Emmett Louis Till był 14-letnim Afroamerykaninem, który został bestialsko zamordowany w Mississippi w 1955 r., po tym jak został oskarżony o obrażenie białej kobiety w sklepie spożywczym. Brutalność jego zabójstwa oraz fakt, że zabójcy zostali uniewinnieni, zwróciły uwagę opinii publicznej na długą historię brutalnych prześladowań Afroamerykanów w Stanach Zjednoczonych. Po śmierci i głośnym procesie, Emmet Till stał się ikoną ruchu na rzecz obrony praw obywatelskich.
Dzieciństwo
Emmet urodził się 25 lipca 1941 r. w Chicago i był synem Mamie Carthan i Louisa Tilla. Mamie w dużej mierze wychowała Emmetta samotnie; ona i Louis Till rozstali się w 1942 roku, kiedy odkryła, że jej partner ją zdradza. Louis nie odpuszczał i nachodził kobietę. Pewnego dnia napadł ją i zgwałcił, dusząc przy tym do nieprzytomności. Kobieta odzyskawszy przytomność odpowiedziała na jego atak, wylewając na niego wrzącą wodę. Za złamanie sądowego zakazu zbliżania się do Mamie, w 1943 roku Louis Till stanął ponownie przed sądem. Został wtedy zmuszony przez sędziego do wyboru między więzieniem a wstąpieniem do armii amerykańskiej. W 1945 r., kilka tygodni przed czwartymi urodzinami syna, Louis został stracony za gwałt i zabójstwo.
W wieku sześciu lat Emmett zachorował na polio , co spowodowało, że zaczął się jąkać i miał duże problemy z wymową. W 1951 roku, Mamie i Emmett przeprowadzili się do Detroit, gdzie poznała i poślubiła „Pink” Bradleya. Emmett wolał jednak Chicago, więc wrócił tam i zamieszkał ze swoją babcią ze strony matki. Niedługo później, w tym samym roku, matka i ojczym również przeprowadzili się do Chicago. Ich małżeństwo nie trwało jednak długo i w 1952 roku „Pink” Bradley wrócił sam do Detroit.
Odwiedziny wujka
Latem 1955 roku, 64-letni Mose Wright (wujek Mamie Till Bradley), odwiedził ją i Emmetta w Chicago i opowiedział Emmettowi o urokach życia w delcie Missisipi. Zachęcony opowieściami wujka, chłopiec zapragnął odwiedzić to miejsce. Mamie była już przygotowana, że na wakacje zabierze Emmetta na wycieczkę do Nebraski, aby odwiedzić ich krewnych, jednak po tym, jak chłopiec prosił ją, by pozwoliła mu pojechać do wujka, matka ustąpiła.
Chłopiec w towarzystwie wujka, udał się w podróż do jego domu w Money, w stanie Missisipi. Przed wyjazdem Mamie ostrzegła syna, że w miasteczku, do którego jedzie obowiązuje segregacja rasowa. Money to małe miasteczko, zamieszkiwane przez kilkaset osób, gdzie w tamtym czasie znajdowały się zaledwie trzy sklepy, szkoła, poczta i plantacja bawełny.
Z kolegami
Chłopiec przybył do Money 21 sierpnia. 3 dni później, Emmet i jego kuzyn, Curtis Jones opuścili mury kościoła, gdzie wujek Mose, tego dnia wygłaszał kazanie. Dołączyli do grupki lokalnych nastolatków i razem udali się do pobliskiego sklepu Bryant’s Grocery and Meat Market aby kupić trochę cukierków. Właścicielami interesu było młode małżeństwo: Carolyn (Carol) i Roy Bryant. Jako, że Roy w tym czasie przebywał w podróży służbowej, Carol sama zajmowała się interesem.
Curtis miał zostawić kuzyna w towarzystwie innych dzieci a sam udał się na drugą stronę ulicy by zagrać w warcaby. Z opowieści kolegów, wynikało, że Emmet chwalił się im swoimi znajomościami wśród „białych”, miał opowiadać, że spotykał się nawet białą dziewczyną i pokazywać zdjęcia „białych przyjaciół”, które nosił w portfelu. Po latach, okaże się to być nieprawdą.
Zakupy
Emmett wszedł do sklepu w towarzystwie swojego drugiego kuzyna, Simeona Wrighta. Chłopiec kupił słodycze, zapłacił i wyszedł.
Wersja jaką opowie mężowi Carol Bryant, jest zgoła inna. Bryant powiedziała, że Till chwycił ją za rękę, podczas gdy ona pakowała cukierki. Miał wtedy powiedzieć:
„Może randka, kochanie?”. Kiedy uwolniła się z jego uścisku, młody chłopiec poszedł za nią do kasy, chwycił ją za talię i powiedział: „Co się stało, kochanie?” „Nie musisz się mnie bać, kochanie”, „Ja byłem już wcześniej z białymi kobietami”.
Gdy chłopcy wyszli ze sklepu, kobieta pobiegła do swojego samochodu i zabrała z niego pistolet. W czasie, gdy szła w stronę samochodu, Emmet wydał z siebie dźwięk, który Carol odebrała jako gwizdnięcie skierowane w jej stronę. Prawdopodobnie jednak, Emmet gwizdnął w stronę kuzyna, który grał po drugiej stronie ulicy w warcaby.
Mężczyzna, z którym Curtis rozgrywał partyjkę, polecił chłopcom oddalić się jak najszybciej stamtąd, wyczuwając nadchodzące problemy. Simeon, który towarzyszył Emmetowi podczas zakupu słodyczy, całkowicie zaprzeczył tej wersji wydarzeń. Od zdjęcia znajomych w portfelu, po zaloty w sklepie, nic takiego nie miało miejsca.
