Marilyn Bergeron urodziła się 21 grudnia 1983 r. w Chicoutimi, Quebec w Kanadzie. Pasjonowała ją muzyka, interesowała się różnymi kulturami i uczyła się języków: mówiła po francusku, angielsku i hiszpańsku. Marilyn uczęszczała do Cégep de Jonquière, gdzie uzyskała dyplom w dziedzinie sztuk medialnych i technologii.
Marzenia i lęki
Jednym z jej marzeń było zostać stewardessą i przeprowadzić się do zachodniej Kanady. W 2005 roku przeprowadziła się do Montrealu. Marilyn pracowała w sklepie muzycznym Steve’a i prowadziła niezależną edycję dźwięku dla lokalnych stacji telewizyjnych.
W 2008 roku, Marilyn zaczęła wspominać swojej rodzinie, że nie czuła się bezpiecznie w Montrealu i chce wrócić do Quebec. Nie wyjawiła matce, Andrée Béchard ani siostrze Nathalie, z czego wynikał jej niepokój; powiedziała, że wszystko im wyjaśni, kiedy już opuści Montreal.
Zmiany
10 lutego 2008 roku, Marilyn opuściła swoje mieszkanie w Hochelaga-Maisonneuve i wyjechała do Quebecu. Pięć dni później, Marilyn i jej rodzice udali się do jej mieszkania w Montrealu, aby zabrać resztę rzeczy Marilyn, wrócili do domu następnego dnia. Matka i siostra Marilyn kilkakrotnie próbowały z nią porozmawiać o tym, co ją martwiło. Kobieta była tajemnicza i jedynie stwierdziła, że jej niepokój, nie ma nic wspólnego z narkotykami, związkami ani długami. Marilyn wielokrotnie powtarzała, że nigdy już nie chce wracać do Montrealu.
Na spacer
Rankiem 17 lutego, dzień po tym, jak przeniosła się do domu rodziców, Marilyn oświadczyła, że wybiera się na spacer oraz, że wróci do domu w przeciągu kilku godzin. Jedyną rzecz, którą ze sobą zabrała, była jej karta kredytowa.
Nagranie z monitoringu, z godziny 11, ukazuje Marilyn korzystającą z bankomatu w Loretteville. Próbowała wypłacić 60 dolarów, ale transakcja została odrzucona. Na uwagę zasługuje fakt, że Marilyn ma ze sobą czarny plecak, którego nie miała gdy wychodziła z domu. Na nagraniu tym widać, że kobieta jest zaniepokojona i, że kilkukrotnie nerwowo spogląda za siebie.
Ostatni raz
O 16:03 kupiła filiżankę kawy w Café Dépôt w Saint-Romuald gdzie zapłaciła kartą. Pracownik opowie później, że Marilyn wydawała się przygnębiona i zachowywała się tak jakby chciała jak najszybciej opuścić lokal. To była ostatnia potwierdzona obserwacja Marilyn. Od tamtej pory, jej karta kredytowa nie została użyta.
Zgłoszenie
Wieczorem, tego samego dnia, rodzina Marilyn zgłosiła jej zaginięcie na policję. Kawiarnia znajdowała się około 15 mil(około 25 km) od jej domu, więc podejrzewano, że zabrała się tam samochodem, z jakimś znajomym. Zastanawiające dla policji, było zachowanie Marilyn przy bankomacie.
Ślady i tropy
Władze przesłuchały każdego, kto według ich wiedzy, mógł ją podwieźć tego dnia do kafejki. Claude Poirier, kanadyjski reporter śledczy, poświęcił Marilyn odcinek swojego serialu „Poirier Enquête”. Po emisji programu, w 2010 roku, do Poiriera zgłosił się mężczyzna, który stwierdził, że widywał Marilyn wiele razy w ciągu ostatniego roku, w Hawkesbury w prowincji Ontario – mieście położonym po drugiej stronie rzeki Ottawy od Quebecu. Powiedział, że kobieta prowadzała się po mieście z młodszym mężczyzną.
