Jest rok 1995 i właśnie poznałeś niesamowitą kobietę. Wiesz, że ma gwałtowny temperament, ale kiedy oboje jesteście razem, wszystko wydaje się magiczne. Prosisz ją, aby wprowadziła się do ciebie, a ona się zgadza. Co lepsze, wspaniale dogaduje się z twoimi dwoma synami. Pewnego dnia prosi cię, abyś ją poślubił, ale odmawiasz. Nie dlatego, że jej nie kochasz, ale dlatego, że byłeś wcześniej żonaty, a ona także miała męża. Wasze małżeństwa nie wyszły i nie masz zamiaru próbować kolejny raz. Mówisz jej, że wciąż ją kochasz, ale to nie wystarcza. Zemściła się, wyrzucając cię z pracy, którą miałeś od 17 lat, a ty z kolei wyrzucasz ją z domu. Kilka miesięcy później wracacie do siebie. Nie zgadzasz się na to by znów u ciebie zamieszkała, ale wciąż ją kochasz. Walczysz sam ze sobą i nie masz wsparcia od przyjaciół, którzy nie popierają tego związku. W końcu zaczynasz walczyć także i z nią, a jej groźby powodują, że udajesz się do sądu i walczysz o zakaz zbliżania. Zależy ci na bezpieczeństwie twoim i dzieci. Pewnego dnia wracasz do domu z pracy, a w nim zastajesz właśnie ją. Oznajmia ci, że wysłała twoje dzieci na noc do ich kolegi bo pragnie spędzić z tobą tą ostatnią noc. Jesteś zaskoczony, że potrafi być taka miła, słodka i gorąca. Proponuje ci prysznic we dwoje, a po nim daje ci nieziemską rozkosz w łóżku. Zasypiasz spokojnie, ale nie na długo. Budzi cię ogromny ból. To ona. Dźga cię w szale nożem, dopóki nie umrzesz. Twoja śmierć nie jest dla niej wystarczająca. Zaczyna obdzierać cię ze skóry, odcina twoją głowę i ćwiartuje na kawałki- większe i mniejsze. Następnie przygotowuje posiłek dla twoich dzieci i zostawia go na stole wraz z karteczką „Moi kochani zjedzcie lunch”. Niestety ta historia wydarzyła się naprawdę.
Katherine Knight urodziła się w rodzinie dysfunkcyjnej. Jej matka, Barbara, wyszła za mąż za Jacka Roughana i miała czterech synów. Ale zaczęła romansować z Kenem Knightem, przyjacielem i współpracownikiem jej męża. To był skandal w ich mieście Aberdeen w Nowej Południowej Walii, gdzie obaj mężczyźni byli znani jako wybitni ludzie. Barbara i Ken zostali zmuszeni do wyjazdu i przeniesienia się do Moree w Nowej Południowej Walii. Barbara porzuciła swoje dzieci. W podróż wyruszyli z czwórką dzieci Ken’a w tym z parą bliźniaczek. Katherine była jedną z nich. Kiedy miała zaledwie cztery lata, zmarł pierwszy mąż Barbary, a dwaj synowie których pozostawiła z nim (pozostali dwaj mieszkali z ciocią), zamieszkali z nową rodziną. Ken był alkoholikiem, który otwarcie używał przemocy i zmuszał Barbarę do seksu nawet dziesięć razy dziennie. Kobieta opowiadała dziewczynkom o wszystkich szczegółach swojego życia seksualnego, a także o tym, jak bardzo nienawidziła seksu i mężczyzn – bez wątpienia zostawiając odcisk w umyśle rozwijających się dziewcząt. W przyszłości, kiedy Katherine uczęszczała do szkoły wyższej, była uznawana za samotniczkę i tyrankę. Nagminnie atakowała chłopców, a nawet i nauczycieli płci męskiej. Ze szkoły została wydalona w wieku 15 lat. Znalazła pracę w fabryce odzieży, a rok później zatrudniła się w swojej wymarzonej pracy, czyli w rzeźni, gdzie była odpowiedzialna za wycinanie podrobów. Szybko awansowała, a nawet dostała własny zestaw noży rzeźniczych, które powiesiła nad łóżkiem.
