Córka Szatana i grupka jej przyjaciół morduje rodzinę Świadków Jehowy. Egzekucja rodziny Lillelid.
6 kwietnia 1997 r. sześcioro młodych ludzi, w wieku od 14 do 20 lat, podróżowało do Nowego Orleanu w Luizjanie. Wkrótce po opuszczeniu Pikeville, zdali sobie sprawę, że samochód, którym się poruszali prawdopodobnie nie wytrzyma tak dalekiej podróży. W związku z czym, zaczęli rozważać możliwość kradzieży samochodu z jakiegoś parkingu lub salonu. Grupa była uzbrojona w dwa pistolety kalibru 9 i 25 mm. Zbuntowani młodzi, na swej drodze spotkali rodzinę Lillelid, która wracała ze zgromadzenia religijnego Świadków Jehowy. Do spotkania doszło w miejscu obsługi podróżnych, podczas krótkiego postoju.
Rodzina Lillelid
Vidar Lillelid dorastał w Bergen, w Norwegii, a w 1985 roku przeniósł się do Stanów Zjednoczonych. W 1989 roku Lillelid poślubił Delfinę Zelayę, Amerykankę z pierwszego pokolenia Hondurasu z Nowego Jorku, którą poznał dzięki ich wspólnemu zaangażowaniu w religię Świadków Jehowy. Państwo Lillelids doczekali się dwójki dzieci: 6-letnia córka Tabitha i 2-letni syn Peter.
Buntownicy
Opowiedzmy zatem o młodych ludziach, których ta opowieść się tyczy. Cała szóstka mieszkała w Pikeville, w stanie Kentucky a nazywali się: Jason Bryant, Natasha Cornett, Dean Mullins, Joseph Risner, Crystal Sturgill i Karen Howell.
Natasha Wallen Cornett, lat 18, urodziła się w Betsy Layne, w stanie Kentucky. Była owocem romansu i dorastała w biedzie. Cornett była uprzejmą dziewczyną i dobrą uczennicą aż do szóstej klasy szkoły podstawowej, kiedy jej wyniki w nauce spadły. Ostatecznie rzuciła szkołę przed ukończeniem dziewiątej klasy i zajmowała się dorywczo opieką nad dziećmi. Bardzo wcześnie uzależniła się od alkoholu i narkotyków, w tym heroiny, ecstasy i kokainy. W wieku 14 lat została aresztowana za fałszerstwo i skazana przez sąd dla nieletnich na rok w zawieszeniu. Po raz drugi, Natasha została aresztowana za atak na własną matkę, Madonnę Wallen oraz groźby karalne kierowane w jej kierunku. Nastolatka groziła, że zabije ją przy użyciu noża, ale matka ostatecznie wycofała swoje zarzuty, zamykając sprawę. W swoje 17 urodziny wyszła za mąż za Steve’a Cornetta, ale małżeństwo zakończyło się po zaledwie dziesięciu miesiącach.
Edward Dean Mullins urodził się w 1978 roku w Harold, w stanie Kentucky. Porzucił szkołę w 1996 r. gdy był w dwunastej klasie, ale miał zamiar podejść do egzaminu dojrzałości. Mullins nie był karany i był zatrudniony w sklepie spożywczym w Pikeville w stanie Kentucky w latach 1993 i 1994. Rodzina i przyjaciele Mullinsa stwierdzili, że jego zachowanie pogorszyło się po związaniu się z Natashą Cornett, którą planował wkrótce poślubić.
Joseph Lance Risner, lat 20, urodził się 13 października 1976 roku w Hazard, w stanie Kentucky. Nigdy nie spotkał swojego biologicznego ojca i przyjął nazwisko swojego ojczyma. Jego rodzina mieszkała w Columbia, Kentucky, ale przeniosła się do Georgii, gdzie zaczął czwartą klasę. Risner był opisywany jako dobry uczeń z dobrym zachowaniem, aż do momentu rozwodu jego matki i ojczyma, co miało na niego ogromny wpływ. On i jego matka wrócili do Kentucky, gdzie rozpoczęła się jego historia z używkami, takimi jak marihuana, alkohol i LSD. Joseph twierdził, że w wieku 12 lat, odbywał stosunki seksualne z dwiema swoimi opiekunkami. Chłopak nie zaliczył 7 i 8 klasy, ale w 9 klasie jego oceny się poprawiły. Ostatecznie ukończył 10 klasę w szkole Betsy Layne High School, gdzie poznał innych sprawców, w tym swoją dziewczynę Karen Howell. W 1995 roku, Joseph wstąpił do armii USA, ale pozytywnym wyniku testu na obecność marihuany otrzymał zwolnienie ze służby. 29 maja 1996 r. zdał maturę, a we wrześniu 1996 r., został przyjęty do Mayo Regional Technology Center. Risner był najstarszym członkiem grupy.
