebezpiecznego i grzesznego świata. Nie udało jej się wszakże odizolować rodziny całkowicie, ponieważ synowie musieli uczęszczać do szkoły. Edward opisywany był jako nieśmiały i bardzo wrażliwy. Nie był zbyt lubiany przez rówieśników, a wpływy jego zaborczej matki tylko pogłębiały problemy chłopca w znalezieniu jakichkolwiek znajomych.

Mimo, iż Ed nie do końca zgadzał się z podejściem matki do niektórych kwestii, pozostawał jej całkowicie podporządkowany uważając ją za uosobienie dobra i mądrości. Matka, która stanowiła dla chłopców niekwestionowany autorytet nie szczędziła im gorzkich słów i uwag, kierowanych głębokim przekonaniem, że jej synowie wyrosną na takich życiowych nieudaczników jak ich ojciec. Pomimo ogromu prac związanych z utrzymaniem farmy, Augusta każdego popołudnia rezerwowała czas na czytanie Biblii dla swoich chłopców, zwykle wybierając wersety ze Starego Testamentu i Księgi Objawienia dotyczące śmierci i zemsty Bożej.

Spod skrzydeł matki

1 kwietnia 1940 roku, ojciec Eda Geina, George, zmarł w wieku 66 lat na niewydolność serca, której przyczyną było nadmierne spożywanie alkoholu. Po śmierci ojca Ed i Henry poczuli się zobowiązani, by wspierać finansowo matkę oraz rodzinną farmę. Dzięki swojej ciężkiej pracy i nienagannym zachowaniu byli uważani za uczciwych i solidnych pracowników. Oprócz ciężkiej pracy fizycznej, Ed chętnie podejmował się opieki nad dziećmi sąsiadów. W związku z upośledzeniem rozwoju emocjonalnego, Edwardowi łatwiej było nawiązywać kontakt z dziećmi niż dorosłymi.

W pewnym momencie Henry wymknął się spod skrzydeł dominującej Augusty i zaczął spotykać się z rozwiedzioną matką dwójki dzieci, a nawet planował z nią zamieszkać. Jednocześnie martwił się niezdrowym przywiązaniem swojego brata do matki i często mówił o niej źle w obecności Eda, który bardzo emocjonalnie reagował na jego słowa. Zszokowany i zraniony Edward zaczął z czasem żywić negatywne uczucia do swojego brata.

Kain i Abel

16 maja 1944 r. Henry i Ed zajęli się wypalaniem roślinności bagiennej na terenie ich farmy. W pewnym momencie ogień wymknął się im spod kontroli i pożar zaczął się niebezpiecznie rozprzestrzeniać na okolicznych obszarach, co doprowadziło do interwencji miejscowej straży pożarnej. Pod koniec dnia, gdy pożar został ugaszony, a strażacy odeszli, Ed zgłosił zaginięcie brata. Ekipa poszukiwawcza wyposażona w latarki szukała Henry’ego całą noc. Gdy wreszcie go odnaleziono, okazał się być martwy. Jego ciało leżało zwrócone twarzą do ziemi i nie nosiło śladów poparzeń, w związku z czym początkowo uznano, że przyczyną śmierci była niewydolność serca.

Co ciekawe, koroner oficjalnie uznał uduszenie dymem jako przyczynę śmierci, a władze ostatecznie wykluczyły możliwość popełnienia przestępstwa i zaakceptowały teorię o wypadku. Nie przeprowadzono sekcji zwłok ani nie przeprowadzono śledztwa, mimo iż Henry miał liczne siniaki na głowie. Po wielu latach, śledczy uznali, że „możliwym i wielce prawdopodobnym” był fakt, że śmierć Henry’ego nie była przypadkowa. Ich zdaniem była współczesną wersją historii biblijnych braci „Kaina i Abla”.

Sam na świecie

Gein i jego matka zostali sami. Niedługo później, Augusta doznała udaru mózgu, w wyniku którego została sparaliżowana, a Gein całkowicie poświęcił się opiece nad nią. Wkrótce potem, kobieta przeżyła drugi udar, a jej stan zdrowia szybko się pogarszał. Augusta zmarła 29 grudnia 1945 roku w wieku 67 lat. Ed był zdruzgotany jej śmiercią i zdaniem pisarza Harolda Schechtera „stracił jedynego przyjaciela i jedną prawdziwą miłość. I był całkowicie sam na świecie”.

