„Czy ma pani pojęcie, gdzie może być pani córka, pani Lamplugh? Zastanawialiśmy się, czy mogła udać się do domu na lunch. Nie chcę pani martwić, pani Lamplugh…. ale Susannah wyszła tuż przed obiadem aby pokazać klientowi dom i nie wróciła, więc sprawdzamy gdzie tylko się da”– Telefon od szefa Suzy, wykonany 36 lat temu, wywrócił życie jej matki Diane na zawsze.
Spotkanie z Kipperem
28 lipca 1986 roku 25- letnia, brytyjska agentka nieruchomości zaginęła w Fulham w południowym Londynie. Tego dnia Suzy Lamplugh była w pracy i jak wynikło z jej notatek, w porze lunchu udała się na spotkanie z potencjalnym klientem, który był zainteresowany kupnem nieruchomości o wartości 130 000 funtów. W swoim dzienniku, kobieta zanotowała istotne szczegóły spotkania:
„37 Shorrolds road o/s 12:45, Mrs. Kipper”. ( skrót o/s to prawdopodobnie outside- na zewnątrz, czyli poza firmą).
Suzy opuściła biuro o 12:40 zabierając kluczyki do samochodu, karty kredytowe i torebkę. Portfel z drobnymi pieniędzmi zostawiła na swoim biurku.
Poszukiwania agentki i odnaleziony Ford
O godzinie 18:45 zawiadomiono policję. Poszukiwania prowadzone przez służby były bardzo dokładne. Funkcjonariusze wykorzystali psy tropiące i przeszukali całą drogę prowadzącą od agencji`nieruchomości do Sharrolds- czyli miejsca, w którym Suzy miała umówione spotkanie. Sprawdzono także całą okolicę, w tym cmentarz i mieszkanie zaginionej. Nie natrafiono w nim jednak na nic szczególnego- żadnych śladów walki czy dowodów, które mogłyby wskazywać na to, że kobieta planuje zostawić dotychczasowe życie i odejść.
Pierwszym niepokojącym sygnałem w sprawie był fakt, że nazwisko Kipper nie figurowało w bazie agencji.
Oznacza to, że człowiek ten nie skontaktował się z biurem poprzez formularz dotyczący danej nieruchomości, co było zazwyczaj standardową procedurą. Jedyne więc na czym można było polegać w tym przypadku to na prywatnych zapiskach Suzy, które prowadziła w swoim dzienniku, a z nich nie wynikało nic poza nazwiskiem. W przypadku gdy klient kontaktował się z agencją przez formularz, był proszony o podanie numeru telefonu, poczty elektronicznej i adresu do korespondencji.
W jaki sposób więc skontaktował się z Suzy niejaki Kipper? Tego niestety nie wiadomo.
Drugim niepokojącym sygnałem było odnalezienie porzuconego samochodu agentki.
Biały, służbowy Ford Fiesta o numerze rejestracyjnym B396GAN został znaleziony przez policję około kilometra od biura nieruchomości, co miało miejsce 28 lipca o godzinie 22:00. Nic nie wskazywało na to, że mogło dojść do walki i nie zabezpieczono żadnych podejrzanych odcisków palców. Drzwi po stronie kierowcy były otwarte, hamulec ręczny zaciągnięty, a torebka znajdowała się w schowku. Brakowało jedynie kluczyków, a fakt, że auto blokowało część garaży mieszkańców, wskazywał na to, że samochód został zaparkowany w pośpiechu, albo że kierowca nie planował dłuższego postoju. Zastanawiające było także to, że siedzenie nie było w swojej zwykłej pozycji, ale zostało przesunięte do tyłu, co sugeruje, że Suzy nie była ostatnią osobą, która prowadziła pojazd.
Więzień o pseudonimie Kipper i Dusiciel
Kiedy informacje o zaginięciu Suzy Lamplugh podano do opinii publicznej, na policję zaczęli zgłaszać się świadkowie, którzy dnia 28 lipca 1986 roku o godzinie 13:00 widzieli ją pod wystawioną na sprzedaż nieruchomością. Suzy stała obok wbitego w ziemię znaku FOR SALE, kiedy podszedł do niej wysoki, szczupły mężczyzna o ciemnych włosach i odeszli razem w nieznanym kierunku.
Artysta- rysownik, na podstawie opisu podanego przez świadków, wykonał szkic mężczyzny, którego widziano z Suzy i okazało się, że jest on łudząco podobny do Johna Cannana, którego w 2002 r. Uznano za głównego podejrzanego w sprawie.
