Let’s travel together.

„Jesteś teraz szczęśliwy? Dzieci nie ma. Jak się z tym czujesz?” Dzieciobójczyni została asystentką kapelana.

0

Elaine Campione pochodziła z Coles Island w Nowym Brunszwiku w Kanadzie i mieszkała tam do około 20 roku życia, kiedy przeprowadziła się do Ontario z powodów zawodowych. Zanim się przeprowadziła, przez rok uczęszczała na zajęcia z pomocy domowej w lokalnym college’u.

Do Ontario wyjechała, aby pracować jako niania, ale wykonywała też inne prace. Elaine i ówczesny mąż Leo Campione, którego poznała w 2000 r., mieszkali w Bradford w Ontario. Para miała dwoje dzieci, ale ich związek się rozpadł i Leo wyprowadził się z domu.  W 2006 roku, Serena i Sophia miały odpowiednio trzy lata i dziewiętnaście miesięcy.

Po rozwodzie, Elaine mieszkała ze swoimi dziećmi w Coulter Glen Apartments w północnej części Barrie. Leo i Elaine Campione byli w trakcie „paskudnego rozwodu”, oraz desperackiej, obustronnej walki o opiekę nad dziećmi. Leo oskarżał żonę o niezapewnianie dziewczynkom odpowiednich warunków do rozwoju. Mężczyzna motywował to faktem, że dom kobiety nie spełnia oczekiwanych standardów, a ona sama miała cierpieć na załamanie nerwowe. Mężczyzna apelował do władz i prosił prawnika o pomoc w odzyskaniu córek z rąk niebezpiecznej matki.

2 października 2006 roku, Elaine Campione zamordowała swoje córki topiąc je w wannie w swoim domu. Kobieta nakręciła wideo skierowane do jej byłego męża, gdzie widać ją i jego córeczki przed, w trakcie i po ich śmierci. Po utopieniu dzieci, Campione ubrała je w piżamki i biżuterię, a następnie położyła na łóżku i próbowała popełnić samobójstwo.

39-latka tłumaczyła potem, że zabiła dzieci, ponieważ chciała ukarać męża. W 2010 roku, została skazana 25 lat więzienia, a głównym dowodem w sprawie był film, na którym widać jak topi swoje dzieci. Adwokat Eliane stwierdził przed sądem, że jego klientka nie zasługuje na tak wysoką karę, ponieważ jest chora psychicznie i domagał się wznowienia sprawy po dogłębnej ocenie psychiatrycznej. Na filmie dzieciobójczyni wyjaśnia, dlaczego postanowiła zabić córki. Kobieta wykorzystała też nagranie z narodzin starszej córki, Sereny, a następnie sfilmowała moment zbrodni. Po dokonaniu zabójstwa, zwróciła się do kamery i zadała pytanie skierowane do jej męża: „Jesteś teraz szczęśliwy? Dzieci nie ma. Jak się z tym czujesz?” 

Następnego dnia, Elaine zadzwoniła na policję i opowiedziała o tym, co zrobiła swoim dzieciom. Jak się okazało, w przeszłości kobieta leczyła się psychiatrycznie, jednak biegli sądowi orzekli, że potrafiła trzeźwo ocenić sytuację oraz, że wiedziała, że miała świadomość popełnianych czynów. Jednak według jej adwokata, w chwili popełnienia zbrodni Elaine była przekonana, że jest to jedyny sposób aby uchronić jej dzieci przed mężem. Właśnie te argumenty zostały zawarte w piśmie apelacyjnym. Apelacja została oddalona, jednak w 2019 roku, kobiecie przyznano nadzorowane wyjścia z zakładu karnego, w ramach których może opuszczać więzienie w eskorcie mundurowych na czas 5 godzin.

Po pewnym czasie zaczęła uczęszczać do kościoła, a obecnie pracuje jako asystentka kapelana w kościele. Sędzia umotywował swoją decyzję pomocą powrotu kobiety do społeczeństwa. „Te tymczasowe przepustki (eskortowane) pozwolą ci kontynuować powolną, stopniową reintegrację ze społeczeństwem” – powiedział sędzia. Orzeczono również, że w jej wypadku występuje niskie prawdopodobieństwo, aby skazana miała w przyszłości popełnić podobne zbrodnie.  

Poniżej znajdują się fragmenty nagrań, które kobieta wysłała mężowi. Przed publikacją sceny zbrodni zostały z nich usunięte.

This slideshow requires JavaScript.

Autor: KaMa.

Zostaw odpowiedź

Twoj adres e-mail nie bedzie opublikowany.