Edward nadal zajmował się farmą i aby ją utrzymać łapał się wszelkich dorywczych prac. Po śmierci matki, zabił deskami pokoje przez nią używane, w tym pokój na piętrze i salon na parterze, a reszta domu z czasem stawała się coraz bardziej zaniedbana. Samotny Gein zamieszkał później w małym pokoiku obok kuchni i mniej więcej w tym czasie zainteresował się czytaniem gazet i opowieści przygodowych, szczególnie tych dotyczących kanibali lub nazistowskich okrucieństw.

Zakupy

Rankiem 16 listopada 1957 roku, zniknęła właścicielka sklepu z narzędziami w Plainfield, Bernice Worden. Tego dnia sklep odwiedziło niewielu klientów; zdaniem mieszkańców było to spowodowane otwarciem sezonu polowań na jelenie. Syn Bernice Worden, zastępca szeryfa Frank Worden, wszedł do sklepu około godziny 17:00 i znalazł otwartą kasę i plamy krwi na podłodze.
Jak się szybko okazało, ostatnim klientem w sklepie pani Worden tego feralnego dnia był Edward Gein, a dokonany przez niego zakup został odnotowany przez właścicielkę. Wieczorem tego samego dnia, Gein został aresztowany, a Departament Szeryfa Hrabstwa Waushara zajął się przeszukiwaniem farmy Geinów.

W szopie znajdującej się na terenie farmy Edwarda dokonano pierwszego makabrycznego odkrycia. Znajdowało się tam podwieszone pod sufitem, pozbawione głowy i wypatroszone ciało Bernice Worden. Badania pośmiertne wykazały, że Bernice została postrzelona z bliska z broni kalibru .22. a okaleczeń jej ciała dokonano po śmierci.

W domowym zaciszu…

Przeszukanie pozostałej części posiadłości Geina ujawniło kolejne szokujące odkrycia. Wśród nich znajdowały się między innymi:

• ludzkie kości (w całości oraz fragmenty)
• kosz na śmieci wykonany z ludzkiej skóry
• kilka krzeseł pokrytych ludzką skórą
• 4 czaszki (na słupkach łóżka)
• miski wykonane z ludzkich czaszek
• gorset wykonany ze skóry pochodzącej z kobiecego tułowia (od ramion do talii)
• legginsy wykonane ze skóry ludzkich nóg
• maski wykonane ze skóry pozyskanej z głów kobiet
• maska wykonana ze skóry twarzy Mary Hogan, odkryta w papierowej torbie (Mary Hogan była właścicielką tawerny Pine Grove – jednego z niewielu lokali, które regularnie odwiedzał Ed Gein; kobieta zaginęła kilka miesięcy wcześniej)
• czaszka Mary Hogan (znajdująca się w pudełku)
• głowa Bernice Worden (w jutowym worku)
• serce Bernice Worden (w plastikowej torbie)
• dziewięć sromów w pudełku na buty
• sukienka należąca do młodej dziewczyny oraz „sromy dwóch dziewcząt, które miały około piętnastu lat”
• pas wykonany z kobiecych sutków
• cztery nosy
• para warg (nawleczona na sznurek z rolety)
• klosz ze skóry ludzkiej twarzy
• paznokcie pochodzące z kobiecych palców

Władze podejrzewały, że Edward mógł być zamieszany w więcej morderstw niż te dwa, które zdołano mu udowodnić, czyli Bernice Worden i Mary Hogan, a na liście jego potencjalnych ofiar pojawiły się Georgia Weckler, Ray Burgess, Victor Travis i Evelyn Hartley. Niemożliwym było określenie rzeczywistej liczby ofiar Eda, przede wszystkim dlatego, że część ludzkich szczątków znalezionych w jego domu pochodziła ze zwłok, które Gein kradł z cmentarzy.

