15- letnia Aiwa Matsuo z Sasebo ( prefektura Nagasaki w Japonii) była wzorową uczennicą, której pasją było karaoke. Nastolatka była podziwiana przez swoich rówieśników ze względu na jej grzeczność, empatię, ogromne serce i chęć pomocy każdemu kto jej potrzebował. Bez wątpienia przyjaźniła się ze wszystkimi w swojej klasie w tym z Amiku (prawdziwe dane strzeżone przez policję).
Niestabilna psychicznie
Dziewczyny były do siebie bardzo podobne, a dwie główne cechy, które je łączyły to ambicja i wytrwałość. Amiku była błyskotliwa, osiągała rewelacyjne wyniki w nauce, uprawiała przeróżne dyscypliny sportowe i często rywalizowała w swoich osiągnięciach z Aiwą, ale było też coś co je różniło. Amiku od lat zmagała się z depresją i poważnymi zaburzeniami psychicznymi, co zaczęło się jeszcze w podstawówce.
W 2010 r. Kiedy Amiku była w szóstej klasie, jej stan zdrowia psychicznego nagle się pogorszył. Dziewczynka zaczęła tworzyć mikstury sporządzone z silnie trujących detergentów tj. Wybielacz, proszek do prania, płyn do czyszczenia toalet i dodawać je do jedzenia w szkolnej stołówce. Na szczęście została złapana, nim komukolwiek stała się krzywda. Od tamtej pory Amiku była pod specjalnym nadzorem personelu placówki.
Torturowanie zwierząt
Stan zdrowia Amiku, znacznie pogorszył się w 2013 r. Kiedy jej mama; członkini rady pedagogicznej w Nagasaki, zmarła na raka. Po jej śmierci, ojciec dziewczynki; renomowany prawnik, zaczął spotykać się z młodą aktorką, która już trzy miesiące później stała się jego żoną. Prawdopodobnie był to etap, w którym stabilność psychiczna Amiku zaczęła gwałtownie spadać.
W gimnazjum nastolatka zaczęła wyładowywać swój gniew na bezbronnych zwierzętach, które nagminnie padały ofiarami jej brutalnych tortur. Zainteresowała się także medycyną i anatomią, przeprowadzając sekcje zwłok na łapanych przez siebie kotach. Pewnego dnia ojciec przyłapał ją w momencie, w którym odcinała psu głowę. Niedługo po tym incydencie, dziewczyna zaatakowała go podczas snu, kijem bejsbolowym. Mimo, że mężczyzna stracił połowę zębów oraz doznał poważnego urazu twarzoczaszki, nie oskarżył córki o napaść, ale zaczął szukać dla niej pomocy.
Niecodzienne marzenia
Zdesperowany mężczyzna wynajął córce mieszkanie i wsparł ją finansowo, aby mogła utrzymać się sama. W między czasie szukał pomocy w szpitalach psychiatrycznych, ale zewsząd odsyłano go z kwitkiem. Szpitale albo były przepełnione, albo trzeba było ustalać termin. Nie pomagały argumenty, że Amiko stwarza zagrożenie, ponieważ wyznała swojej macosze, że marzy o tym aby przeprowadzić sekcje zwłok na człowieku. W tym czasie, zamknięta w swoim mieszkaniu Amiko, szkoliła umiejętności na kotach, szykując się do czegoś makabrycznego.
Krwawa rzeź
26 lipca 2014 r. Amiko i Aiwa spotkały się przypadkiem w jednym z lokalnych sklepów spożywczych. Po zakończonych zakupach, Amiku zaprosiła szkolną koleżankę do siebie na kawę, a ta bez chwili zawahania przyjęła jej ofertę. Nie mogła mieć pojęcia, że dziewczyna z sąsiedniej ławki ma w głowie diaboliczny plan.
Po przekroczeniu progu mieszkania, Amiku zaatakowała Aiwę młotkiem, po czym zaczęła dusić smyczą dla psa. W momencie, w którym Aiwa przestała oddychać, szesnastolatka wyjęła swoje błyszczące narzędzia i rozpoczęła niewyobrażalną rzeź na zwłokach. Przy pomocy piły odcięła głowę, tasakiem do mięsa lewą rękę, a nożem do filetowania ryb, rozcięła brzuch i wyjęła z jego jam wszystkie wnętrzności. Przeprowadzana przez nią sekcja zwłok trwała godzinami, dopóki państwo Matsuo nie zgłosili zaginięcia córki na policję.
Zabiła bo chciała
Mniej więcej w tym samym czasie, na jednym z popularnych wśród japońskich nastolatków forów internetowych, zaczęły pojawiać się niepokojące posty. Zawierały one siedem makabrycznych zdjęć, przedstawiających zakrwawioną podłogę i serię fotografii z dłońmi we krwi oraz wpisy:
„Skończyłam zabijając”; „Krew cały czas się wylewa, mimo, że wiele razy ją wytarłam”; „Chcecie wiedzieć jakiego koloru jest mózg?”
Internauci zgłosili post na policję i już kilka godzin później w mieszkaniu Amiku zjawiła się policja.Tam ,w przesiąkniętej krwią sypialni, leżało częściowo rozczłonkowane ciało Aiwy. W lodówce, tuż obok głowy kota, leżała jej głowa.
W długiej serii przesłuchań, zatrzymana Amiku wyznała, że jej największym marzeniem było pozbawienie kogoś życia i przeprowadzenie sekcji zwłok. Przyznała się do dokonania zbrodni i nie wyraziła najmniejszej skruchy.
Konsekwencje
Chociaż rodzina zamordowanej nastolatki domagała się najwyższej kary za swój ból i cierpienie z powodu utraty, sąd orzekł, że osądzenie Amiku jak osobę dorosłą, nie powstrzyma jej przed popełnieniem kolejnego przestępstwa po zwolnieniu:
W więzieniu trudno jest zapewnić wystarczającą opiekę psychiatryczną. Długotrwałe uwięzienie jest również szkodliwe i może utrudniać przystosowanie się do społeczeństwa.
Decyzją sądu, Amiku trafiła do poprawczaka ze specjalistycznym oddziałem psychiatrycznym, gdzie będzie przebywać do 26 roku życia. Po zakończeniu leczenia, jej dalsze losy rozstrzygnie sąd.
Ojciec morderczyni przeprosił rodzinę Matsuo za czyny swojej córki, dodając, że ta nigdy nie zasłuży na przebaczenie. 5 października 2014, 54- latek popełnił samobójstwo poprzez powieszenie.
Autor, Dorota Ortakci.