Crystal Rena Sturgill, lat 18, urodziła się 13 marca 1979 roku w Harold, w stanie Kentucky. Jej matka, Teen Blackburn, odmówiła ujawnienia nazwiska ojca dziewczyny. Jego nazwisko nie figuruje w akcie urodzenia Crystal. Uczyła się w Betsy Layne High School, a także uczęszczała do Floyd County Technical School w Drift, gdzie otrzymywała wyniki powyżej średniej. W pewnym momencie Crystal opuściła się w nauce, za co winiła narkotyki i alkohol. Ostatecznie jednak dobrze zdała maturę i złożyła wniosek o przyjęcie do kilku uczelni. Sturgill pracowała w przedszkolu Betsy Layne Elementary School. Jej przełożeni twierdzili, że Sturgill jest zdolną opiekunką i bardzo ją chwalili. Dziewczyna nie miała wcześniej problemów z prawem, ale w szkole była kilkukrotnie zawieszana. Ludzie, którzy znali dziewczynę, twierdzili, że w domu Crystal była zaniedbywana, a w grudniu 1996 roku oskarżyła swojego ojczyma o wielokrotne wykorzystywanie seksualne. Po wysunięciu oskarżeń, zamieszkała z ciotką w Prestonsburgu i trafiła do Prestonsburg High School w styczniu 1997 r., ale wkrótce musiała się wyprowadzić. Od tamtej pory, z jakiegoś powodu zmieniała swoje miejsce zamieszkania aż 13 razy. Sturgill była przyjaciółką Edwarda Mullinsa i miała krytyczne stanowisko, wobec jego związku z Natashą Cornett. Nigdy nie była notowana.
Jason Blake Bryant, 14 lat, urodził się 18 lipca 1982 r. w Hellier, w stanie Kentucky Jego IQ było na poziomie 85, a rozwój emocjonalny i społeczny jedenastolatka. Miał problemy z nadużywaniem alkoholu i narkotyków, a swoje przygody z używkami rozpoczął w wieku 3 lat. W chwili popełnienia morderstwa był w ósmej klasie w Millard High School w hrabstwie Pike, w Kentucky. Natashę Cornett w Pikeville poznał miesiąc przed tragicznymi wydarzeniami. Jason był najmłodszym członkiem grupy.
Karen R. Howell, 17 lat, urodziła się 25 września 1979 roku w Delaware, w stanie Ohio. Jej rodzina przeniosła się do Kentucky, gdy miała trzy lata, a jej wczesne dzieciństwo charakteryzowało się nieustannymi i bardzo brutalnymi walkami między rodzicami. Para rozwiodła się, gdy Karen miała dziewięć lat. Jej IQ wynosiło 78 i podejrzewano u niej opóźnienie rozwojowe. Howell twierdził, że była wykorzystywana seksualnie w wieku od pięciu do dziesięciu lat przez wuja ze strony ojca i kuzyna, i opisała siebie jako obawiającą się związków. W wieku 13 lat zaczęła się samookaleczać. Karen mieszkała z matką do 14 roku życia, a ich relacje były trudne i burzliwe, często dochodziło między nimi do kłótni. Howell była oporna wobec stosowania się do zasad i przepisów, miała problemy w szkole i zażywała narkotyki. Była znana z niekontrolowanych zachowań i zainteresowania okultyzmem. To ostanie, zaczęło się od użycia planszy Ouija i przypadków „pisma automatycznego”. Zaniepokojona kobieta, sprowadzała do domu duchownych, którzy próbowali „wypędzić demony” z jej córki. Karen twierdził, że stworzyła „zaklęcia miłosne” i słyszy głosy w swojej głowie.
