„Nienawidzę ludzi i chciałabym zamordować jeszcze raz” – Historia kobiety, która zabijała mężczyzn

Aileen Wuornos jest jedną z najbardziej znanych i niesławnych seryjnych morderczyń w historii Ameryki, która w ciągu jednego roku pozbawiła życia siedmiu mężczyzn, twierdząc, że działała w obronie własnej.

Trudne początki

Urodzona w Michigan w 1956 roku Aileen, od samego początku miała niespokojne życie. Porzucona przez młodocianą matką, wraz ze starszym bratem trafiła pod opiekę dziadków, którzy wkrótce stali się ich adopcyjnymi rodzicami. Aileen nigdy nie miała okazji poznać swojego biologicznego ojca, ponieważ w momencie jej narodzin odsiadywał wyrok za gwałt i usiłowanie zabójstwa, czego dopuścił się na siedmioletniej dziewczynce.

Wczesne wejście w dorosłość

Gdy Aileen skończyła 11 lat, babcia wyjawiła prawdę, przyznając, że nie jest jej biologiczną matką, w co do tej pory dziewczynka wierzyła. To zapoczątkowało gwałtowny okres buntu. Dorastająca Aileen zaangażowała się w czynności seksualne, czego doświadczała ze starszymi chłopakami ze szkoły, w zamian za papierosy czy alkohol. Gdyby tego było mało sypiała także ze swoim bratem, oraz twierdziła, że od najmłodszych lat była wykorzystywana seksualnie przez swojego dziadka i jego kolegów, na co nigdy nie znaleziono dowodów.

Na skutek regularnych stosunków z rodzonym bratem, już jako czternastolatka zaszła w ciąże. Synek został oddany do adopcji. Niedługo później babcia – nałogowa alkoholiczka, zmarła w skutek marskości wątroby, a Aileen została wyrzucona przez dziadka z domu. Rzuciła więc szkołę i zamieszkała w lesie, a jej źródło utrzymania stanowił nierząd. Z uwagi na fakt, że często nie miała co włożyć do ust, oddawała się nawet za kromkę chleba.

Kariera kryminalna

Potrzeba posiadania pieniędzy, niezbędnych do zapewnienia podstawowych środków do życia, pchnęła Aileen na kryminalną ścieżkę. Już w wieku 18 lat, dziewczyna trafiła do więzienia za rabunki i napady z użyciem broni palnej.

Próbując uciec od niefortunnego życia, 20- letnia Aileen pojechała autostopem na Florydę, gdzie poznała mężczyznę, który przy odrobinie szczęścia mógł odmienić jej życie. 69- letni Lewis Feel był odnoszącym sukcesy biznesmenem i prezesem klubu jachtowego. Para zalegalizowała swój związek w 1976 r. Ale psychopatycznych tendencji Aileen nie dało się ukryć. Kobieta ponownie wpadła w konflikt z prawem, a do tego stosowała przemoc fizyczną w stosunku do małżonka. Przerażony Levis, po kilku miesiącach doprowadził do anulowania małżeństwa. Od tamtego momentu życie aspołecznej Aileen, nabierało coraz czarniejszych barw.

Nowy związek

Mniej więcej w tym samym czasie, na raka przełyku zmarł jej brat, dzięki czemu zagarnęła polisę na życie w wysokości 10 000 USD. Pieniądze jednak szybko się rozeszły. Mniejsza część została przeznaczona na spłatę grzywny, a za resztę Alieen kupiła samochód, który wkrótce rozbiła po pijanemu. 

Przez kolejnych dziesięć lat prowadziła skrajnie destrukcyjny tryb życia, staczając się coraz niżej. Nadal pracowała jako nierządnica, a dodatkowo trudniła się fałszerstwami oraz napadami z bronią w ręku. Większej pikanterii jej burzliwemu życiu nadał związek z 24-letnią pokojówką Tyrią Moore, która wkrótce stała się jej kompanką w świecie przestępstw i przemocy.

