Let’s travel together.

Klątwa „Ducha”. Zabójstwo młodej aktorki – początek fali tragicznych wydarzeń wśród ekipy filmowej.

0

Dominique Dunne była młodą i aspirującą aktorką, która stała się rozpoznawalna głównie dzięki roli w filmie „Duch”. W wielu film ten budzi grozę ze względu na jego fabułę, ale gdy przyjrzeć się bliżej temu co działo się na planie i poza nim można odnieść wrażenie, że nad tą produkcją ciąży klątwa. Serię zagadkowych zgonów, niewyjaśnionych wypadków i innych mrożących krew w żyłach zdarzeń, które dotknęły ludzi związanych z tym filmem, zapoczątkowała właśnie śmierć Dominique, do której doszło 19 dni przed jej 23 urodzinami.

Dominique

Dominique Ellen Dunne urodziła się 23 listopada 1959 roku w Santa Monica w Kalifornii, jako córka amerykańskiej aktorki i aktywistki Ellen Beatriz Griffin Dunne oraz pisarza i producenta filmowego Dominicka Dunne. Miała dwóch starszych braci Alexandra „Alexa” i Griffina Dunne’a, który również został aktorem. Jej rodzice rozwiedli się w 1967 roku. Dunne uczęszczała do Harvard-Westlake School w Los Angeles, Taft School w Watertown w stanie Connecticut oraz Fountain Valley School w Fountain w stanie Kolorado. Po ukończeniu studiów spędziła rok we Florencji we Włoszech, gdzie uczyła się włoskiego. Po powrocie z Włoch uczyła się aktorstwa w Milton Katselas Workshop i występowała w różnych produkcjach teatralnych. W międzyczasie pracowała jako recepcjonistka oraz tłumaczka dla Włoskiej Komisji Handlu.

Początki kariery

Dominique po raz pierwszy pojawiła się na szklanym ekranie w 1979 roku w filmie „Diary of a teenage hitchhiker” gdzie zagrała rolę Cathy Robinson. Potem wystąpiła w kilku serialach, między innymi „Lou Grant”, „Family”, „Breaking Away”, „Hart to hart” i „Fame”. W 1981 roku dostała propozycję zagrania w filmie „Duch” (tytuł oryginalny „Poltergeist”), do  którego scenariusz napisał Steven Spielberg, a reżyserem był Tobe Hooper. Film miał premierę w 1982 roku, a Dunne wciela się w nim w rolę Dany Freeling.

Na stronie www.filmweb.pl możemy przeczytać o filmie:

Szczęśliwa rodzina przeprowadza się do wymarzonego domu. Po pewnym czasie zaczynają dziać się niezwykłe rzeczy. Upiorne drzewo stojące za oknem próbuje zjeść chłopca, a mała dziewczynka oglądając telewizję zostaje porwana przez tytułowego ducha. Rodzice dziewczynki postanawiają wezwać na pomoc parapsychologów, którzy odkrywają, że ich dom stoi na starym indiańskim cmentarzu.

Dany Freeling

Horror okazał się wielkim sukcesem i do dnia dzisiejszego cieszy się uznaniem wielu fanów kina grozy. Według The New York Times „Duch” jest jednym z 1000 najlepszych filmów, jakie kiedykolwiek nakręcono. Film otrzymał też trzy nominacje do Oscara, a przy budżecie 10,7 milionów dolarów przyniósł twórcom zysk ponad 121,7 mln USD. Rola Dany Freeling była jedyną kinową rolą Dominique.

W filmie Dana Freeling ma 16 lat jest najstarszym dzieckiem Stevena i Diane Freelingów. Ma dwoje młodszego rodzeństwa, brata Robbiego i siostrę Carol Anne Freeling. Postać Dany nie występuje w drugiej ani trzeciej części „Ducha”.

Fascynacje i ucieczki

W czasie gdy trwały prace nad filmem, kobieta poznała trzy lata starszego od siebie Johna Thomasa Sweeneya. Sweeney był kucharzem w restauracji Ma Maison w Los Angeles i to właśnie tam doszło do ich pierwszego spotkania. Po kilku tygodniach znajomości Dominique i John zamieszkali razem w jednopokojowym mieszkaniu przy Rangely Avenue w West Hollywood. Fascynacja i zauroczenie nowopoznanym mężczyzną nie trwała jednak długo, bowiem John szybko stał się agresywny, zazdrosny i zaborczy.