Krótko po rozpoczęciu nauki w liceum, dziewczyna przeprowadziła się do ojca. Karen czterokrotnie próbowała popełnić samobójstwo, dwukrotnie przecinając sobie nadgarstki i dwukrotnie przedawkowując narkotyki. Pewnego razu, bezskutecznie próbowała odgryźć koleżance ramię. Natashę Cornett poznała w szkole. Howell opiekowała się dziećmi w pełnym wymiarze godzin, a zarobione pieniądze odkładała na swój pierwszy samochód.
Atak
Vidar Lillelid i jego rodzina, zatrzymali się na parkingu, aby zrobić sobie krótką przerwę w długiej podróży. Podczas postoju, Vidar, niosąc na rękach syna Petera, podszedł do Cornett i Howell, aby porozmawiać z nimi o swojej religii. Po chwili, do rozmowy dołączyli Risner i Bryant. W pewnym momencie Risner wyciągnął pistolet i powiedział: „Nienawidzę tego robić w ten sposób, ale będziemy musieli zabrać cię ze sobą”.Joseph grożąc zagonił rodzinę Lillelid do ich własnej furgonetki. Vidar błagał porywaczy aby puścili jego rodzinę wolno i nie robili im krzywdy. Zaoferował w zamian klucze do samochodu i portfel, ale Risner odmówił. Lillelid prowadził furgonetkę, podczas gdy Joseph, siedzący na miejscu pasażera, trzymał broń wycelowaną w mężczyznę. Risner, Bryant, Howell i Cornett byli w furgonetce z Lillelidami, podczas gdy Mullins i Sturgill podążali za nimi samochodem Risnera. Próbując uspokoić swoje dzieci, Delfina Lillelid zaczęła śpiewać, co spotkało się z agresją ze strony Bryanta.
Oba samochody zatrzymały się na opuszczonej wiejskiej drodze w pobliżu Greeneville. Tam kazano rodzinie opuścić samochód, a następnie ustawiono ich w szeregu w rowie, biegnącym wzdłuż drogi, gdzie zostali rozstrzelani. Przyglądając się ciałom, Bryant stwierdził: „Nadal żyją, kurwa!” i dla pewności strzelił jeszcze kilka razy. Po dokonaniu mordu, kilkukrotnie przejechali samochodem po ciałach martwych członków rodziny.
Egzekucja
Dr Cleland Blake, patolog sądowy , zeznał, że Vidar Lillelid miał łącznie sześć ran postrzałowych, jedną po prawej stronie głowy i pięć na klatce piersiowej. Pierwszy strzał trafił w jego prawe oko, przeleciał przez skroń i wyszedł przed prawym uchem. Strzał został oddany z pistoletu o kalibrze 9 mm i spowodował utratę przytomności . Następnie ofiara upadła na ziemię i została trzykrotnie postrzelona w prawą górną część klatki piersiowej. Vidar Lillelid najprawdopodobniej zmarł w ciągu kilku minut od pierwszego wystrzału w jego prawe oko.
Delfina Lillelid została postrzelona osiem razy i z jej ciała odzyskano wszystkie osiem kul; sześć z broni kalibru 9 mm, a dwa z broni kalibru 0,25. Pierwszy z pocisków kalibru 9 mm złamał kość w jej lewym ramieniu; drugi strzał, również z 9 mm, roztrzaskał kość udową. Dr Blake zeznał, że te strzały nie zabiłyby jej, ale spowodowałyby silny ból, pozostawiając ofiarę niezdolną do stania. Pani Lillelid została postrzelona dodatkowo sześć razy w plecy, przy czym pierwsze trzy strzały trafiły w lewą stronę brzucha. Trzy strzały przeszyły jej brzuch.
Ostateczna rana wlotowa o średnicy 9 mm została zlokalizowana w środkowej części brzucha pani Lillelid tuż nad pępkiem i została wyciągnięta z kręgosłupa kobiety. Rany Delfiny nie były śmiertelne i mogła być przytomna nawet przez 25 minut, wliczając w to czas, kiedy po jej ciele przejeżdżała furgonetka.
Sześcioletnia Tabitha Lillelid została jeden raz postrzelona w głowę bronią małego kalibru. Kula weszła lewą stroną jej czaszki, przemieściła się w dół i wyszła z ciała w okolicy lewego ucha. Rana ta spowodowała natychmiastową śmierć mózgu. Jej narządy jednak nadal funkcjonowały dzięki zastosowaniu środków podtrzymujących życie. Jej wujek ustanowiony opiekunem po śmierci rodziców, zadecydował aby oddać organy wewnętrzne dziewczynki. Lekarze pobrali jej serce , wątrobę, woreczek żółciowy, nerki, trzustkę, śledzionę i nadnercza. Tabitha Lillelid została uznana za zmarłą dzień po strzelaninie.