W skórze matki

Edaward Gein przyznał, że w latach 1947 – 1952, ponad 40 razy odwiedził 3 okoliczne cmentarze w celu pozyskania zwłok. Zeznał, że w czasie swoich „podróży” znajdował się w stanie „oszołomienia” i 30 z nich okazały się bezowocne ponieważ, w ostatnie chwili odzyskiwał pełną świadomość i wracał do domu z pustymi rękami. Przy innych okazjach odkopywał groby niedawno pochowanych kobiet w średnim wieku, które przypominały mu jego matkę i zabierał ich ciała do domu, gdzie opalał ich skóry, aby następnie zrobić z nich konkretne akcesoria. Ostatecznie Gein przyznał się do kradzieży z dziewięciu grobów z lokalnych cmentarzy i doprowadził śledczych na miejsce swoich przestępstw.

Jak się okaże, wkrótce po śmierci matki Gein zaczął tworzyć „kostium kobiety”, aby „mógł stać się swoją matką – dosłownie wczołgać się w jej skórę”. Gein zaprzeczył uprawianiu seksu z ekshumowanymi ciałami, wyjaśniając, że „Źle pachniały”. Podczas przesłuchań, Gein przyznał się do zastrzelenia Mary Hogan, zaginionej w 1954 roku, właścicielki tawerny, której głowę znaleziono w jego domu, zastrzegł jednak, że nie pamięta szczegółów zbrodni. Jeśli chodzi o śmierć Bernice Worden, Edward powiedział, że doszło do tego, gdy tamtego dnia oglądał w jej sklepie broń, która niespodziewanie wypaliła, zabijając Bernice. Gein zeznał, że po próbie załadowania amunicji, broń po prostu wystrzeliła. Powiedział, że nie wycelował broni w Worden i dokładnie nie pamięta wydarzeń z tego ranka.

Przed sądem

21 listopada 1957 roku Gein został oskarżony o morderstwo pierwszego stopnia w Sądzie Okręgowym Waushara. Mężczyzna nie przyznał się do winy, broniąc się niepoczytalnością. U Geina zdiagnozowano schizofrenię i stwierdzono, że pod względem psychicznym jest niekompetentny, aby stanąć przed sądem. Został wysłany do Central State Hospital for the Criminally Insane (obecnie Dodge Correctional Institution), ośrodka o zaostrzonym rygorze w Waupun, a później przeniesiono go do Mendota State Hospital w Madison w stanie Wisconsin.

Przeszło 10 lat później, w 1968 roku lekarze stwierdzili, że Gein jest „psychicznie zdolny aby współpracować z adwokatem i uczestniczyć w swojej obronie”. Proces rozpoczął się 7 listopada 1968 r. i trwał tydzień. Na wniosek obrony proces Geina odbył się bez ławy przysięgłych pod przewodnictwem sędziego Roberta H. Gollmara. 14 listopada 1968 roku, Edward Gein został uznany za winnym morderstwa Bernice Worden. Drugi proces dotyczył zdrowia psychicznego Geina; po zeznaniach lekarzy psychiatrów, sędzia Gollmar orzekł, że Gein jest „niewinny z powodu szaleństwa” i nakazał umieszczenie go w Central State Hospital for the Criminally Insane, gdzie spędził resztę swojego życia.

Nagrobek

Edward Gein zmarł 26 lipca 1984 r. w wieku 77 lat, z powodu niewydolności oddechowo-krążeniowej, która była skutkiem nowotworu. Gein został pochowany na cmentarzu w Plainfield, a jego grób był przedmiotem wielu aktów wandalizmu. Wielu tzw. poszukiwaczy pamiątek odłamywało kawałki jego nagrobka, a w 2000 roku skradziono cały nagrobek. W czerwcu 2001 roku odnaleziono go i umieszczono w muzeum w Wautoma, w stanie Wisconsin. Historia Geina wywarła trwały wpływ na amerykańską kulturę, o czym świadczą poświęcone mu liczne epizody w filmie (Teksańska Masakra Piłą Mechaniczną), muzyce i literaturze.

This slideshow requires JavaScript.

Autor, KaMa.