Morderczy szał

Jeśli chodzi o morderstwa, których Aileen się dopuściła, opowiadała o nich sprzeczne historie. Wizja popełnionych przez nią czynów, zmieniała się w zależności od tego z kim akurat rozmawiała. Raz twierdziła, że zabiła by uniknąć gwałtu, innym razem, że broniła się przed kradzieżą. Schemat był jednak zawsze taki sam: Według Aileen, mordowała aby obronić się przed mężczyznami.

• Tak się składa, że ​​jej pierwsza ofiara, 51- letni Richard Mallory, był w rzeczywistości skazanym gwałcicielem. W listopadzie 1989 r.  Ciało mężczyzny zostało odnalezione na zalesionym terenie. Został kilkukrotnie postrzelony. Dwie kule trafione w lewe płuco, okazały się śmiertelne.
• W maju 1990 roku Aileen zabiła 43-letniego Davida Spearsa, strzelając do niego sześć razy i rozbierając jego zwłoki do naga. Pięć dni po odkryciu jego ciała, odnaleziono szczątki 40-letniego Charlesa Carskaddona. Mężczyzna został postrzelony aż dziesięciokrotnie, a jego ciało porzucono na poboczu drogi. 
• W czerwcu, 65- letni emerytowany marynarz, Peter Siems, zaginął podczas podróży z Florydy do Arkansas. Chociaż jego ciała nigdy nie odnaleziono, 4 lipca zlokalizowano jego porzucony samochód, a w nim odcisk dłoni, pasujący do dłoni Aileen.
• Niedługo później zgłoszono zaginięcie 50- letniego sprzedawcy kiełbasek. Rozłożone ciało Troy’a Burress’a znaleziono pod koniec sierpnia. Sekcja zwłok wykazała, że podzielił los swoich poprzedników i został zastrzelony.
• We wrześniu zlokalizowano podziurawione zwłoki 56-letniego Charles’a Humphreys’a , emerytowanego majora sił powietrznych i byłego szefa policji ds. Wykorzystywania dzieci.
• Ostatnią ofiarą Aileen był 62- letni Walter Antonio, którego znaleziono rozebranego do naga i postrzelonego w tył głowy.

W oczekiwaniu na proces

Dzięki zeznaniom świadków i dowodach zabezpieczonych w miejscach zbrodni, Aileen i jej partnerka trafiły do aresztu. W momencie w którym Aillen siedziała rok w więzieniu, oczekując na proces, Tyria w zamian za immunitet współpracowała z prokuratorami i zeznawała na niekorzyść partnerki.

Chociaż wydawało się, że życie Aileen poza więzieniem było ciężkie, w środku było jeszcze trudniej. Siedząc w zamknięciu stopniowo popadała w obłęd, wierząc, że jej jedzenie jest podtruwane, przez co prowadziła strajki głodowe i twierdziła, że ​​inni więźniowie i personel spiskują przeciwko niej.

Zaburzenia

Mimo, iż Aileen Wuornos pozbawiła życia siedmiu mężczyzn, czego dokonała w ciągu zaledwie jednego roku, została skazana za sześć morderstw, co równało się z sześcioma wyrokami kary śmierci. W ciągu kolejnych dziesięciu lat biegli psychiatrzy zdiagnozowali u niej szereg zaburzeń osobowości, w tym bordeline

• Zaburzenia osobowości typu bordeline charakteryzują się niestabilnościami nastroju, poczuciem pustki oraz niespełnienia. Osoba dotknięta tego typu zaburzeniem, przejawia przewagę uczuć negatywnych, ma silny lęk przed odrzuceniem i porzuceniem, przez co nie umie budować stabilnych relacji z ludźmi.

Wyrok

W 2001 r. Aileen zwróciła się do sądu z prośbą o przyspieszenie wyroku, co motywowała nieludzkimi warunkami i twierdzeniem, że „jej ciało i głowa miażdżone są bronią dźwiękową”. Prośbę Aileen spełniono 9 października 2002 r. Kobieta odmówiła ostatniego posiłku, decydując się na filiżankę kawy i stwierdziła, że nienawidzi ludzi i chciałaby zamordować jeszcze raz. O 9:47 rano, podano jej śmiercionośny zastrzyk.

Autor, Dorota Ortakci.

This slideshow requires JavaScript.