Dwuletni Peter Lillelid został dwukrotnie postrzelony z broni małego kalibru. Jedna kula trafiła w jego prawe ucho i wyszła z ciała w okolicy prawego oka. Drugi strzał trafił w jego plecy i wyszedł przez klatkę piersiową. Chłopiec został przetransportowany helikopterem Lifestar na oddział intensywnej opieki pediatrycznej w University of Tennessee Memorial Hospital w Knoxville. Peter wymagał resuscytacji, ponieważ doznał kontuzji prawego płuca, z krwawieniem w prawej jamie klatki piersiowej. Jedenaście dni po strzelaninie lekarze usunęli jego uszkodzone oko. Pozostał w szpitalu przez 17 dni, zanim został przeniesiony do ośrodka rehabilitacji w Knoxville.
Aresztowanie
Grupa zostawiła rodzinę na śmierć i kontynuowała podróż do Nowego Orleanu w furgonetce Lillelidów, porzucając samochód Risnera bez tablic rejestracyjnych na miejscu zbrodni. Zatrzymali się w Waffle House podczas podróży po Georgii, ale opuścili restaurację, gdy do środka weszła grupa policjantów. Zabójcy zdecydowali się porzucić plan podróży do Nowego Orleanu, a zamiast tego ruszyli w kierunku Meksyku. Kiedy dotarli do granicy, początkowo odmówiono im wjazdu, ponieważ nie mieli odpowiednich dokumentów tożsamości, ale w końcu udało im się przekroczyć granicę. Podczas pobytu w Meksyku Bryant został postrzelony w rękę i nogę, a grupa została zatrzymana przez meksykańską policję. Po zatrzymaniu samochodu, funkcjonariusze nakazali grupie opuścić furgonetkę i dokonali jego przeszukania znajdując nóż oraz album ze zdjęciami należący do rodziny Lillelid. Niezwłocznie nakazano im wrócić do Stanów Zjednoczonych, gdzie amerykańscy funkcjonariusze straży granicznej przeszukali ich, a następnie zabrali do więzienia w Arizonie. W momencie aresztowania, dwa dni po morderstwach, znaleziono przy nich rzeczy osobiste należące do rodziny Lillelid.
Wyrok
W marcu 1998 r. cała szóstka została skazana za porwanie, kradzież samochodu, trzy morderstwa ( za co każdy dostał po trzy wyroki dożywocia) oraz usiłowanie zabójstwa (25 lat dla każdego uczestnika zbrodni). Każdego z sześciu młodych skazano na dożywocie bez możliwości zwolnienia warunkowego. Sędzia zastosował te same zaostrzone wyroki dla wszystkich. Jednak nie ustalono, który z nich był głównym sprawcą zabójstw.
Następstwa
Stan zdrowia Petera Lillelid ustabilizował pod koniec kwietnia 1997 roku. Wtedy też rozpoczęła się bitwa między jego babką, Lydia Selaya( mieszkającej w Miami) a jego ciotki od strony ojca, Randi Heier, mieszkającej w Szwecji. Powołując się na zobowiązanie Randi do wychowania Petera w wierze i naukach Świadków Jehowy jako decydujący czynnik, sędzia przyznał opiekę nad Peterem ciotce, będącej członkiem wspólnoty. Peter mieszkał w Szwecji w rejonie Sztokholmu z ciotką Randi Heier i jej rodziną. Chłopiec nadal miał duże problemy z chodzeniem ze względu na odniesione obrażenia.
Prokurator Okręgowy Berkeley Bell stwierdził w kilku wywiadach, że sześciu młodych ludzi zaplanowało swój „szał zabijania” w oparciu o popularny film „Urodzeni mordercy”. Rzekomo ciała rodziny Lillelid po śmierci zostały „ułożone na kształt krzyża” a Natasha w publicznych oświadczeniach nazwała siebie „Córką Szatana” i twierdziła, że od dawna angażuje się w kult diabła.
Autor: Kasia Magierska