Policja pokazywała zdjęcie Marilyn i pytała o nią, w miejscach, w których rzekomo ją widywano. Kilku stałych bywalców restauracji Hawkesbury, w centrum miasta, potwierdziło, że owszem, widują tam Marilyn.
Sprawa Marilyn została zakwalifikowana jako zaginięcie lub samobójstwo, nie brano w ogóle pod uwagę opcji, że kobieta mogła paść ofiarą przestępstwa. Rodzina nie była zadowolona z tego faktu.
Dziewięć lat później
W dziewiątą rocznicę zniknięcia Marilyn w 2017 r. rodzina zorganizowała konferencję prasową wraz ze swoim prawnikiem, Marcem Bellemare, dawnym ministerstwem sprawiedliwości Quebecu. Ogłosili wtedy nagrodę w wysokości 30 000 dolarów za informację o Marilyn. Bellemare zorganizował wtedy specjalną linię – dla tych, którzy być może wolą anonimowo przekazać jakąś istotną informację, niż bezpośrednio do władz.
Opowieść przyjaciela
Kilka miesięcy później, na innej konferencji, przyjaciel Marilyn, Jonathan Gauthier opowiedział o ogromnej zmianie jak zaszła w Marilyn, zanim zaginęła. Jonathan poznał Marilyn na studiach, potem ich kontakt się urwał.
Po raz kolejny spotkali się 18 grudnia 2007 roku, w Montrealu. Gauthier, gdy tylko wszedł do jej mieszkania, od razu zauważył, że jej zachowanie było inne niż wcześniej. Siedziała w ciemności, słuchała smutnej muzyki… Wydawała się smutna i przygnębiona, a nie optymistyczna i radosna, jak kiedyś.
Niemniej jednak poszli tego dnia na imprezę. Podczas imprezy, rozmawiała z nim i poruszyli jakiś temat, który sprawił, że zaczęła się niepokoić i poprosiła o natychmiastowy powrót do domu. Po powrocie do mieszkania zaczęła płakać. Gauthier był zaniepokojony i wielokrotnie pytał ją, czy została zgwałcona lub była świadkiem jakiegoś przestępstwa. Zaprzeczyła obu i powiedziała, że było znacznie gorzej – czegoś, czego nawet nie mógł sobie wyobrazić.
„Płakała i powiedziała mi, że coś się stało” – powiedział. „Nie mogła mi powiedzieć co, nie powiedziała mi. Zapytałem ją, czy została zgwałcona, czy coś takiego, ale wszystkie jej odpowiedzi brzmiały:„ Nie, jest gorzej, jest gorzej ”.
Gdy spytałem ją, czy była świadkiem morderstwa, odpowiedziała: „Nie, jest gorzej. Po prostu nie możesz sobie wyobrazić, przez co przeszłam,Jo.”
„Przez trzy, albo cztery godziny, próbowałem przekonać ją, żeby powiedziała” – powiedział. „Mam wrażenie, że nie chciała narażać mnie na niebezpieczeństwo.”
Podsumowanie
Do tej pory, do policji napłynęły 43 zgłoszenia obserwacji Marilyn. Mimo to, Marilyn Bergeron nie została jeszcze znaleziona. Jeśli żyje, ma 37 lat.
„Dziś jesteśmy przekonani, że stało się z nią coś poważnego. Bała się zostać w swoim mieszkaniu.”
Czego obawiała się Marylin? Kogo obawiała się Marylin? Dlaczego Marilyn się bała?
Miejsce zaginięcia St-Romuald, Quebec
Ostatni raz widziana: 17 lutego 2008
Wiek: 24 lata
Wzrost: 5’7 (170 cm)
Waga: 115 funtów(53 kg)
Rasa: Biała
Włosy: Brązowe
Oczy: Niebiesko-zielone
Ubrania: Szare spodnie, długi czarny płaszcz z futrzanym kapturem, czarne zamszowe buty z futrzanym wykończeniem
Akcesoria: Czarny plecak
Tatuaże: Pegaz po prawej stronie klatki piersiowej
Języki: Płynnie Francuski i angielski, podstawy hiszpańskiego oraz rosyjskiego
Autor: KaPaMa