John Edward Robinson dorastał w należącej do klasy średniej, amerykańskiej rodzinie w Illinois. Miał czworo rodzeństwa, z którymi utrzymywał bliski kontakt. John uczęszczał do prywatnej katolickiej szkoły, w której uczył się, aby zostać księdzem. Ojciec Johna był pijakiem, a matka była zdecydowanie dominującą osobą w małżeństwie. Jego dzieciństwo nie było idealne, ale czyje jest?
Oszust Robinson
Oszustwa i kradzieże, były obecne w życiu Johna już od młodości. Niezliczoną ilość razy był aresztowany za oszustwo, fałszowanie dokumentów, malwersacje i kradzieże. W końcu, John zaczął otwierać różne firmy i angażować się w różne podejrzane organizacje charytatywne.
Pomimo nieustannej potrzeby popełniania przestępstw „białych kołnierzyków”, John bardzo dbał o to, co jego społeczeństwo o nim myśli; chciał by go kochano. Zabójca nauczał w szkółce niedzielnej w swoim lokalnym kościele prezbiteriańskim, został trenerem piłki, robił co mógł aby wzbudzać społeczny szacunek i zaufanie! Następnie, aby zdobyć jeszcze większy autorytet i lepiej oszukiwać ludzi, John oszustwem doprowadził do uzyskania tytułu Człowiekiem Roku! Podrobił mnóstwo dokumentów i listów od ważnych ludzi potwierdzających jak ważnym i kompetentnym był człowiekiem. Nagroda dla Człowieka Roku została mu wręczona przez znanego polityka i była to wielka rzecz.
Niewierny mąż
Kiedy John nie zabijał ani nie oszukiwał ludzi, spędzał czas z żoną i ich czwórką dzieci. Rodzina mieszkała w pięknej okolicy. Żona Johna, Nancy Jo, wiedziała, że jej mąż był niewierny. Wiedziała o istnieniu jednej kobiety – jak się później okaże – ofiary. Żona jednak twierdziła, że była przekonana, że mieli po prostu romans. Gdy w latach 80. zaczęły ginąć kobiety, kilka z nich można było łatwo powiązać z Johnem. Ofiarami były przede wszystkim młode kobiety z problemami, którym, jak twierdził John, próbował pomóc.
Lisa
W styczniu 1985 roku, Lisa Stasi miała zaledwie 19 lat i mieszkała w schronisku dla kobiet ze swoją 4-miesięczną córką, Tiffany Lynn. Lisa była naprawdę szczęśliwa, gdy przyjęto ją do programu pomocy młodym matkom z problemami; program ten obejmował zakwaterowanie i bezpłatną opiekę nad dziećmi, co oznaczało, że mogła poświęcić swój czas na zarabianie pieniędzy potrzebnych aby kontynuować edukację. Było to spełnienie marzeń Lisy, odpowiedź na jej modlitwy.
Pan Osborne
Mężczyzna, który przedstawił się jako John Osborne, odebrał Lisę z domu jej teściów; tego samego wieczoru spanikowana Lisa zadzwoniła do swojej teściowej, Betty Stasi, z pokoju hotelowego. John Osborne powiedział młodej matce, że Betty oskarżyła ją o to, że nie nadaje się do pracy, oraz, że Betty usiłuje pozbawić ją opieki nad Tiffany. John próbował zmusić Lisę do podpisania kilku pustych kartek papieru. Betty nie miała najmniejszego pojęcia, o czym mówi Lisa, troszczyła się o matkę swojej wnuczki i nie miała zamiaru robić jej problemów. Po chwili roztrzęsiona Lisa krzyknęła do słuchawki „oni wracają do pokoju” a połączenie zostało przerwane.To był ostatni raz kiedy bliscy usłyszeli głos Lisy.
Listy
Następnego ranka, kiedy Betty zadzwoniła do hotelu, została poinformowana, że Lisa już się wymeldowała. Listy podpisane przez młodą kobietę zostały wkrótce wysłane do domu jej teściów. W listach było napisane, że Lisa ma się bardzo dobrze, poznała mężczyznę i planuje rozpocząć nowe życie z nim i ze swoim dzieckiem. Dla tych, którzy znali Lisę, było to niedorzeczne; chociaż listy niewątpliwie zostały podpisane przez nastolatkę, nie brzmiały jakby to ona ja pisała.
Ojciec Martin
Mężczyzna, który przedstawił się jako ojciec Martin z programu pomocy, skontaktował się telefonicznie z teściową Lisy. Podczas rozmowy, poparł to, co pisało w listach; młoda kobieta wyjechała z mężczyzną imieniem Bill i planuje zacząć z nim nowe życie.
Kobieta zgłosiła to na policję a gdy policja skontaktowała się z organizatorami tego programu, okazało się, że nie współpracują z żadnym ojcem Martinem. Policja sprawdziła, kto wynajął pokój hotelowy w noc zniknięcia Lisy i okazało się, że był to John Robinson – nie John Osborne, ale nie było dowodów na to, że doszło do jakiegokolwiek przestępstwa.
