The Highway of Tears, nazywany Autostradą Łez, to odizolowany 725-kilometrowy odcinek autostrady 16 od Prince Rupert na północno-zachodnim wybrzeżu Kolumbii Brytyjskiej do centralnego miasta Prince George w Kolumbii Brytyjskie. Wiedzie przez dzikie górskie tereny, na większości trasy nie ma zasięgu, a wzdłuż autostrady jest wiele leśnych dróg, którymi można łatwo pojechać objazdem, pozostając niezauważonym. Mówi się, że w tym miejscu łatwiej spotkać niedźwiedzia niż człowieka, a jeśli już, to na pewno będzie on seryjnym mordercą albo psychopatą.
Począwszy od lat 60- tych do teraz, odcinek ten jest miejscem licznych morderstw i niewyjaśnionych zaginięć. Region charakteryzuje się ubóstwem i do 2017 r. Brakowało odpowiedniego transportu publicznego, co zmusiło wielu mieszkańców do korzystania z autostopu jako środka transportu.
Ofiarami padają najczęściej rdzenne kobiety, które w przeszłości były nękane przez rasizm i zaniedbywane przez władze.
Autostrada Łez jest obecnie częścią narodowego kryzysu zaginionych i zamordowanych rdzennych kobiet i dziewcząt. W 2015 r. Rząd federalny wszczął krajowe śledztwo w tych sprawach.
Gloria Levine Moody
27- letnia Gloria, matka dwójki dzieci w wieku 3 i 4 lat pochodziła z rezerwatu Indian Bella Coola w Nuxalk Nation w Kolumbii Brytyjskiej. Kobieta była widziana ostatni raz żywa w nocy 25 października 1969 roku. Była w trakcie weekendowej wycieczki samochodowej z rodziną, a tamtego dnia jej brat Dave zabrał ją do kilku barów. Hotel Ranch był ostatnim, który odwiedzili. Gdzieś około północy Dave wyszedł z baru zmierzając do hotelowego pokoju. Był pewien, że siostra jest tuż za nim, ale kiedy się odwrócił, zorientował się, że idzie sam.
Ciało Glorii zostało odnalezione następnego dnia przez dwóch myśliwych. Kobieta była naga, a jej ubrania leżały porozrzucane w pobliżu. Została pobita i zgwałcona. Przyczyną śmierci było wykrwawienie.
„Gloria była naprawdę cudowną osobą. Kochała zabawę, ale zawsze starała się pomagać ludziom. To ona troszczyła się o mnie i nasze młodsze siostry, gdy mama pracowała”– wspomina siostrę Dave.
Przypadek morderstwa Glorii jest uważany za pierwszy znany przypadek Autostrady Łez.
Micheline Pare
18- letnia Micheline Pare pochodziła z Quebecu, ale w chwili jej zniknięcia przebywała w rejonie Hudson’s Hope w Kolumbii Brytyjskiej. Dziewczyna jeździła autostopem po okolicy, co w tamtych czasach było powszechnym środkiem transportu wśród nieskrępowanych dziewcząt. Nastolatka była ostatni raz widziana na autostradzie 29 u bram Tompkins Ranch gdzie wysadziły ją dwie kobiety, z którymi podróżowała. Co działo się dalej, tego nie wiadomo, ale podejrzewa się, że dziewczyna złapała kolejnego stopa.
8 sierpnia 1970 r. W odległości 21 kilometrów od rancza, grupa ludzi zbierająca jagody wzdłuż autostrady, natrafiła na jej ciało. Autopsja wykazała, że Micheline została pobita na smierć jakimś tępym narzędziem. Z uwagi na daleko posunięty rozkład nie udało się potwierdzić czy była napastowana sek*ualnie, jednak takie są założenia.
Policja rozesłała zdjęcie Micheline po całym obszarze, aby uzyskać wskazówki lub informacje, ale nigdy nie dokonano żadnych aresztowań.
Helen Claire Frost
13 października 1970 roku, na cztery dni przed 18- tymi urodzinami, Helen Frost wyszła na spacer z mieszkania, które dzieliła z siostrą Sandy i współlokatorką. Dwa dni później zgłoszono jej zaginięcie.
Helen urodziła się w Anglii 17 października 1952 roku. Cztery lata później wraz z rodzicami i starszą siostrą przeprowadziła się do Kolumbii Brytyjskiej w Kanadzie. W wieku 17 lat Helen zamieszkała wraz z siostrą i niedługo później zaszła w ciąże. 13 maja 1970 r. Urodziła córeczkę Sandrę. Nie chciała oddać dziecka do adopcji, na co namawiał ją chłopak, więc związek się zakończył.
Do podjęcia tej decyzji przekonał ją ostatecznie pracownik socjalny. Nastolatka nigdy nie pogodziła się z faktem, że porzuciła swoje dziecko i już latem próbowała odzyskać córkę. By zwiększyć swoje szanse, zatrudniła się w kilku miejscach. Wiadomo, że tęsknota za córeczką wywołała u niej depresję. Jej stan się pogorszył kiedy do mieszkania, które dzieliła z siostrą, wprowadziła się kobieta z noworodkiem.
13 października o godzinie 20:00 Sandy wróciła do domu po spotkaniu z przyjacielem. Helen i ich współlokatorka siedziały w kuchni. Około godziny 20:20 Helen zapytała Sandy, czy nie zechciała by z nią iść na krótki spacer. Dziewczyna odmówiła, tłumacząc, że jest zmęczona. Helen postanowiła wyjść sama. W chwili, w której opuściła dom, ubrana była w granatowy, nylonowy płaszcz długości 3/4 z kapturem obszytym sztucznym futrem i niebieskie spodnie. Pieniądze i dokumenty zostawiła w domu. Siostra zgłosiła jej zaginięcie dopiero dwa dni, później ponieważ początkowo myślała, że Helen zatrzymała się u którejś z licznych koleżanek.
Policja nie potraktowała sprawy poważnie. Helen bardzo często podróżowała autostopem, więc założono, że tym razem pojechała za miasto by ułożyć sobie życie na nowo.
Fakt, że zaginięcie Helen może mieć związek z niesławną Autostradą Łez wzięto pod uwagę dopiero w 2009 r. Kiedy opublikowano obszerny artykuł o jej sprawie. Mieszkanie Helen i Sandy znajdowało się zaledwie dziewięć przecznic od autostrady.
Sandy opowiedziała się za umieszczeniem Helen na liście kobiet, które zostały zamordowane na Autostradzie Łez, bądź zaginęły w tajemniczych okolicznościach, licząc na to, że jej sprawa zyska większy zasięg.
W to, że jej siostra mogła targnąć się na swoje życie nie uwierzyła nigdy, ponieważ Helen za bardzo zależało na odzyskaniu córki, która od wielu lat prowadzi jej poszukiwania.
Autor, Dorota Ortakci.