Nastolatka zniknęła z domu podczas imprezy. Co łączy chirurga plastycznego, samobójstwo po latach i Dr.Z.?

Laureen Rahn miała 14-lat, gdy pewnej kwietniowej nocy 1980 roku zniknęła ze swojego domu w Manchester, w stanie New Hampshire.

Laureen urodziła się 3 kwietnia 1966 roku i w chwili zniknięcia mieszkała z matką, Judith, w mieszkaniu na trzecim piętrze przy Merrimack Street w Manchester, New Hampshire. Dziewczyna lubiła śpiewać i tańczyć, marzyła aby zostać aktorką.

Impreza

Wieczorem 26 kwietnia 1980 r. Judith pojechała ze swoim partnerem na mecz tenisa. Laureen zwykle towarzyszyła mamie i ojczymowi podczas tych wypadów (partner matki był tenisistą), ale ponieważ były ferie wiosenne i w dodatku sobota, Laureen zapytała mamę, czy mogłaby zostać w domu i zaprosić kilku przyjaciół. Judith początkowo wahała się, ale w końcu się zgodziła. Wpływ na jej decyzję miał fakt, że dziewczyna nigdy nie sprawiała żadnych kłopotów wychowawczych oraz bardzo dobre oceny jakie uzyskała tego roku. Nastolatka zaprosiła do domu jednego znajomego/przyjaciela i przyjaciółkę.

Żarówki

Około godziny 1:15 w nocy, po meczu tenisowym, Judith wróciła do domu. Już sam moment wejścia na klatkę schodową był niezwykły: wszystkie żarówki na każdym z trzech pięter budynku były wykręcone. Gdy dotarła do drzwi swojego domu, odkryła, że nie były zamknięte na klucz. Było to nietypowe, bo zarówno ona jak i Lauren dbały o bezpieczeństwo i zawsze zamykały drzwi na klucz. Trochę zaniepokojona tymi faktami, Judith poszła sprawdzić pokój swojej córki i dostrzegła postać leżącą na jej łóżku. Przekonana, że córka śpi w najlepsze, sama położyła się spać.

To nie Laureen

Kobieta nie spała jednak spokojnie i około 3:45 rano obudziła się i ponownie udała się do pokoju córki. Ku swojemu zaskoczeniu odkryła, że postać leżąca na łóżku jej córki to nie Lauren, ale jej przyjaciółka. Dziewczyna powiedziała Judith, że gdy ostatni raz widziała Laureen, ta spała na kanapie w salonie. Nastolatka postanowiła umiejscowić gościa na swoim łóżku, a sama zdecydowała się spać na sofie. W salonie matka dziewczyny znalazła nowe trampki Lauren, ubrania i torebkę. Judith zauważyła również, że tylne drzwi mieszkania były otwarte. Ogarnięta paniką, Judith zadzwoniła na policję i zgłosiła zaginięcie córki.

Głosy

Przyjaciółka nastolatki stwierdziła, że spędziła tamten wieczór z Laureen i ich wspólnym przyjacielem oglądając telewizję, żartując i pijąc alkohol. Była to zwykła kameralna impreza nastolatków. Nie działo się wtedy nic nadzwyczajnego. W pewnym momencie, dość późno w nocy przyjaciel usłyszał jakieś głosy dochodzące z korytarzu budynku. Chłopak czym prędzej opuścił mieszkanie Laureen tylnymi drzwiami, obawiając się, że to matka dziewczyny wraca do domu i że będzie miał kłopoty, jeśli kobieta go tam zastanie.

Ucieczka

Zapytana przez policję, przyjaciółka stwierdziła, że słyszała, jak Laureen zamykała drzwi po tym jak chłopak opuścił jej mieszkanie. Następnie Laureen położyła się na kanapie w salonie, a jej przyjaciółka spała w łóżku Laureen.
Na początku uznano sprawę zniknięcia nastolatki jako ucieczkę i tak też ją traktowano. Jednak, po trzech tygodniach dochodzenia, które nie przyniosło żadnych rezultatów, władze zmieniły zdanie: nabrali przekonania, że Laureen wyszła z mieszkania z własnej woli, ale potem padła ofiarą przestępstwa.