Sekretarki i opiekunki
Były też inne przypadki zaginięć młodych kobiet, które były podobne do zaginięcia Lisy. Wiele młodych kobiet przyjęło ofertę pracy jako sekretarka lub zostało zatrudnionych do opieki nad starszym ojcem Johna; każda z nich zniknęła z powierzchni ziemi. Jedyne co po nich zostało, były to ich podpisy na różnego rodzaju dokumentach. Zaginięcia niektórych z tych kobiet nawet nie zgłoszono, ich rodziny naprawdę wierzyły, że gdzieś w Europie zarabiają duże pieniądze i zaczęły nowe, wspaniałe życie. Gdyby rodzina coś podejrzewała, John powiedziałby, że kobieta uciekła z mężczyzną – zwykle ten mężczyzna miał na imię Bill. Nie było dowodu na to, że wydarzyło się coś złego. A swoją drogą kobiety były już pełnoletnie i miały prawo zmienić miejsce zamieszkania nie informując nikogo.
Morderca w sieci
Gdy tylko pojawił się internet, John szybko odkrył, że może wykorzystać to narzędzie do pogłębiania swoich zainteresowań. Na początku dołączył do społeczności BDSM. Dzięki temu życie naszego zabójcy stało się o wiele prostsze. Nie musiał już przeszukiwać anonsów, wykorzystywać programów pomocy czy przeszukiwać szpitali w celu znalezienia młodych kobiet z problemami – teraz jego ofiary czekały na niego po drugiej stronie łącza!
Wybrał pseudonim „Slavemaster”. Zwracał się do tych kobiet, które otrzymywały świadczenia, takie jak renta inwalidzka, zapomogi z opieki społecznej czy świadczenia alimentacyjne. John obiecywał dziewczynie bogactwo, jeśli zgodzi się przyjechać do pracy jako niewolnica seksualna. To naprawdę zaskakujące, ile kobiet było gotowych zgodzić się na to, biorąc pod uwagę, że go nie znały.
Podróż z psychopatą
John leciał ze swoją ofiarą do Kansas i używając fałszywej tożsamości, umieszczał kobiety w pokoju hotelowym lub zabierał je do jednego z wielu wynajmowanych mieszkań. John przekonywał te kobiety do podpisania wielu dokumentów; upierał się, że nie będą miały czasu na to czasu podczas podróży po krajach takich jak Chiny, więc rozsądnie było zrobić to teraz. Po otrzymaniu podpisów John gwałcił ofiarę, często bił ją na śmierć, zwykle młotkiem i umieszczał jej szczątki w 88-galonowej beczce. Beczki te były następnie przechowywane na farmie lub w którymś z 2 magazynów Johna.
Nasz zabójca upewniał się, że ma dostęp do comiesięcznych czeków ofiary, które natychmiast zostały zrealizowane. To, w połączeniu z listami wysłanymi do rodzin ofiar, to uświadamiało śledczym, że nie doszło do przestępstwa.
Beverly, Sheila i Debbie
W 1993 roku, 49-letnia Beverly Bonner, stała się jedną z ofiar Johna. Beverly była bibliotekarką więzienną, którą John poznał i uwiódł podczas odbywania kary więzienia. Po tym, jak dowiedział się, że Beverly otrzymywała miesięczne czeki alimentacyjne w wysokości 1 000 USD, zamordował ją i przez lata pobierał jej świadczenia.
W 1994 r. John zgwałcił i zamordował Sheilę Faith i jej niepełnosprawną 15-letnią córkę, Debbie Faith. Młoda Debbie urodziła się z chorobą rdzenia kręgowego, dziewczyna poruszała się na wózku inwalidzkim. John pobierał ich świadczenia.
Suzette
Wreszcie w 2000 r. zabił 28-letnią Suzette Trouten; ten mord doprowadził go do upadku. John poznał Suzette za pośrednictwem internetowej społeczności bdsm. Suzette z ekscytacją wyjaśniła swojej mamie, że zamierza pracować jako pomoc pielęgniarki dla dawnego dyrektora generalnego Johna Robinsona, który potrzebował pomocy przy opiece nad starszym ojcem. Jak się można domyśleć, pominęła tę część umowy, wg której miała zostać niewolnicą seksualną. Ale Suzette różniła się od innych ofiar, była blisko ze swoją mamą, Carolyn.
Kiedy mama nie dostawała żadnych wiadomości od Suzette, zaczęła się niepokoić. Carolyn zadzwoniła wtedy do Johna Robinsona. John opowiedział swoją standardową historyjkę o tym, jak Suzette uciekła z jakimś mężczyzną, ale Carolyn nie dała temu wiary. Nie było mowy, żeby Suzette dłużej niż dzień lub dwa bez skontaktowania się z mamą. Kiedy otrzymała listy podpisane przez jej córkę, Carolyn rzuciła na nie okiem i oddała je policji. Instynktownie wiedziała, że coś złego stało się z Suzette. Nie nie było szans aby Suzette po cichu odjechała, nic nikomu nie mówiąc. To nie było w jej stylu.
