O tym jak impreza Halloweenowa i detektyw-amator pomogli rozwiązać 30-letnią zagadkę „Dziewczyny z Namiotu”
Tożsamość Tent Girl była tajemnicą, która pochłaniała uwagę ludzi przez ponad 30 lat. Ale dzięki przypadkowemu spotkaniu na imprezie z okazji Halloween i internetowi pełnemu detektywów-amatorów, Dziewczyna z Namiotu w końcu odzyskała swoje imię.
Odkrycie
17 maja 1968 roku Wilbur Riddle przechadzał się wzdłuż drogi US Route 25 w pobliżu Georgetown w stanie Kentucky, w poszukiwaniu izolatorów energetycznych słupów telefonicznych. W pewnym momencie potknął się o przedmiot ciasno zawinięty w zieloną brezentową plandekę. Był to materiał, z którego zwykło się produkować namioty. Mężczyzna kopnął przedmiot, spodziewając się, że będzie to coś szczególnie godnego uwagi. Ale kiedy pakunek stoczył się ze wzgórza, okalający go materiał zsunął się ukazując fragment ciała ludzkiego.
Dziewczyna z namiotu
Riddle pędem udał się na najbliższą stację benzynową, skąd wezwał policję, która szybko pojawiła się na miejscu. Kiedy władze rozpakowały pakunek, odkryły w nim szczątki młodej kobiety. Mimo usilnych starań nie udało się zidentyfikować zwłok, więc nadano jej przydomek „Dziewczyna z namiotu”. Koroner uznał jej śmierć za zabójstwo, ale nie zbliżyło to władz do ustalenia jej tożsamości. Rysopis kobiety trafił wkrótce do mediów, wraz z listą jej charakterystycznych cech. Wspomniano wówczas, że Tent Girl ważyła od 110 do 115 funtów i miała około 5’1″ wzrostu, rudobrązowe włosy i była prawdopodobnie nastolatką.
Doris
Opis ten szybko przyniósł obiecujący trop. Z policją skontaktowała się matka 15-letniej Doris Dittmar, twierdząc, że Dziewczyna z Namiotu może być jej zaginioną córką. Kobieta dostarczyła FBI kilka włosów córki w celu porównania z włosami zmarłej, a władze wkrótce ustaliły, że istnieje między nimi zgodność. W związku z otrzymaniem tej przykrej informacji, rodzina Dittmar zaczęła przygotowywać się do pochówku Doris. To jednak nie koniec sprawy, bowiem wkrótce Doris Dittmar została znaleziona w Pensylwanii. Żywa i zdrowa. Rodzina odetchnęła z ulgą, a policja musiała kontynuować śledztwo w tej sprawie.
Halloween
Lata mijały, a żadna rodzina nie zgłosiła się, by zidentyfikować Tent Girl. W związku z czym, w 1971 roku władze zdecydowały się pochować jej ciało. Nagrobek zawierał policyjny szkic jej twarzy, informacje o przybliżonym wieku i datę śmierci. Śledztwo w sprawie śmierci Dziewczyny z Namiotu było dalekie od zakończenia.
W 1987 roku, na imprezie z okazji Halloween córka Wilbura Riddle’a, Lori Riddle, opowiedziała historię swojego ojca, który dwadzieścia lat wcześniej odkrył ciało niezidentyfikowanej do tamtej pory młodej kobiety. Na przyjęciu był też siedemnastoletni Todd Matthews, który przejął się tą tajemniczą sprawą i postanowił ją rozwiązać.
Zaledwie kilka lat później, Lori i Todd się pobrali, dzięki czemu Matthews mógł uzyskać z pierwszej ręki (od swojego teścia) wszystkie szczegóły dotyczące sprawy.
Śledztwo
Matthews początkowo śledził tą sprawę w dostępnych na tamtą chwilę mediach, opierając się głównie na prasie i telewizji. Kiedy jednak w latach 90. XX wieku Internet stał się powszechnie dostępny, jego prywatne śledztwo przybrało nowy obrót. Mężczyzna dołączył do grona detektywów-amatorów, których działalność prężnie rozwijała się na forach dyskusyjnych w Internecie. W listopadzie 1997 roku założył własną stronę internetową Tentgirl.com. Miał nadzieję, że rodzina niezidentyfikowanej kobiety skontaktuje się z nim, a sprawa znajdzie swoje zakończenie. Tak się jednak nie stało. Nie pojawiły się żadne nowe wskazówki, a Matthews wrócił na fora dyskusyjne.
W styczniu 1998 roku, Todd natknął się w Internecie na post napisany przez kobietę z Arkansas, Rosemary Westbrook, która szukała swojej zaginionej siostry. Siostry, która zniknęła z Kentucky w 1967 roku…
Siostra
Rosemary opisała swoją siostrę jako młodą kobietę mierzącą 5’2″ z brązowymi włosami i brązowymi oczami. Podany przez nią rysopis był bliski opisowi Dziewczyny z Namiotu, która miała 5’1″ wzrostu i rudobrązowe włosy. Matthews skontaktował się z Rosemary, a ona wysłała mu zdjęcie swojej siostry, które było uderzająco podobne do szkicu sporządzonego przez policję. Wszystko wskazywało na to, że są już blisko rozwiązania tej „zimnej” sprawy. Matthews i Westbrook połączyli swoje siły i zażądali ekshumacji Dziewczyny z Namiotu, aby wykonać testy porównawcze.
Ciało zostało ekshumowane 2 marca 1998 roku. Niedługo potem porównanie DNA ze szczątków i wymaz z policzka Rosemary Westbrook potwierdziło, że Tent Girl to jej zaginiona siostra Barbara Ann Hackmann Taylor.
Barbara
W chwili śmierci Barbara miała 24 lata i mieszkała w Lexington w stanie Kentucky ze swoim mężem George’em Taylorem i córeczką. Jej mąż twierdził, że Barbara zaginęła po tym, jak uciekła z innym mężczyzną na Florydę. Rodzina kobiety wierzyła mężczyźnie i mimo iż słyszeli o sprawie Tent Girl, nie podejrzewano, że może to być Barbara.
Chociaż niczego nie można ostatecznie udowodnić, wielu podejrzewa, że za śmiercią Barabary stoi George Taylor. Mówiono o nim, że był agresywny i porywczy, a ponieważ był pracownikiem wędrownego wesołego miasteczka, miał bezpośredni dostęp do płótna namiotowego, w które owinięte było jej ciało.
Odkąd ciało kobiety zostało zidentyfikowane, rodzina Barabary umieściła na jej mogile nowy nagrobek. Na nagrobku widnieje jej nazwisko panieńskie, data urodzenia, przypuszczalna data śmierci oraz napis „Kochająca matka, babcia i siostra”.
Todd
Policja zidentyfikowała jej męża, George’a Earla Taylora, jako głównego podejrzanego w sprawie o morderstwo. Taylor zmarł na raka w październiku 1987 roku, w związku z czym nie było możliwości, aby go postawić przed wymiarem sprawiedliwości.
Todd Matthews stał się członkiem wielu organizacji zajmujących się identyfikacją ofiar morderstwa, oraz podjął współpracę z Doe Network i projektem EDAN, który zapewnia policji bezpłatne wykonanie szkiców ułatwiających identyfikację szczątków. W 2011 roku, Matthews został dyrektorem ds. Zarządzania i komunikacji w firmie NamUS, która umożliwia cywilom, lekarzom i śledczym przesyłanie informacji o zaginionych osobach.
Autor, KaMa.