Plotka
Wieści na temat incydentu w sklepie Bryantów, rozeszły się w ekspresowym tempie po malutkiej społeczności. Roy Bryant, po powrocie z podróży służbowej, szybko dowiaduje się o wydarzeniach z 24 sierpnia i potwierdza zasłyszaną wersję u swojej żony. Kobieta przyznaje, że była nękana i podrywana przez Emmeta.
28 sierpnia 1955 roku, między godziną 2 a 3 nad ranem, Roy w towarzystwie przyrodniego brata, Johna Williama „JW” Milam, udał się do domu Mose Wrighta i zażądał wydania chłopca.
Wyrok
Przestraszeni krewni zbudzili śpiącego Emmetta i przyprowadzili go do wściekłego Bryanta. Gdyby tego nie zrobili, zapewne wszyscy zostaliby zabici, Roy miał ze sobą broń.
Mężczyźni zabrali przerażonego nastolatka nad rzekę. Chłopiec musiał się rozebrać do naga, po czym został związany przy użyciu drutu kolczastego. Na początek jeden z mężczyzn postrzelił Emmeta w głowę, kula drasnęła go ponad uchem. Potem bili chłopca aż do utraty przytomności, wyłupili oczy, wrzucili do wody.
Odnaleziony
Trzy dni po uprowadzeniu i morderstwie spuchnięte i oszpecone ciało Emmeta zostało znalezione przez dwóch chłopców, którzy łowili ryby. Ciało chłopca było tak zmasakrowane, ze rozpoznać go można było jedynie dzięki srebrnemu sygnetowi, który miał na palcu. Rodzina zidentyfikowała sygnet po wytłoczonych inicjałach „LT” i dacie „25 maja 1943 r.”
Mamie Till sprowadziła zwłoki syna do Chicago. Zażądała aby trumna z ciałem nastolatka została wystawiona na widok publiczny – tak by wszyscy mogli zobaczyć co zrobiono jej dziecku.
Proces
Proces w sprawie zabójstwa Emmetta odbył się we wrześniu 1955 roku i trwał pięć dni. Sala sądowa była wypełniona po brzegi, na widowni zasiadło 280 osób. Czarni uczestnicy procesu siedzieli w oddzielnych sekcjach. Według opinii uczestników rozprawy, członkowie jury mogli pić piwo podczas procesu, a wielu białych widzów miało przy sobie broń.
Obrona oskarżonych, starała się zakwestionować tożsamość ciała wyciągniętego z rzeki. Powiedzieli, że nie można go jednoznacznie zidentyfikować, i zakwestionowali, czy Till w ogóle zmarł. Może po prostu uciekł i nie wrócił do domu.
Zeznania wujka Emmeta, Mosea Wrighta, były później opisane jako bardzo odważne i prawdopodobnie był to pierwszy raz gdy na Południu „czarny człowiek” zeznał o winie „białego” w sądzie – i nadal żył.
Niewinni
23 września, ława przysięgłych, składająca się jedynie z białych mężczyzn, uniewinniła obu mężczyzn. Ich narada trwała aż 67 minut i jeden z członków jury, stwierdził, że nie trwałoby to tak długo, gdyby nie popijali w tym czasie piwa. Przysięgli przyznali później, że wiedzieli, że Bryant i Milam są winni, ale po prostu nie wierzyli, że dożywocie lub kara śmierci są odpowiednimi karami dla białych, którzy zabili czarnego człowieka.
W listopadzie 1955 r. ława przysięgłych, odmówiła oskarżenia Bryanta i Milama o porwanie, mimo iż oni sami się do tego przyznali.
Tak długo, jak żyję i mogę coś z tym zrobić, czarnuchy pozostaną na swoim miejscu. Czarnuchy nie będą głosować tam, gdzie mieszkam. Gdyby to robili, kontrolowaliby rząd. Nie pójdą do szkoły z moimi dziećmi. A kiedy czarnuch zbliża się do wspominania o seksie z białą kobietą, to znaczy, że jest już zmęczony życiem. Prawdopodobnie go zabiję. Ja i moi ludzie walczyliśmy o ten kraj i mamy pewne prawa.
JW Milam
Pogrzeb
Mimo iż ciało chłopca było strasznie zmasakrowane, matka Emmeta zdecydowała się na pogrzeb przy otwartej trumnie. „Po prostu nie mogłam opisać tego, co było we wnętrzu trumny. Nie dało się. Chciałam, żeby świat to zobaczył”. Dziesiątki tysięcy ludzi ustawiło się wzdłuż ulicy, przed kostnicą, aby zobaczyć ciało Emmeta a zdjęcia jego okaleczonego ciała, zostały opublikowane w wielu czasopismach. Till został pochowany 6 września na Cmentarzu Burr Oak w Alsip w stanie Illinois
Następstwa
Brutalna zbrodnia dokonana na nastolatku, doprowadziła do masowych protestów w całym kraju oraz dyskusji na temat dyskryminacji Afroamerykanów. Rodzina Bryanta musiała wyjechać z miasta w obawie o swoje życie.
Zarówno Milam jak i Roy od wielu lat nie żyją, jednak Carolyn, w 2007 roku wyznała, że kłamała w sprawie Emmeta. Kobieta powiedziała, że jej zeznania sprzed 62 lat były fikcją, że sfabrykowała całą tę historię, a chłopiec nic jej nie zrobił.
Sprawa Emmeta wstrząsnęła całym krajem. Stała się inspiracją dla pisarzy i twórców filmowych. Śmierć chłopca przyczyniła się również do znacznych zmian w zakresie sądownictwa i praw czarnoskórych obywateli USA.
Autor: Kasia Magierska