Sweeney znęcał się nad młodą aktorką fizycznie oraz psychicznie, a ona kilkukrotnie próbowała od niego odejść. Podczas jednej z kłótni, do której doszło 27 sierpnia 1982 r. wyrwał jej garść włosów, a przerażona Dunne uciekła do domu swojej matki, gdzie wkrótce pojawił się Sweeney. Mężczyzna zaczął walić w drzwi i okna, domagając się rozmowy z Dominique, ale Ellen kazała mu się oddalić i zagroziła, że ​​zadzwoni na policję. Kilka dni później Dunne wróciła do mieszkania, który dzieliła ze Sweeneyem i postanowiła dać ich związkowi kolejną szansę. Miesiąc później, 26 września 1982 roku, w trakcie kolejnej kłótni Sweeney usiłował udusić Dominique. Kobiecie na szczęście udało się uciec z ich mieszkania, a gdy ochłonęła zdecydowała się ostatecznie zakończyć ich relację. Dominique telefonicznie poinformowała o tym Johna, ale ten nie miał zamiaru pozwolić jej odejść.

Ostatnia rola

Wieczorem 30 października 1982 roku, kiedy Dunne uczyła się swojej kwestii do roli w serialu pt. „V” w towarzystwie kolegi z planu Davida Packera, pod jej domem pojawił się Sweeney, który zaczął walić pięścią w drzwi. Żądał aby Dunne wpuściła go do środka i z nim porozmawiała. Kobieta nie wpuściła agresora do domu, ale zgodziła się z nim porozmawiać, w związku z czym wyszła na ganek domu, gdzie chwile później doszło do kłótni.

Pozostający w środku Parker słyszał odgłosy uderzeń, krzyki i łomot dochodzący z zewnątrz i zaniepokojony zadzwonił na policję z prośbą o wsparcie. Mężczyzna został jednak poinformowany, że dom Dominique znajduje się akurat poza jurysdykcją jednostki, z którą się skontaktował i odmówili przyjazdu. Potem Packer zadzwonił do przyjaciela i powiedział mu, że jeśli zostanie znaleziony martwy, to może być pewien, że John Sweeney jest jego zabójcą.

Zabiłem moją dziewczynę

Packer opuścił dom kobiety tylnym wyjściem, a gdy zbliżył się do podjazdu w pobliskich krzakach zobaczył Sweeneya klęczącego nad Dunne. Sweeney powiedział Packerowi, żeby wezwał policję. Kiedy Davidowi wreszcie udało się przekonać służby do interwencji, przybyli na miejsce policjanci zastali Sweeneya na podjeździe domu kobiety z rękami uniesionymi do góry. John powiedział do nich: „Zabiłem moją dziewczynę i próbowałem zabić siebie”. Dominique leżała nieprzytomna.

Sweeney zeznał później, że on i Dunne pokłócili się, ale nie pamiętał, co stało się później. Twierdził, że pamiętał tylko, jak siedział na niej, z rękami na jej szyi. Aktorka została przetransportowana do Centrum Medycznego Cedars-Sinai w Los Angeles, gdzie została podłączona do aparatury sztucznie podtrzymującej życie. Dominique jednak nie odzyskała przytomności, a wykonywane przez kolejne dni skany mózgu, wykazały, że z powodu niedotlenienia jej mózg nie wykazuje żadnej aktywności. 4 listopada rodzice kobiety zgodzili się na odłączenie jej od aparatury podtrzymującej życie. Na prośbę jej matki, nerki i serce Dunne zostały oddane do przeszczepu. Pogrzeb aktorki odbył się 6 listopada 1982 roku w kościele Church of the Good Shepherd w Beverly Hills, a jej ciało zostało pochowane na cmentarzu Westwood Village Memorial Park.

(Nie)sprawiedliwość

21 września 1983 roku, po ośmiu dniach obrad, ława przysięgłych uznała Johna Sweeneya niewinnym morderstwa drugiego stopnia, ale uznała go winnym mniejszego zarzutu nieumyślnego spowodowania śmierci. Podczas ustalania werdyktu wzięto pod uwagę wcześniejsze napaści na Dominique i ostatecznie skazano go na 6 i pół roku więzienia.

W czerwcu 1986 roku mężczyzna został zwolniony z więzienia, a po wyjściu na wolność zmienił swoje dane personalne. Szybko jednak ustalono, że nowa tożsamość Sweeneya to John Maura, który pracował w jednej z kalifornijskich  restauracji jako szef kuchni. Rodzina i bliscy ofiary do dziś nie mogę się pogodzić z niesprawiedliwością jaka dotknęła Dominique i ich samych.

This slideshow requires JavaScript.

Autor, KaMa.

Niebawem ukaże się kolejny artykuł traktujący o tzw. klątwie filmu „Duch”, w którym skupimy się na tragediach innych członków ekipy filmowej.

Zostaw odpowiedź

Twoj adres e-mail nie bedzie opublikowany.