Let’s travel together.

Niewyjaśnione zgony i tajemnicze zaginięcia na Uniwersytecie Indiana: Ostatnia podróż Jill Behrman.

0

Dziewiętnastoletnia Jill Behrman właśnie skończyła pierwszy rok studiów na kierunku biznesowym na Uniwersytecie Indiana. Około godziny 9 rano w środę 31 maja 2000 roku, Jill opuściła swój dom rodzinny i jak co dzień wybrała się na przejażdżkę rowową. Ostatni raz widziano ją pół godziny później w pobliżu skrzyżowania Harrell Road i Moffet Lane w południowo-wschodnim Bloomington w stanie Indiana.

Tego dnia, o godzinie 15:00 dziewczyna miała spotkać się ze swoim ojcem i dziadkiem. Rodzina miała wspólnie udać się na lunch po zakończonej zmianie w pracy w Studenckim Ośrodku Sportów Rekreacyjnych. Dziewiętnastolatka nigdy nie dotarła do swojej pracy, ani na spotkanie z bliskimi. Wieczorem zaniepokojona rodzina Jill, zgłosiła jej zaginięcie na policję.

Rower

Rodzina Jill rozdawała ulotki z wizerunkiem zaginionej nastolatki na terenie całego Bloomington, a wolontariusze przeszukiwali trasy, którymi dziewczyna mogła jechać dnia. Mimo szeroko zakrojonych działań rodziny, policji i wolontariuszy nie udało się znaleźć żadnego śladu po Jill. Dopiero dwa dni później, w piątek, około godziny 17:00 na policję zgłosił się mężczyzna, który twierdził, że znalazł rower, który być może należy do zaginionej. I rzeczywiście odnaleziony rower marki Cannondale R500 należał do Jill. Mężczyzna zeznał, że znalazł go już w środę 31 maja na polu kukurydzy w pobliżu Elletsville, dziesięć mil na północny zachód od Bloomington. Jako, że pojazd był w bardzo dobrym stanie, mężczyzna postanowił zabrać go do domu. Gdy tylko w telewizji zobaczył pojawiła się informacja o zaginionej dziewczynie, która poruszała się na takim rowerze, niezwłocznie skontaktował się z policją.

Znalezisko to wywołało niemałe zaskoczenie i zrodziło w umysłach śledczych i jej rodziny więcej pytań niż odpowiedzi. Ostatnio Jill była widziana gdy kierowała się na południe od swojego domu, natomiast jej rower znaleziono dziesięć mil na północny zachód. Nie była to trasa, którą dziewczyna zwykła pokonywać, ponieważ musiałaby w tym celu pokonać centrum miasta, a ona zdecydowanie wolała omijać ruch uliczny.

Radio i pickup

Trzy dni później, na parkingu przy kościele w Bloomington znaleziono jej przenośnie radio cyfrowe. W tym samym czasie widziano jak ciemny pickup z dużą prędkością opuszcza parking. Policja chciałaby przesłuchać kierowcę. Śledczy przeprowadzili dziesiątki przesłuchań i sprawdzili ponad 3000 wskazówek dotyczących sprawy.
Jedna z nich pochodziła od osiemnastoletniej dziewczyny, która twierdziła, że ​​dwa tygodnie po zniknięciu Jill przydarzyło jej się coś bardzo niepokojącego. Dziewczyna zeznała, że pewnego dnia, gdy około godziny 22:30 samotnie przemierzała ulice Elletsvill, przechodziła obok starego czarnego Forda pickupa. Nagle drzwi od strony kierowcy się otworzyły, a mężczyzna siedzący w samochodzie chwycił ją za ramię i próbował wciągnąć ją do środka. Dziewczynie na szczęście udało się wyrwać i uciec. Mimo, iż był to obiecujący trop, policji nigdy nie udało się zlokalizować tego pojazdu, ani kierowcy. Elletsville znajduje się zaledwie trzy mile od miejsca, w którym znaleziono rower Jill i władze uważają, że te dwie sprawy mogą być ze sobą powiązane.

Fałszywe zeznania

Śledczy nie wykluczają, że Jill mogła zostać niechcący potrącona przez przejeżdżający samochód, a kierowca z obawy przed konsekwencjami (jeśli okazałoby się, że wypadek był śmiertelny) mógł pozbyć się ciała i roweru. Teorii tej nie potwierdza jednak stan roweru, który nie nosił śladu uszkodzeń.

22 marca 2002 roku w sprawie pojawiły się nazwiska trzech kobiet: Wendy Owings, Uriah Clouse i Alisha Evans. Kobiety te przyznały się do zamordowania Jill, a jej ciało miały porzucić w pobliżu rzeki Salt Creek. Policja przeszukała wskazany przez kobiety obszar, jednak nie znaleziono tam śladu zaginionej. Następnie poddano je badaniu wariografem, które wykazało, że kłamią na temat swojego udziału w zniknięciu Jill. Nie jest jasne dlaczego przyznały się one do zbrodni, której nie popełniły.

