Darbara Singh był indyjskim seryjnym mordercą, który był odpowiedzialny za serię morderstw popełnianych na dzieciach. Działał między kwietniem, a październikiem 2004 r. W tym okresie porwał i zgwałcił 23 dzieci z czego 17 zostało zabitych.
„Nie mam wyrzutów sumienia, że zabiłem dzieci pracowników migrujących, ponieważ odegrali oni kluczową rolę w wysłaniu mnie do więzienia. Zmarnowali wiele lat mojego życia, więc zasługiwali na zemstę”.
Były żołnierz molestuje dzieci
W latach 70- Darbara był członkiem indyjskich sił zbrojnych stacjonujących w Pathankot ( miasto w Indiach, w stanie Pendżab), skąd został zwolniony w 1975 r. Za swoje skandaliczne zachowanie. Po kłótni ze starszym oficerem, rzucił w jego dom granatem, raniąc jego żonę i syna. Po tym incydencie narastała w nim agresja, którą wyładowywał w domu na żonie i dzieciach.
Wkrótce został bez pracy i bez rodziny i osiedlił się w mieście Jalandhar, gdzie znalazł zatrudnienie w jednostce usług inżynierii mechanicznej. Wówczas miał już do czynienia z co najmniej 10 zarzutami znęcania się nad dziećmi- Zwabiał dziewczynki w wieku od 6 do 9 lat i wykorzystywał je seksualnie, a policja gromadziła przeciwko niemu dowody.
W 1996 r. Posunął się o krok dalej ponieważ próbował zgwałcić i zabić 7- letnią córkę migrującego robotnika. Na całe szczęście dziewczynka zdołała wyrwać się z jego szponów i opowiedziała policji, że mężczyzna, który zwabił ją do swojego domu, jechał na rowerze i miał papugę. Zeznania dziecka doprowadziły do identyfikacji i aresztowania Darbary.
Zemsta
Za gwałt na trzech innych dziewczynkach, jedną próbę gwałtu i usiłowanie zabójstwa, sąd skazał go na 30 lat więzienia. W grudniu 2003 r. Po 7 latach odsiadki został zwolniony za dobre zachowanie. W tym czasie żywił głęboką nienawiść do migrantów, obwiniając ich za zmarnowane lata swojego życia. Przepełniony poczuciem zemsty przybył do miasteczka Jalandhar, gdzie wynajął pokój i rozpoczął pracę w fabryce skóry, jednocześnie atakując dzieci. W ciągu kilku miesięcy zaginęło 23 dzieci w wieku do 10 lat. Dwóch dziewczynek nigdy nie odnaleziono, ale jak przyznał później Darbara, zostały one przez niego zamordowane, a ich ciała wrzucił do do rzeki.
Dzieci porywał zawsze między godziną 10:00 a 12:30, kiedy ich rodzice pracowali w fabrykach. Wabił je w ustronne miejsca, gdzie nikt nie słyszał ich krzyków, podcinał gardła, a po ich śmierci odbywał stosunek, twierdząc, że wtedy przynajmniej nie wrzeszczały. Ciała swoich ofiar porzucał na polach trzciny cukrowej. Sześcioro dzieci przeżyło brutalną napaść dzięki temu, że zostały odnalezione nim wykrwawiły się na śmierć.
Były żołnierz, który wabił swoje ofiary przy pomocy krakersów, pierożków samosa, cukierków czy wody trzcinowej, nie miał pojęcia, że cukierki toffi będą tak gorzko smakowały i doprowadzą do jego aresztowania.
Toffi
29 października 2004 r. Jadący na rowerze Darbara został zatrzymany przez patrol policji, ponieważ przypominał zabójcę dzieci ze szkicu, który został sporządzony zaledwie tydzień wcześniej. W momencie, w którym mężczyzna odpowiadał na pytania policji, przeszukiwano jego torbę, w której znaleziono paczkę cukierków toffi – zgodnie z zeznaniami dziewczynek, które uszły z życiem, człowiek, który je skrzywdził, jeździł na rowerze, miał skórzaną brązową torbę, a w niej toffi.
Podejrzany został przewieziony na komisariat i poddany wielogodzinnym przesłuchaniom. Chociaż ostatecznie przyznał, że zabił 15 dziewczynek i dwóch chłopców, rzeczywista liczba ofiar może być większa, ponieważ w momencie w którym działał, w okolicznych wioskach odnaleziono okaleczone ciała kilkorga dzieci.
Brak skruchy
30 października, morderca zaprowadził policję na pole trzcinowe skąd ekshumowano ciała dwójki dzieci: 4- letniego Khursheede i jego 6- letniego kuzyna Roku. Chłopcy mieli poderżnięte gardła, oraz obrażenia świadczące o gwałcie. W kolejnych dniach, odzyskano pozostałe ciała. Przez cały ten czas Darbara pozostawał niewzruszony i nie okazywał żadnych wyrzutów sumienia.
„Nikt mnie nigdy nie podejrzewał. Myślałem, że będę mógł kontynuować swoje działania. Nie, nie mam wyrzutów sumienia. Niemal każde zabójstwo świętowałem alkoholem i dobrym jedzeniem, ale jednocześnie uważam, że to, co zrobiłem, było złe i obiecuję, że nigdy więcej tego nie powtórzę.”
Darbara Singh został skazany na karę śmierci, którą później zmieniono na dożywocie. Zmarł w więzieniu 6 czerwca 2018 r. Rodzina odmówiła odebrania jego ciała, nazywając jego zbrodnie „niewybaczalnymi”.
Autor, Dorota Ortakci.