Motel

W sprawie nic się nie działo, aż 1 października 1980 r. Tego dnia Judith, która przeglądała swoje wyciągi z karty kredytowej, odkryła, że została obciążona opłatą za trzy rozmowy telefoniczne z Kalifornii. Dwie z nich zostały wykonane z motelu w Santa Monica do innego motelu w Santa Ana. Za trzecim razem rozmówca połączył się z linią wsparcia dla młodych ludzi, mających pytania na temat spraw związanych z seksem. Wszystkie telefony były datowane na lipiec 1980 r., trzy miesiące po zniknięciu Laureen. Policja dotarła do osoby, która prowadziła linię wsparcia, a był nim lekarz, chirurg plastyczny. Mężczyzna twierdził, że nie wie kim jest Laureen i nie ma nic wspólnego z jej zaginięciem.

Głuche telefony

Aby obciążyć Judith kosztami za te rozmowy, rozmówca musiał znać jej prywatne dane, w tym numer karty kredytowej, termin jej ważności itd. Judith stwierdziła, że ani ona, ani Laureen nie znają nikogo, kto mieszkał w okolicy, skąd były wykonywane połączenia.
Po tym dziwnym odkryciu sprawy stały się jeszcze bardziej tajemnicze, kiedy Judith zaczęła otrzymywać niepokojące telefony w godzinach między 3:00 – 4:00 nad ranem (czas kiedy odkryto zniknięcie Laureen). Rozmówca milczał i nigdy się nie odezwał słowem. Połączenia te nadchodziły przez cały rok, a ich częstotliwość zwiększała się w okresie Bożego Narodzenia. Zmęczona tym wszystkim, Judith przeniosła się po pewnym czasie na Florydę i zmieniła numer telefonu. Dziwne telefony ustały.

1985

W 1985 roku, po latach nikłego postępu w sprawie Laureen, Judith zatrudniła prywatnego detektywa. Detektyw ponownie przesłuchał chirurga, który prowadził infolinię. Tym razem chirurg zmienił swoją historię: stwierdził, że wiele uciekających młodych kobiet od czasu do czasu odwiedza jego żonę. Dodał również, że jedną z dziewcząt, którym pomagał wraz z żoną, była prawdopodobnie Laureen z New Hampshire. Chirurg stwierdził również, że Anna Sprinkle, zaprzyjaźniona z jego żoną gwiazda kina dla dorosłych, napewno posiada informacje na ten temat. Prywatny detektyw prześledził całą filmografię Sprinkle w nadziei, że znajdzie na którymś z nagrań informacje o Laureen.

Samobójstwo

Niczego jednak nie znalazł, a Annie Sprinkle została wykluczona z grona podejrzanych, ponieważ nie było dowodów na to, że kiedykolwiek spotkała Laureen.
W tym samym roku chłopak, który był z Laureen w noc jej zniknięcia, popełnił samobójstwo. Organy ścigania stwierdziły, że motyw samobójstwa nie miał żadnego związku ze sprawą Laureen i nigdy nie został uznany za podejrzanego w tej sprawie.

Dr. Z.

W 1986 roku, detektyw odwiedził motele, które miały związek z połączeniami telefonicznymi z 1980 roku. Okazało się, że jeden z moteli mógł być w tamtym czasie wykorzystany jako miejsce do kręcenia filmów przedstawiających akty seksualne z udziałem dzieci. Osobą odpowiedzialną za ten proceder był mężczyzna nazywany „Dr. Z”. To nasunęło podejrzenie, że Dr. Z. może mieć związek ze wspominanym wcześniej chirurgiem. Policja nie była jednak w stanie znaleźć na to dowodów i nigdy nie potwierdzono, aby twórca tych filmów był jakoś powiązany ze zniknięciem nastolatki.

Była dziewczyna

W tym samym roku Roger Maurais (przyjaciel Laureen) powiedział policji, że jego matka otrzymała telefon od kobiety, która podała się za byłą dziewczynę Rogera. Dzwoniąca kobieta przedstawiła się jako Laurie lub Laureen, rozmówczyni nigdy nie udało się zidentyfikować.
W 1988 roku pewien mężczyzna z Anchorage, na Alasce, powiedział policji, że widział prostytutkę, która przypominała mu wyglądem zaginioną Laureen. Nie przyniosło to jednak żadnego rezultatu.
Dziś Laureen miałaby lub ma 54 lata. Jej matka jest przekonana, że Laureen wciąż żyje oraz, że to jej córka była odpowiedzialna za te głuche telefony oraz połączenia z moteli. Kobieta uważa również, że znajomi Laureen wiedzą więcej o zniknięciu dziewczyny, niż ujawnili w 1980 roku.

This slideshow requires JavaScript.

Sprawa do dnia dzisiejszego pozostaje nierozwiązana.

Autor: KaMa.