Szkielet

Rok później, w marcu 2003 r. w sprawie nastąpił długo oczekiwany przełom, kiedy to dwóch myśliwych podczas polowania natrafiło na fragment ludzkiego szkieletu. Szczątki te znajdowały się w przydrożnym zalesionym obszarze na wschód od Bloomington w hrabstwie Morgan w stanie Indiana i zidentyfikowano je jako należące do Jill. Przyczyną śmierci był strzał w tył głowy. Niedaleko ciała znaleziono amunicję do śrutowej strzelby kalibru 12.  Policji zajęło 3 lata zanim zdobyli dowody wystarczające, aby aresztować od dawna podejrzewanego w tej sprawie Johna Myersa z Ellettsville. W kwietniu 2006 roku policja zatrzymała Myersa pod zarzutem porwania i morderstwa Jill Behrman.

Co łączyło Myersa ze sprawą Jill? Jej rower został znaleziony zaledwie jedną milę od przyczepy, w której mieszkał. W chwili zaginięcia dziewiętnastolatki nie pracował i nie miał na ten czas alibi. Pojawili się świadkowie, którzy zeznali, że od dnia zaginięcia Jill, przez pewien czas okna w jego przyczepie były zasłonięte, a samochód, który zwykle parkował obok przyczepy stał w zupełnie innym miejscu. Kilka osób zeznało, że tego dnia Myers był bardzo zdenerwowany i wspominał o opuszczeniu miasta.

Gdybyś tylko wiedziała…

Kilka dni później powiedział swojej ciotce o zaginięciu Jill i twierdził, że obawia się, iż zostanie za to obwiniony. Dodał, że dziewczyna na pewno nie żyje oraz, że „jeszcze nie znaleźli jej ciała”. W sierpniu 2000 roku jego brat zauważył, że z domu rodziców zaginęła jego 12-kalibrowa strzelba, którą przechowywał w domu rodziców. Przypomnijmy, że ten typ broni został użyty do zabicia Jill.

W listopadzie 2004 roku John zadzwonił do swojej babci, mówiąc: „Babciu, gdybyś tylko wiedziała, o czym myślę. Gdyby policja o tym wiedziała, siedziałbym w więzieniu do końca życia ”. Twierdził również, że jego ojciec wiedział, o „tym” co się stało i „zabrał tą tajemnicę do grobu”. Później powiedział jej: „Babciu, chciałbym nie być tak złą osobą. Chciałbym nie robić tych złych rzeczy”.

Winny

Gdy w 2002 roku Myers odsiadywał wyrok w sprawie niezwiązanej z Jill, rzekomo opowiadał współosadzonym o zabójstwie dziewczyny. Niepytany wspominał o tym wielu osobom, a pewnego razu zdradził nawet strażnikowi więziennemu miejsca, w których należy szukać Jill. Miejsce gdzie znaleziono jej zwłoki było jednym z nich.
Zapytany przez policję, John stwierdził, że nigdy z nikim nie rozmawiał o zniknięciu Jill i nie przyznawał się do winy.

Prokuratura tłumaczyła podczas procesu, że 31 maja 2000 roku, Jill znalazła się w niewłaściwym miejscu o niewłaściwej porze. Trafiła bowiem na Myersa, który był tego dnia rozgniewany po rozstaniu ze swoją ówczesną dziewczyną i wyładował swoją wściekłość na Jill, uprowadzając ją i mordując. 30 października 2006 roku John Myers został uznany winnym i skazany na 65 lat więzienia.

Apelacje

W apelacjach obrona mężczyzny podnosiła, że ​​nie było żadnych fizycznych dowodów ani naocznych świadków, którzy bezpośrednio powiązaliby go z przestępstwem. Dodatkowo, uznano, że jego pierwszy obrońca Patrick Baker, nie przyłożył się należycie do swojej pracy, a przysięgłym pozwolono pić napoje alkoholowe i udzielono im dostępu do telefonów komórkowych i telewizji.

Kilka apelacji zostało odrzuconych, aż w październiku 2019 r. sąd federalny uchylił wyrok skazujący Myersa, twierdząc, że jego adwokat działał nieskutecznie. Nakazano jego zwolnienie w ciągu 120 dni od wydania orzeczenia, chyba że prokuratorzy postanowią ponownie go sądzić. Jednak w sierpniu 2020 r. Sąd Apelacyjny Stanów Zjednoczonych uchylił tę decyzję. Zespół trzech sędziów ustalił, wówczas, że chociaż sąd federalny miał rację co do jego obrońcy, to werdykt ławy przysięgłych był właściwy. W rezultacie jego skazanie zostało podtrzymane. W kwietniu 2021 roku Sąd Najwyższy Stanów Zjednoczonych odrzucił wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy.

This slideshow requires JavaScript.

Inne artykuły z tej serii:

Niewyjaśnione zgony i tajemnicze zaginięcia na Uniwersytecie Indiana: Czy Joseph Smedley popełnił samobójstwo?

Autor, KaMa.

Zostaw odpowiedź

Twoj adres e-mail nie bedzie opublikowany.