Na kilka dni przed zniknięciem Suzy, John został zwolniony z więzienia gdzie odsiadywał wyrok za gwałt i zabójstwo. Współwięźniowie wołali na niego „Kipper”, a później zeznawali przeciwko niemu. Miał przechwalać się, że zgwałcił i zabił agentkę, a następnie zakopał ją w Sutton Coldfield na terenie posiadłości jego matki. Obciążające zeznania złożyła także jego była dziewczyna, której też miał wyznać, że zamordował Suzy. Jej miejsce spoczynku miało znajdować się na terenie byłej bazy wojskowej Norton Barracks.
John Cannan wszystkiemu zaprzeczył i miał solidne alibi. W żaden sposób nie udało się go powiązać z zaginięciem Suzy.
Kolejnym podejrzanym, był Steve Wright znany pod pseudonimem „Dusiciel Suffolk”. Mężczyzna był odpowiedzialny za zabójstwa pięciu pros*tutek. Czemu powiązano go ze sprawą Suzy? Otóż w 1982 r. Była ona zatrudniona na stanowisku kosmetyczki na statku wycieczkowym Queen Elizabeth 2. W tym samym czasie Steve pracował na tym statku jako Steward. W 2008 roku śledczy badali czy Steve mógł być związany ze zniknięciem Suzy. Jednak nie znaleziono żadnych dowodów.
Rejestracja i kolejne morderstwo
Kilka lat później John Cannan został zatrzymany do kontroli drogowej i ukarany mandatem za fałszywą tablicę rejestracyjną. Śledczy do tej pory spekulują czy miała ona związek ze zniknięciem Suzy:
SLP 386 – Suzy Lamplugh, 3 (trzecia ofiara) 86 (1986 rok morderstwa).
W 1989 r. Mężczyzna został skazany na dożywotnie pozbawienie wolności za gwałt i morderstwo 29- letniej Shirley Banks. Świeżo upieczona mężatka, pracownica fabryki w Bristolu zginęła 15 miesięcy po zniknięciu Suzy. Została porwana przez Johna, przetrzymywana w jego domu, a następnie zatłuczona kamieniem i porzucona w lesie. Z morderstwem powiązano go po tym jak został zatrzymany za napaść z nożem, a w jego samochodzie odnaleziono dokumenty Shirley.
Czerwony Ford
W 2007 roku kryminolog/ prywatny detektyw, który korespondował z Cannanem w trakcie jego pobytu w więzieniu ujawnił mediom, że w ramach ponownego śledztwa policyjnego z lat 2000-2002 odnaleziono samochód, który w trakcie zniknięcia Suzy należał do Cannana. Wrak czerwonego Forda Fiesta znajdował się na złomowisku. Zabezpieczono w nim dowody wskazujące na to, że Suzy była w pojeździe. Mimo tego prokuratura uznała, że dowód ten jest niewystarczający by oskarżyć mężczyznę o morderstwo.
Kontynuacja śledztwa
W sierpniu 2010 r. Policja ponownie przeszukała obszary takie jak opuszczona baza wojskowa i pobliska cegielnia i kolejny raz zakończyły się one niepowodzeniem. Pod koniec października 2018 r. kolejny raz przeszukano posiadłość domu matki oskarżonego. Przekopano cały ogród oraz rozebrano garaż, usuwając betonową podłogę. W dniu 12 listopada 2018 r. policja ogłosiła, że przeszukanie nieruchomości zostało zakończone i nie znaleziono żadnych dowodów.
Kolejny trop w sprawie pojawił się w 2019 r. Wtedy też z policją skontaktował się się świadek, który w czasie kiedy Suzy zniknęła, widział mężczyznę przypominającego Cannana, który wrzucał walizkę do Grand Union Canal. Kanał był jednak przeszukiwany w 2014 r. i niczego nie znaleziono.
Pomimo ogromnej nagonki medialnej, setek rozmów z potencjalnymi świadkami nie udało się odnaleźć Suzy ani żywej, ani martwej. W 1994 r. Została uznana za zmarłą.
John Cannan śmiertelnie zachorował i jest objęty opieką paliatywną. Nawet na łożu śmierci zaprzecza swojemu związkowi ze zniknięciem Suzy.
Autor, Dorota Ortakci.
Poznałam jej sprawę częściowo przez odcinek „Zbrodnie, które wstrząsnęły Wielką Brytanią” o porwaniu Stephanie Slater, również agentki nieruchomości, gdzie została krótko wspomniane jej tajemnicze zaginięcie.