Na tropie
Śledczy zdecydowali się śledzić Johna; podążali za nim po mieście, wynajmując pokoje hotelowe tuż obok tych, które wynajął John. W końcu kilka kobiet zgłosiło się, aby zgłosić pobicie, napaść seksualną i kradzież. Policja wreszcie miała powód by aresztować Johna. Aresztowania dokonano 2 czerwca 2000 r., zaczęto również przeszukiwania jego nieruchomości.
W jednym z jego magazynów w Raymore, w stanie Missouri, śledczy znaleźli przedmioty osobiste należące do wielu ofiar: akty urodzenia, karty ubezpieczenia społecznego, karty kredytowe, prawa jazdy. Były też zdjęcia pornograficzne i filmy wideo z udziałem niektórych ofiar. W innym dużym magazynie odkryli 3 ciała w beczkach. Na zacisznym ranczo w La Cygne, w stanie Kansas, znaleźli jeszcze kilka innych ciał. Ponieważ niektóre z tych ofiar nie zostały zgłoszone jako zaginione, 3 kobiety początkowo oznaczono jako Jane Doe.
Wujek John
Jednym z najbardziej interesujących aspektów tej sprawy było ustalenie, co dokładnie stało się z córką jego ofiary Lisy, Tiffany Lynn. Lisa stała się jego celem ze względu na swoje dziecko. John kontaktował się z organizacjami charytatywnymi, szpitalami, programami pomocy i wszystkimi innymi, w których mógł poprosić o imiona młodych matek z problemami.
Jak się potem okaże, starszy brat i szwagierka Johna, Don i Helen Robinson z Hammond w stanie Indiana, byli bezpłodni. John zabił Lisę, po czym podrobił akt urodzenia i dokumenty adopcyjne jej córki. John wyłudził od brata 5500,00 $ na rzekomą opłatę adopcyjną.
Nowi rodzice zostali poinformowani, że matka dziecka popełniła samobójstwo, pozostawiając niemowlę w domu dziecka. Don i Helen nie mieli pojęcia, że adopcja nie była zgodna z prawem. Oni też padli ofiarą oszusta. Tiffany zmieniono imię na Heather Robinson i była wychowywana jako siostrzenica Johna, dopóki prawda nie wyszła na jaw, 15 lat później. Na szczęście dom do którego trafiła był dobry; Robinsonowie naprawdę kochali Heather, ciężko pracowali, aby zapewnić jej dobre życie. Po tym, jak Heather odkryła swoją prawdziwą tożsamość, absolutnie odmówiła opuszczenia rodziny Robinson. Heather nawiązała kontakt ze swoim biologicznym ojcem, Carlem ale postanowiła zostać z rodzicami, których znała i kochała.
Przed sądem
W październiku 2002 r. John został oskarżony za 3 morderstwa w Kansas: 19-letniej Lisy Stasi, która zginęła w 1985 r., 21-letniej polskiej imigrantki Izabeli Lewickiej, zamordowanej w 1995 r., oraz 28-letniej Suzette Trouten, która straciła życie w 2000 roku. John został uznany za winnego w styczniu następnego roku i skazany na śmierć. Stan Missouri następnie oskarżył Johna za kilka morderstw, które popełnił na terenie tego stanu. Tym razem przyznał się do winy i został skazany na dożywocie.
Robinsonowi udowodniono 8 zabójstw, jednak faktyczna liczba jego ofiar pozostaje nieznana.
Oto chronologiczne podsumowanie dotychczas zidentyfikowanych ofiar:
- 1984: Paula Godfrey (19 lat); ciała nie odnaleziono
- 1985: Lisa Stasi (19); ciała nie odnaleziono
- 1987: Catherine Clampitt (27); ciała nie odnaleziono
- 1993: Beverly Bonner (49): ciało znalezione w magazynie w Raymore, Missouri
- 1994: Sheila Faith (45) i Debbie Faith (15): szczątki obu odnalezione w magazynie w Raymore, Missouri
- 1999: Izabela Lewicka (21): ciało odkryte na ranczo Robinsona w pobliżu La Cygne, Kansas
- 2000: Suzette Trouten (28): została odnaleziona na ranczo Robinsona w pobliżu La Cygne, Kansas
Robinson obecnie przebywa w celi śmierci w Zakładzie Karnym El Dorado w Kansas. Nie chce zdradzić miejsc, w których znajduje się reszta jego ofiar.
Informacje dodatkowe
W 2005 r. Nancy Robinson złożyła pozew o rozwód, po 41 latach małżeństwa, powołując się na niezgodność charakterów i różnice niemożliwe do pogodzenia.
W 2006 roku, wtedy już dwudziestoletnia Heather, pozwała zabójcę matki, mężczyznę, którego nazwała „Wujem”, na 5 miliardów dolarów. Zwłoki Lisy nie zostały jeszcze znalezione.
KaPaMa