W 1973 roku, Katherine poznała Davida Kelletta i za jej namową pobrali się już rok później. Podczas wesela Barbara dała mężczyźnie „złotą radę” : ” Pilnuj się i przyglądaj się tej dziewczynie. Jeśli zrobisz coś niewłaściwie, ona cię k…a zabije”. Barbara miała świętą rację. Już po weselu, w noc poślubną Katherine próbowała udusić swojego męża, ponieważ zasnął po trzykrotnym stosunku płciowym. Rok później doszło do kolejnej strasznej sytuacji. David spędzał wieczór z kolegami, a zazdrosna i ciężarna Katherine spaliła wszystkie jego ubrania i obuwie. Kiedy mężczyzna wrócił do domu uderzyła go patelnią w tył głowy. Zdołał uciec do domu sąsiada, który zadzwonił po pogotowie. Okazało się, że David doznał złamania kości czaszki. Opuścił ją zaraz po narodzinach ich dziecka, Melissy. Przeniósł się do Queensland, nie mogąc poradzić sobie z brutalnym i zaborczym zachowaniem Katherine. Dzień po jego wyprowadzce sąsiedzi zawiadomili policję, ponieważ Katherine podczas spaceru z wózkiem, nagle gwałtownie go przewróciła, powodując obrażenia u dziecka. Kobieta została przyjęta do szpitala psychiatrycznego, gdzie zdiagnozowano u niej depresję poporodową. Po kilku tygodniach została wypisana ze szpitala. Niestety leczenie nie pomogło. Dwa miesiące później położyła swoje dziecko na torach kolejowych, a sama udała się do miasta z zestawem swoich noży siejąc postrach wśród mieszkańców. Niemowlę zostało uratowane przez przypadkowego spacerowicza, 2 minuty przed przybyciem pociągu, a Katherine została aresztowana i ponownie umieszczona w szpitalu psychiatrycznym, skąd dzień później udało jej się uciec. Po ucieczce pocięła twarz przypadkowej kobiety, żądając by ta zawiozła ją do Davida. Kobiecie udało się uciec, a zanim na miejsce przybyła policja, Katherine zdołała wziąć małego chłopca jako zakładnika grożąc mu nożem. Po jej obezwładnieniu i umieszczeniu w szpitalu psychiatrycznym, opowiedziała pielęgniarkom o tym, że planuje zabić Davida i jego matkę. Kiedy policja poinformowała mężczyznę o incydencie opuścił swoją obecną dziewczynę i wraz z matką wrócił do Aberdeen, aby ją wesprzeć. Katherine została zwolniona ze szpitala 9 sierpnia 1976 roku i pod opieką swojej teściowej i Davida przeprowadzili się do Woodbridge. Katherine dostała pracę w zakładzie mięsnym, a cztery lata później urodziła córeczkę, Natashę. Po upływie kolejnych czterech lat, opuściła męża.
W 1986 roku Katherine poznała Davida Saundersa, górnika. W ciągu kilku miesięcy zamieszkał z nią i jej dwiema córkami. Kobieta na każdym kroku była zazdrosna i wypytywała go o to co robił gdy nie było jej w pobliżu. Po awanturach wyrzucała go z domu po czym błagała by do niej wrócił. W maju 1987 roku poderżnęła gardło ich dwumiesięcznemu szczeniakowi, jako przykład tego, co by się stało, gdyby kiedykolwiek miał romans. W czerwcu 1988 r. Katherine urodziła swoją trzecią córkę, Sarę, a jej stan psychiczny zaczął się pogarszać. Dom ozdobiła skórami zwierząt, czaszkami, rogami, zardzewiałymi pułapkami na zwierzęta, skórzanymi kurtkami, starymi butami, maczetami, grabiami i widłami. Nie pozostawiła niepokrytej przestrzeni. Pewnej nocy ona i jej partner wdali się w kłótnię. Bez namysłu drasnęła go nożem w brzuch. Na szczęście rana nie była poważna, więc mężczyzna wyszedł i wrócił do swojego prywatnego mieszkania, gdzie odkrył że jego wszystkie ubrania są pocięte. Wyjechał próbując się ukryć, a ona usilnie go szukała. Kiedy kilka miesięcy później wrócił do swojej córki, odkrył, że Katherine poszła na policję i twierdziła, że się go boi. Oskarżyła go o przemoc domową.
W 1990 roku Katherine ponownie zaszła w ciążę, tym razem z 43-letnim pracownikiem rzeźni. Urodziła syna Erica, i opuściła go dla kolejnego mężczyzny John’a Price. John miał troje dzieci, a kiedy jego małżeństwo się skończyło, jego córka została z byłą żoną, a jego dwaj synowie wprowadzili się do niego. W 1998 roku Katherine i Price wdali się w bójkę ponieważ odmówił jej małżeństwa. W odwecie doprowadziła do jego zwolnienia z pracy. Tego właśnie dnia wyrzucił ją z domu. A potem nastąpił makabryczny ciąg wydarzeń, opisany we wstępie do artykułu. Podczas snu, Katherine zaczęła dźgać John’a nożem rzeźnickim. Wybudzony rozdzierającym bólem mężczyzna próbował uciec i nawet udało mu się wybiec na zewnątrz, ale potknął się i upadł. Został wciągnięty na korytarz, gdzie kobieta dokończyła dzieła. Został dźgnięty nożem 37 razy. Kilka godzin po jego śmierci Katherine oskórowała go i powiesiła jego skórę na haku do mięsa w drzwiach do salonu. Następnie odcięła mu głowę i ugotowała części jego ciała, serwując mięso z pieczonym ziemniakiem, dynią, cukinią, kapustą, i marchewką. Przygotowane danie ułożyła na talerzach, tak by oczekiwało na powrót jego dzieci. Głowa Johna znajdowała się w garnku pośród warzyw, i miała służyć jako podkład mięsny do zupy.
8 listopada 2001 roku, Katherine Knight została uznana za winną i skazana na dożywocie bez możliwości warunkowego zwolnienia.
